Πιστολέρο
* Άρχισε να μπαίνει στα χρόνια η κυρά μας. Την αποκαλούν όμως με το μικρό της όνομα , γιατί ακόμη δεν φαίνεται ότι ενηλικιώθηκε, αφού διατηρεί την σεξουαλικότητα της. Ενίοτε δε, όπως και όλες οι κοπέλες της ηλικίας, κρύβει και τα χρόνια της. Πέρασε πολλά στη ζωή της. Βιασμούς, προδοσίες, έλλειψη αγάπης και τρυφερότητας, αλλά παραμένει το ίδιο ελκυστική. ΑΓΑΠΗΣΙΑΡΑ. Παθιάζονται πολλοί γι’ αυτήν. Την ποθούν και θέλουν να την κατακτήσουν.
* Έχει όμως και τη θεά τύχη και τις μοίρες που τη βοηθούν να αντεπεξέρχεται. Κάποιοι δε, της πουλούν αγάπη, για να την οδηγήσουν στο μπουρδέλο και να την πωλούν με όποιο τρόπο θέλει ο σαδιστής, αφού πάντα διατηρεί τα κάλλη της. Χρησιμοποιούν ψεύτικες υποσχέσεις απειλές, κάποτε και της κάνουν δώρα για να την πείσουν. Έχει όμως μια εσωτερική δύναμη , κάτι που της δείχνει το δρόμο. Μέχρι και από ανίατη ασθένεια προσβλήθηκε όταν ήταν μόνο 14 ετών, τον Ιούλιο του 1974. Πολέμησε την αρρώστια και στάθηκε στα πόδια της. Ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις . Καλλωπίστηκε, σπούδασε, βρήκε αξιοπρεπή δουλειά και τελικά κέρδισε χρήματα. Πάντα τη ζήλευαν.
• Η ασθένεια ξαναχτύπησε το 2004 και πάλι κινδύνευε η ζωή της. Όμως και πάλι την ξεπέρασε. Πολέμησε σκληρά και νίκησε την νόσο. Ζει και κυριαρχεί ακόμη στο χώρο της, εκεί κοντά στην Ανατολική Μεσόγειο. Την ίδια χρονιά μπήκε και σε ευρωπαϊκά παλάτια όπου συναναστράφηκε και με ανθρώπους που ήταν πιο προοδευτικοί και έμαθε πολλά απ’ αυτούς . Πάλι όμως υπάρχουν άνθρωποι δικοί της, που την κουτσομπολεύουν και θέλουν να την οδηγήσουν στην αγκαλιά ενός βάρβαρου , άξεστου, γιατί λένε είναι για το καλό της. Θέλουν, λένε να την αποκαταστήσουν.
• Μα πλέον η Κυπρούλα δεν πιάνεται,. Ενηλικιώθηκε και έχει και καλούς φίλους. Το 2013 προσβλήθηκε από μια γριπούλα (τελικά κορωνοϊός ήταν αλλά ακόμη δεν είχε πλασαρισθεί στην ανθρωπότητα ο ιός) , αλλά δεν ήταν κάτι ανησυχητικό. Με την αντιβίωση το ξεπέρασε…Είχε και κάποιες οικονομικές δυσκολίες, αλλά έκανε και δεύτερη δουλειά (την πλύστρα σε ξένους) και τα κατάφερε…
• Κι όμως η Κυπρούλα είναι αγαπησιάρα. Παθιάρα. Δεν είναι από τις μονότονες, ανοργασμικές γυναίκες. Γουστάρει περιπέτειες. Παραμένει γκομενάρα. Πλέον είναι έμπειρη και δεν μπορούν να τη ξεγελάσουν…
• Για να φανταστείτε ακόμη και την διαδικασία -που αποφεύγει σαν γκόμενα περιωπής και σικάτη γυναίκα να κατονομάσει στην καθομιλουμένη – από μέρος του σώματος της να ερμηνεύσει άριες και όπερα, ξεπερνώντας και την Μαρία Κάλλας ,εσχάτως αυτά τα παράγωγα της, θέλουν να τα αξιοποιήσουν. Τα επονομαζόμενα και αέρια όμως είναι υποβοηθητικά στην λειτουργία του οργανισμού της Κυπρούλας. Και τρέχουν Αμερικάνοι, Γάλλοι, Ιταλοί και την παρακαλούν, χωρίζοντας λέει τα αέρια της σε οικόπεδα για να τα αξιοποιήσουν και να της δώσουν χρήματα. Έχει και αυτό τον άξεστο που δεν την αφήνει σε ησυχία. Ο Βιαστής περιτριγυρίζει…
• Ρε αγόρια τους λέει μα και τα αέρια μου; Ντροπής πράγματα να σας ζητώ χρήματα τους διαμηνύει. Εντάξει, στην επιμονή τους ενέδωσε και βάζει όρο να μην πλησιάζει ο βάρβαρος και την χουφτώνει και αυτοί δέχονται να τον απομακρύνουν. Γιατί αυτός δεν μένει στο χούφτωμα, αλλά θα την βιάσει.
• Αυτή είναι η ιστορία μιας 62χρονης. Μπορεί να μετουσιωθεί και σαν η ιστορία της Κύπρου. Όπως θέλει ο καθένας το παίρνει…
• Απίστευτο αλλά Κυπριστανικό: Ποιος χάρηκε; Μπα γιατί δηλαδή να νιώσει κάποιος περήφανος τη μέρα της ανεξαρτησίας, όταν η μισή του πατρίδα είναι κατακτημένη από τους Τούρκους και ενώ εκπορεύονται σχέδια λύσης τα οποία υποτάσσουν έμμεσα και την υπόλοιπη στους κατακτητές; Οι λύσεις που προωθούνται με συνεταιρισμό για όσα κατέχουν παράνομα με εισβολή και όσα κατέκτησαν να μείνουν και πάλι δικά τους, δεν προσφέρουν λόγους ευτυχίας και απόλαυσης στους Κυπρίους. Οπόταν και η μέρα της ανεξαρτησίας προσπεράστηκε από όλους ως μια συνηθισμένη αργία την οποία πρέπει να εκμεταλλευθούμε για ξεκούραση και εκδρομή. Έτσι καταντήσαμε ως λαός και αυτά είναι τα πρώτα δείγματα, του τι θα ακολουθήσει σ’ αυτή τη δύσμοιρη πατρίδα.
• ΥΓ. Το κείμενο μπορεί να γράφτηκε πριν από κάποια χρόνια αλλά πάντα παραμένει επίκαιρο αφού στο Κυπριστάν τίποτε δεν αλλάζει.
