Μερικές φορές είναι τόσο δύσκολο να απαντήσεις στα γιατί ενός πληγωμένου ανθρώπου, μιας προδομένης γυναίκας. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που δεν ψάχνουν απαντήσεις, μονάχα κάποιον να ακούσει την ιστορία τους, να πουν κάπου τι έχουν περάσει. Ντρέπονται, βλέπετε, να τα εκμυστηρευτούν σε κάποιον γνωστό, ίσως και να φοβούνται τα κουτσομπολιά ή και πάλι να μην θέλουν να ακούσουν τίποτα, μόνο να μιλήσουν.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και η κυρία Μαίρη, μια γυναίκα γύρω στα 50, αν και φαίνεται πολύ νεότερη αφού φροντίζει πολύ τον εαυτό της. Η ιστορία της δεν είναι συνηθισμένη και το ξέρει. Είναι αμήχανη και αυτό είναι ευδιάκριτο στις κινήσεις της.
Παντρεμένη από 22 ετών με δύο παιδιά. Ζει στη Λευκωσία και εργάζεται στον χώρο της ομορφιάς όπως είπε η ίδια χαρακτηριστικά, χωρίς να θέλει να δώσει περισσότερες διευκρινίσεις.
«Ήμασταν παιδιά, ερωτευτήκαμε, κάναμε όνειρα για ένα κοινό μέλλον, θέλαμε την ζωή μας να την πάμε χέρι-χέρι και αυτό κάναμε. Παντρευτήκαμε και γρήγορα στη ζωή μας ήρθαν τα παιδιά μας. Λατρεύουμε τα παιδιά μας. Ο γιός μου είναι στα 28 και η κόρη μου στα 25».
Προχωρά πολύ γρήγορα στην ιστορία σαν να θεωρεί περιττά τα πολλά λόγια, σαν να βιάζεται να φτάσει στο τέλος, σαν να επιζητά την λύτρωση.
«Οικογένεια-πρότυπο και όχι στο φαίνεσθαι μόνο, επί της ουσίας. Εργαζόμασταν προσφέροντας στα παιδιά μας αλλά και σε εμάς τους ίδιους μια άνετη και αξιοπρεπή ζωή. Εκδρομές, ταξίδια, βόλτες τα σαββατοκύριακα, ταινίες τα βράδια, προσπαθούσαμε κάθε λεπτό που είχαμε ελεύθερο να το περνάμε μαζί. Όλοι μαζί. Όταν τα παιδιά μεγάλωσαν κάναμε τα ίδια πράγματα οι δύο μας. Όποτε ήταν εφικτό ερχόντουσαν και τα παιδιά μαζί. Ίσως και για να μην μας χαλάσουν χατίρι».
Όσο η ιστορία της προχωρά τόσο το πρόσωπο της σκοτεινιάζει, σαν ουρανός που μαζεύονται σύννεφα πριν ξεσπάσει μπόρα.
«Άλλαξε! Καταλάβαινα πως κάτι δεν πάει καλά. Στην αρχή θεώρησα ότι ήταν από την πίεση της δουλειάς, ήταν και είναι δηλαδή μεγαλοστέλεχος εταιρείας. Όσο περνούσε ο καιρός τόσο η συμπεριφορά του γινόταν ακόμα πιο περίεργη. Κρυφά τηλεφωνήματα, το κινητό ήταν πλέον η προέκταση του χεριού του, τόσο που δεν το ακουμπούσε καν στο τραπέζι όταν έτρωγε, βραδινές έξοδοι, επαγγελματικά ραντεβού τα σαββατοκύριακα και στο κρεβάτι ξαφνικά δυο ξένοι. Δεν είμαι αφελής, το αντίθετο μάλιστα, ‘’πονήρω’’ με φώναζαν από μικρή. Τρίτο πρόσωπο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως μια άλλη γυναίκα είχε μπει αναμεσά μας. Τα είχα σκεφτεί όλα. Τα σενάρια στο μυαλό μου πολλά. Υποψιαζόμουν όποια τον πλησίαζε. ‘’Μαίρη, θα τον συγχωρέσεις, είναι άντρας, μετά από τόσα χρόνια μια κουτσουκέλα δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Εσένα αγαπάει’’. Αυτό είχα αποφασίσει και περίμενα να περάσει».
Το εννοούσε, θα τον συγχωρούσε φαινόταν από το αφοπλιστικό της βλέμμα. Ξαφνικά ξέσπασε, ενόσω μιλούσε, σαν καθρέφτης που σπάει, άρχισε να δακρύζει.
«Όσο υπεράνω και αν ήθελα να φερθώ κάτι σαν σαράκι με έτρωγε. Ήθελα να βεβαιωθώ, να μάθω, να δω τον ‘’εχθρό’’. Έκανα την κατινιά και δεκάρα δεν έδινα. Τον ακολούθησα. Μπήκε σε ένα γνωστό ξενοδοχείο, από τα καλύτερα! Περίμενα. Στις δύο ώρες βγήκε… αγκαλιά με την κολλητή της κόρης μας! ‘’Όχι, Μαίρη, δεν βλέπεις καλά! Αυτό είναι ένα κοριτσάκι 25 ετών. Όχι, κάτι άλλο είναι’’. Παραμιλούσα, μου ήταν αδιανόητο να το χωνέψω. Την αγκάλιασε, την φίλησε και την συνόδεψε ‘’σαν σωστός κύριος’’ στο αυτοκίνητό της».
Σταμάτησε για μερικά λεπτά σαν να της κόπηκε η μιλιά, έμοιαζε να μην είχε ανάσα.
«Μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι. Τα είχα χαμένα. Μα με το παιδί; Πρόδωσε εμένα, πρόδωσε και την κόρη μας; Έφυγα. Στο σπίτι δεν θυμάμαι πώς έφτασα. Μάζεψα μερικά ρούχα του σε μια βαλίτσα και τον περίμενα. Όταν ήρθε του είπα να φύγει χωρίς να ρωτήσει το γιατί. Δεν είχα διάθεση για συζήτηση, ούτε και ανάγκη για εξηγήσεις. Ανέκαθεν ήμουν ρεαλιστής ως άνθρωπος. Η κατάσταση ήταν αυτή και δεν άλλαζε. Η ερωμένη του άντρα μου ήταν η κολλητή της κόρης μας. Στο μυαλό μου δεν χωρούσαν τα δικά μου συναισθήματα, προτεραιότητα ήταν να μην το μάθει η μικρή μου».
Με το που έφτασε στο τέλος της ιστορίας της πήρε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης.
Η προδοσία, ο πόνος, η λύτρωση, ο θυμός, όλα μαζί ζωγραφισμένα στο πρόσωπο μιας όμορφης γυναίκας. Προσπαθεί να τα κρύψει, μα τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια σαν καθρέφτης της ψυχής.
