Δεν τα κατάφερε η ΑΕΛ και γνώρισε την ήττα απ’ τον Απόλλωνα στο Τσίρειο σ’ ένα παιχνίδι που θυμίζει τα τελευταία δύο της Λεμεσιανής ομάδας. Οι παίκτες του Σάββα Παντελίδη κατάφεραν να προηγηθούν για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι (Άρης, ΑΠΟΕΛ, Απόλλων), χωρίς ωστόσο να κρατήσουν το προβάδισμα του όπως συνέβη και στο περασμένο αγώνα με τους «Γαλαζοκίτρινους» της Λευκωσίας.
Αυτή τη φορά το πλάνο ήταν κάπως διαφορετικό, η ομάδα δεν τελείωνε με την ίδια ταχύτητα τις επιθέσεις όπως στα παιχνίδι με Άρη και ΑΠΟΕΛ, όμως ξανά κατάφερε να πάρει το προβάδισμα. Το τέρμα του Τσέποβιτς ήρθε σε ένα χρονικό σημείο που η ομάδα το άξιζε καθώς ήταν καλύτερη, αλλά δεν ήταν αρκετό.
Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα οπισθοχώρησε, όχι στο σημείο που συνέβη σε προηγούμενα παιχνίδι, όμως έγινε και όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο οι πιθανότητες να το πληρώσεις είναι αυξημένες. Βέβαια αυτή τη φορά υπάρχει η δικαιολογία των απουσιών και της κούρασης τις οποίες δεν παραγράφουμε, όμως ο Σάββας Παντελίδης καλείται να βρει τις λύσεις σε δυο αδυναμίες που παρουσιάζει η ΑΕΛ.
Αρχικά το πρώτο είναι η διαχείριση ενός ο αγώνα στον οποίο η ομάδα παίρνει το προβάδισμα. Ίσως η πίεση, ίσως το άγχος, οι παίκτες με την πάροδο του χρόνου οπισθοχωρούν, και αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει. Σε τέτοιες περιπτώσεις παίκτες που μπορούν να ελέγξουν τον ρυθμό είναι απαραίτητη, ενώ την ίδια ώρα θες και άλλους που θα έχουν τα απαραίτητα τρεξίματα.
Το δεύτερο σημείο είναι η αμυντική λειτουργία της ομάδας. Μπορεί σήμερα να μην έγιναν τεράστια λάθη, όμως εκ των πραγμάτων όταν στα τελευταία τρία παιχνίδια δέχεσαι έξι τέρματα… υπάρχει θέμα.
Αν η ΑΕΛ βελτιώσει αυτά τα δυο σημεία τότε θα αυξήσει τις πιθανότητες για ανατροπή του εις βάρος της αποτελέσματος κόντρα στον Απόλλωνα στο κύπελλο, θεσμός απ’ τον οποίο ευελπιστεί να σώσει τη φετινή χρονιά.
