Από το βράδι του Σαββάτου ο εξωποδοσφαιρικός απόηχος καλά κρατεί και κατά πως φαίνεται θα μείνει στο προσκήνιο και τις μέρες που έρχονται. Ή, εν πάση περιπτώσει, θα ακούγεται ξανά σε κάθε αφορμή που θα δίνουν οι «κόρακες» με τα επαναλαμβανόμενα λάθη τους να θυμηθούμε τα προηγούμενα και να τα βάλουμε στη στοίβα με τα νέα.
Η ΑΕΛ εκφράστηκε εντόνως κι έκανε σαφή την πρόθεσή της να δώσει συνέχεια στα παράπονά της αμέσως μετά το τέλος του αγώνα του Σαββάτου. Για να αποφευχθεί ο αποπροσανατολισμός της ίδιας της ομάδας και να μη χαθεί η ουσία στα όσα την αφορούν πίσω από το δάχτυλο του Σόουζα (το ότι ο επίσημος ΑΠΟΕΛ, παρεμπιπτόντως, είδε τη χειρονομία του Βραζιλιάνου ως υπόδειξη για κόρνερ σπάει τα κοντέρ του γραφικόμετρου ακόμα και στην κλίμακα Φερνάντο Νάβας) και τον ανεκδιήγητο Βασίλη, ωστόσο, οι όποιες ενέργειες θα ακολουθήσουν εκ μέρους της διοίκησης μπας και διορθωθούν όσο περισσότερα κακώς κείμενα γίνεται στον χώρο της διαιτησίας πρέπει απαραιτήτως να μείνουν εκτός των αποδυτηρίων.
Ο αντίκτυπος των φάλτσων σφυριγμάτων έχει άμεσο αντίκτυπο στους δικούς τους κόπους κι αν κάποια από αυτά ήταν διαφορετικά θα άλλαζε ο ρους, ενδεχομένως και η έκβαση προς όφελός τους σε προηγούμενους αγώνες. Δεν θα άλλαζε, ωστόσο, η μεγάλη εικόνα της φετινής ΑΕΛ, η οποία βάσει της αγωνιστικής της παρουσίας έχει μπόλικα θέματα να λύσει προκειμένου να παρουσιαστεί όπως την περίμενε μάλλον σύσσωμος ο ποδοσφαιρικός κόσμος του νησιού μας.
H πενιχρή έως τώρα προσφορά των περισσότερων από όσους ήρθαν να την ενισχύσουν το περασμένο καλοκαίρι (Ριστέφσκι και Σωτηρίου εναλλάσσονται στην εντεκάδα χωρίς να δώσουν το κάτι παραπάνω, ο Μαζάν ακόμα ψάχνει τα πατήματά του και ο Πελέ στερείται ουσίας στις περισσότερες ενέργειές του), το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα μονάδων που είχαν κομβικό ρόλο στην περσινή, πρωταγωνιστική της πορεία (Τόρρες και Ριέρα περιορίζονται σε ένα καλό μισάωρο με τον Άρη), το ότι δεν έχει παρά λιγοστούς παίκτες καλούς επί μονίμου βάσεως (με τον ένα από αυτούς, βλέπε Έουλερ, να απουσιάζει από τους δύο προηγούμενους αγώνες και τον έτερο, τον Σάντος, να πρόκειται να λείψει από τους δύο επόμενους), η αφλογιστία του Τσέποβιτς, είναι παράγοντες που έχουν επηρεάσει τη λειτουργία της ως σύνολο και δεν της έχουν επιτρέψει να παίξει ποδόσφαιρο που θα προσεγγίζει τα περσινά της στάνταρ.
Τα ζητήματα είναι πολλά. Με τη διαπίστωση ότι υπάρχουν και κρατώντας εκτός κουβέντας τα λάθη τρίτων, ωστόσο, επιλύονται. Άλλωστε, οι περισσότεροι παίκτες είναι οι ίδιοι με αυτούς που πέρσι είχαν φέρει την ΑΕΛ δυο-τρία αποτελέσματα μακριά από τον τίτλο. Κι είναι υπό τις οδηγίες του καταλληλότερου να διαχειριστεί «κρίσεις», κάτι που ο Κέρκεζ έχει αποδείξει επί του πρακτέου στο παρελθόν σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες.
Αρκεί να προσεγγίσουν την κατάσταση με ψυχραιμία, φιλτράροντας τον θόρυβο που απορρέει από τα θέματα που αφορούν τη διοίκηση και όχι τους ιδίους. Μαζί, βεβαίως, με όλες τις υπερβολές που αιωρούνται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
