Τέτοια είναι η κληρονομιά που άφησε ο αψηλός μακρυμάλλης τύπος με το «32», που ο συνειρμός θα γίνεται αυτομάτως θέλοντας και μη εις τους αιώνας των αιώνων όποιος και να ‘ναι στο τέρμα της ομάδας, κάθε φορά που θα μπουν στην ίδια πρόταση οι λέξεις «ΑΕΛ», «απόκρουση» και «πέναλτι».
Ενώπιος ενωπίω με τους Μπάμπιτς και Χαμάς, ο Μπάλαζ Μέγερι έπεσε στη γωνία που έπρεπε και έπιασε δύο εκτελέσεις, σε συνεχόμενα ματς μέσα στην ίδια εβδομάδα μάλιστα, σαν να μπήκε μέσα του το πνεύμα (ή έστω έχοντας πάρει την ευλογία) του Άγιου Ματίας.
Κι αν στο παιχνίδι με την ΠΑΕΕΚ δεν κρινόταν δα και κάτι ουσιώδες, το γεγονός πως η ΑΕΛ συνεχίζει να διεκδικεί πράγματα μέσα στη σεζόν που διανύουμε οφείλεται εν πολλοίς σ’ εκείνη την απόκρουση. Με το σκορ του πρώτου αγώνα σε βάρος της και τις ήττες απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους μαζεμένες παρά τα προβαδίσματα που είχε πάρει στα πρόσφατα παιχνίδια, ένα γκολ στο 13’ μάλλον θα την είχε ρίξει στο καναβάτσο και θα είχε ως αποτέλεσμα να μείνει δίχως στόχους από τις πρώτες μέρες του Μάρτη.
Ο Ούγγρος δικαιώνει τον Σάββα Παντελίδη να του εμπιστευτεί την υπεράσπιση της εστίας της ομάδας του, παρά το γεγονός ότι μέχρι να μετακομίσει στη Λεμεσό μετρούσε όλη κι όλη μία και μόνο ώρα σε λεπτά συμμετοχής τη φετινή σεζόν.
Παρά τους ενδοιασμούς ως προς τον βαθμό της ετοιμότητάς του (απόρροια του περιορισμένου χρόνου συμμετοχής που είχε στην Γκοζτέπε), και τις ατέλειες στο παιχνίδι του (βλέπε για παράδειγμα τον δισταγμό που δείχνει ορισμένες φορές στις εξόδους του), ο Μέγερι ήταν πανέτοιμος για την αποστολή που είχε να του αναθέσει ο προπονητής του και το πρόσημο της έως τώρα παρουσίας του στην ΑΕΛ είναι χωρίς αμφιβολία θετικό.
Σε σχέση, δε, με την προϋπάρχουσα κατάσταση στη θέση του άσου τη χρονιά που διανύουμε, προφανώς και αποτελεί αναβάθμιση. Με τη φετινή του απόδοση ο Βοζίνια έφτασε να χάσει κάθε εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του και, όσα κι αν είχε προσφέρει στο παρελθόν, η αλλαγή σελίδας στο κεφάλαιο του βασικού τερματοφύλακα ήταν εκ των πραγμάτων αναγκαίο κακό.
