Ο προημιτελικός που ήταν σημαντικότερος από τον τελικό

Με αφορμή τον επερχόμενο τελικό κυπέλλου μεταξύ της Ομόνοιας και του Εθνικού, γυρνάμε 57 χρόνια πίσω για να θυμηθούμε τον πρώτο τελικό που αγωνίστηκε η Ομόνοια. Τελικό που έφερε και το πρώτο τρόπαιο κυπέλλου.

Τη σεζόν 1964 – 1965 η Ομόνοια κατέκτησε τον πρώτο κύπελλο στην ιστορία της, καθώς κέρδισε στον τελικό τον Απόλλωνα με 5-1!

Το ματς έγινε στις 4.7.65 στο παλιό ΓΣΠ μπροστά σε 14,000 θεατές, (εισπράχθηκαν 600 λίρες, τεράστιο για την εποχή ποσό), με διαιτητή από το Λίβανο. «Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν», που λέει και το άσμα. Περί του αλλοδαπού ρεφ, βεβαίως, η αναφορά. 

Το πρώτο αυτό κύπελλο για τους «πράσινους» πανηγυρίστηκε έξαλλα από τον κόσμο, που διψούσε για την κατάκτηση του τροπαίου. Την επόμενη χρονιά η Ομόνοια έκανε την παρθενική τηςεμφάνιση στην Ευρώπη στο τότε Κύπελλο Κυπελλούχων με αντίπαλο τον Ολυμπιακό Πειραιώς, με τον αντίπαλο να παίρνει την πρόκριση (0-1 στη Λευκωσία, 1-1 στον Πειραιά).

Μεγάλος πρωταγωνιστής σε εκείνο το ιστορικό παιχνίδι ήταν το πρώτο «κανόνι» της ομάδας, ο Κόκος Χριστοφόρου (κάπτεν). Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, πέτυχε χατ-τρικ σε εκείνο το ματς, επίτευγμα που παραμένει ισχύον μέχρι σήμερα, γιατί κανείς άλλος παίκτης δεν έχει καταφέρει να πετύχει τρία γκολ σε τελικό.

Ο Γιάννος Κούκος στο 5’ άνοιξε το σκορ για να πετύχει τρία γκολ ο Κόκος Χριστοφόρου (43’, 82΄, 89′), ενώ ένα σημείωσε ο Μελής Ασπρου (76’). Ο Πανίκος Κρυστάλλης είχε μειώσει προσωρινά σε 2-1 για τον Απόλλωνα στο 52’.

Οι ομάδες σε εκείνο το ματς αγωνίστηκαν ως εξής:

ΟΜΟΝΟΙΑ: Ελευθεριάδης, Κάττος, Άκης, Αντωνής, Κώστας, Έσσο, Δρόσος, Αντωνάκης, Μελής, Κ. Χριστοφόρου, Κούκος

ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ: Ευαγόρας, Πετρίδης, Γεωργίου, Καβάζης, Πολυβίου, Κωνσταντίνου, Γιολίτης, Κρυστάλλης, Δημητράκης, Κ. Βασιλειάδης, Κ. Βασιλειάδης.

 «Δεν κατάλαβα αν μέτρησε το γκολ»

«Ήταν ένα πολύ σημαντικό ματς για μας», θυμάται ο 83χρονος σήμερα Κόκος Χριστοφόρου. Παίξαμε καλύτερα από τον αντίπαλο και κερδίσαμε. Ηταν το πρώτο μας Κύπελο και το χαρήκαμε πολύ μαζί με τον κόσμο βέβαια. Πέτυχα τρία γκολ εκείνη τη μέρα, αλλά έχω κάνει και καλύτερα ματς στην καριέρα μου! Προηγηθήκαμε με 2-0, μετά ο φίλος μου ο Πανίκος ο Κρυστάλλης μείωσε, αλλά στη συνέχεια πετύχαμε άλλα τρία γκολ.

Όταν σημείωσα το τρίτο γκολ ήταν στο τελευταίο λεπτό και δεν είχα καταλάβει αν με το σφύριγμα του διαιτητή είχε μετρήσει το γκολ, ή τέλειωσε το ματς»!

Πέντε βασικοί παίκτες με γρίπη

Συνεχίζει ο παλαίμαχος άσος με μια ενδιαφέρουσα πτυχή των πραγμάτων. «Θέλω να πω και το εξής: Σε εκείνη κατάκτηση ο προημιτελικός αγώνας με τον Ολυμπιακό ήταν πιο δύσκολος από τον τελικό. Θα εξηγήσω το γιατί. Παίζαμε με τον Ολυμπιακό (το ματς έγινε 15 μέρες πριν τον τελικό ενώ στον ημιτελικό κερδίσαμε την Αλκή με σκορ 3-0 ) και έλειπαν πέντε βασικοί παίκτες γιατί είχαν προσβληθεί με γρίπη! Τώρα δεν τους θυμάμαι όλους τους απόντες αλλά θυμάμαι ότι υπήρχε σοβαρό πρόβλημα και υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να χάσουμε το ματς. Φοβόμαστε ότι θα χάναμε.

Θυμάμαι είχε έλθει ο προπονητής, ο Ανδρέας Κερεμέζος και ρώτησε τη γνώμη μου ως αρχηγού. Η δύναμη του Ολυμπιακού ήταν τότε οι δυο εξαιρετικοί του κυνηγοί. Οι Πανίκος Ευθυμιάδης και Κωστάκης Πιερίδης. Είχα πει στον προπονητή ότι θα έπρεπε να τοποθετήσουμε το Μελή -ήταν επιθετικός παίκτης - επάνω στον Ευθυμιάδη για να τον κυνηγά συνεχώς και να του ανακόψει τη δραστηριότητα. Έτσι και έγινε. Πέτυχε η κίνηση. Ο Μελής πήγε πολύ καλά και θυμάμαι ότι ο Ευθυμιάδης είχε εκνευριστεί πολύ που δε μπορούσε να αποδώσει λόγω του στενού μαρκαρίσματος από το Μελή. Το ματς τελικά το κερδίσαμε με 1-0 με γκολ του Γιάννου Κούκου».

 Για τον τελικό της 25ης Μαΐου με αντίπαλο τον Εθνικό λέει: «Η Ομόνοια πρέπει να παίξει σοβαρά και με συγκέντρωση. Δεν επιτρέπεται καμία χαλάρωση. Με σοβαρότητα και με το γήπεδο γεμάτο από Ομονοιάτες πάμε στο ματς με πολύ δυνατά όπλα και βεβαίως αισιόδοξοι».

Τον ρωτήσαμε αν πηγαίνει στο γήπεδο: «Θέλω να πηγαίνω αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να έλθει να με πάρει κάποιος».

 Για το αν .. .μπορεί να αγωνιστεί τώρα, απαντά ως εξής: «Μα είμαι απροπόνητος»!

 Ο Κόκος Χριστοφόρου αγωνίστηκε στην Ομόνοια για εννέα χρόνια (1958-1967), στη θέση του επιθετικού. Κατέγραψε 143 συμμετοχές και σημείωσε 84 γκολ. Πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και μία ασπίδα. Αποτέλεσε εκ των βασικών συντελεστών της κατάκτησης του πρώτου πρωταθλήματος, το 1961, όταν η Ομόνοια τερμάτισε αήττητη, επιτυγχάνοντας και ρεκόρ σκοραρίσματος με 91 γκολ Ήταν αρχηγός της ομάδας από το 1963 μέχρι το 1967.

Όσοι το γνώρισαν ποδοσφαιρικά μιλούν για ένα ποδοσφαιριστή με μυαλό, ηγετικές ικανότητες, σωστές τοποθετήσεις, όσφρηση του γκολ και πολύ δυνατό πόδι.