Χρήστος Ζαβός
Πας σε ντίσκο πάρτυ που οι υπόλοιποι ξεσαλώνουν σε ρυθμούς Boney M και εσύ φοράς ακουστικά ακούγοντας «Τη λίμνη των κύκνων». Είναι Χριστούγεννα και τα λαμπιόνια φωτίζουν το σπίτι του γείτονα δημιουργώντας ατμόσφαιρα γιορτινή και εσύ μετακινείσαι στο σπίτι κρατώντας κερί, αρνούμενος να βιώσεις τη λάμψη των ημερών… ή καλύτερα των διοργανώσεων. Είτε του Γιουρόπα, πολύ περισσότερο του Τσάμπιονς Λίγκ.
Γιατί οι διοργανώσεις αυτές, θέλουν ποιότητα, θέλουν όμως λάμψη και ζωντάνια. Να τους έχεις όλους στην πρίζα, όπως τους είχε καλωδιώσει πριν από τρεις μήνες με την κατάκτηση του 21ου. Χρειάζεται δηλαδή και ουσία και επικοινωνία.
Άμα όμως μιλήσουμε για επικοινωνία και Ομόνοια το καλοκαίρι τούτο, τότε το μοιρολόι σε ορεινό χωριό της Κρήτης μοιάζει πιο ελκυστικό παρά ο τρόπος που παρουσιάστηκε στο κοινό η μεταγραφική περίοδος και το εξώ- αγωνιστικό κομμάτι.
Και στην Εσθονία, αποδείχθηκε ότι τελικώς και στην ουσία των θεμάτων υπάρχει ένα θεματάκι.
Λίγο το «θεματάκι επί της ουσίας», λίγο το καλοκαιρινό επικοινωνιακό μοιρολόι κρατώντας το κερί, φτάσαμε στο σημείο, μεγάλη μερίδα του κόσμου αντί να χαίρεται και να πανηγυρίζει την πρόκριση στους ομίλους για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά… οδύρεται και φωνάζει, υποδυόμενη τον γυμναστή, τον προπονητή, τον σκάουτερ, θέτοντας υπό αμφισβήτηση άτομα, η δουλειά των οποίων ξεστράβωσε την Ομόνοια μετά από δέκα χρόνια στο σκοτάδι.
Άμα νομίζεις ότι η επικοινωνία δεν είναι μέρος του παιγνιδιού και ότι τυχαία φωνάζει ο κόσμος, έστω λέγοντας και μαλακίες, τότε μάλλον κοιμάσαι τον ύπνο του 21ου αιώνα.
Εδώ κοτζάμ Μέσι και Βαρκελώνη έστησαν υπερπαραγωγή για να αποχαιρετήσει δακρυσμένος λέγοντας ότι δεν ξέρει ποια είναι η επόμενη ομάδα του και δύο μέρες μετά το μητροπολιτικό Παρίσι υποδεχόταν τον σούπερ αστέρα. Αυτό λέγεται επικοινωνία. Η ουσία είναι ότι κανείς δεν χρεώθηκε τη φυγή του. Μήτε ο ίδιος, μήτε η διοίκηση.
Καλά, καλά μια σκάλα χωράφι στη Φιλούσα Κελοκεδάρων για να την πωλήσεις θέλεις τρεις εβδομάδες, ο Μέσι έφυγε από την Βαρκελώνη πληγωμένος χωρίς να «ευθύνεται» κανείς και δύο μέρες μετά έκλεισε στην Παρί. Αριστούργημα!!!
Ενώ στην Ομόνοια φέτος, πήραν το πρωτάθλημα και πήγαν να διεκδικήσουν καμιά εικοσαριά εκατομμύρια ευρώ στο Τσάμπιονς Λίγκ, με σβησμένο φως και αναμμένο το κερί.
Επικοινωνιακά χρεώθηκαν το ναυάγιο του Οκριασβίλι που τους τον έκλεψε ο άλλος μέσα από τα χέρια τους, μετά τους ξέφυγε μια φώτο που είχε από πίσω τον Μιξ, «τρέχοντας» μετά να διορθώσουν τα λάθη τους μήπως και το ψυλλιαστούν οι Τούρκοι, άφησαν να γίνει γνωστό ότι ο Ζαχαρίου «χάθηκε» για καμιά δεκαριά χιλιάδες ευρώ ενώ ο Μπασιρού από «πράσινος» έγινε άφαντος.
Να μου πεις, τώρα όλα αυτά και άλλα πολλά είναι επικοινωνιακά και καμία σχέση δεν έχουν με την ουσία. Έλα όμως που αποδείχθηκαν και ουσιώδη… και ότι άμα ο Βραζιλιάνος άγιος δεν φορούσε το φωτοστέφανο του, τότε θα μιλάγαμε για παταγώδη αποτυχία.
Το δε κύμα γκρίνιας θα μετατρεπόταν σε τσουνάμι και θα είχαν βγει στον αφρό κάθε λογής «ειδικοί» που κανένα ενδοιασμό δεν έχουν να μειώσουν, απαξιώσουν, προσβάλουν άτομα που έγραψαν ιστορία.Αλλά το χαλί η ομάδα θα τους το είχε στρώσει.
Καλά, καλά μιλάμε για μια ανεπανάληπτη επιτυχία όπου ο Μπεργκ σε συνεργασία με το πρόγραμμα «Αθλητισμός για όλους» και το Υπουργείο Παιδείας έβαλε ομάδα σε ομίλους και ο ένας μυξοκλαίει, ο άλλος οδύρεται και ο άλλος μπερδεύει τ' απίδια με τ’ αρχίδια.
Είναι όντως τεράστιο επίτευγμα να προκρίνεσαι με πιτσιρικάδες που ακόμη κουβαλούν τσάντες της ακαδημίας, να σου πηγαίνουν όλα στραβά με τραυματισμούς και απουσίες βασικών παικτών πριν και κατά τη διάρκεια του ματς… αλλά με συγχωρείτε η ίδια η ομάδα με τους χειρισμούς της πήγε να βγάλει τα μάτια της.
Δες που μπήκε μέσα ο Ιγιάγι. «Ελαττωματικός» και ανέτοιμος και η διαφορά με τους παίκτες της Φλόρα ήταν από δω μέχρι το Ταλίν. Για σκέψου να είχε η ομάδα τουλάχιστον δύο τέτοιους έτοιμους. Θεωρητικό- υποθετικό ερώτημα. Θα χρειαζόταν να ψάχνεις τα ηρεμιστικά της μάνας ή του πατέρα για να δεις τη διαδικασία των πέναλτι; Νομίζω πως όχι.
Επιπλέον θεωρώ ότι άμα η ομάδα είχε πέραν του Μιξ, δύο ποιοτικούς παίκτες στο ρόστερ της εγκαίρως θα έβαζε δύσκολα ακόμη και στους Κροάτες της Δυναμό.
Στο κάτω, κάτω δεν το λέει κανείς άλλος εκτός από τους ίδιους. Ότι δηλαδή πήγαν να κλείσουν αριστερό εξτρέμ (δες Οκριασβίλι) και δεν τον έκλεισαν, ήθελαν box to box (δες Μπασιρού) και ακόμη ψάχνουν.
Τεράστιος και μαεστρικός ο Μπεργκ, σεβαστή η τακτική των χαμηλών τόνων που ακολουθούν οι της Ομόνοιας αλλά έπαιξαν με τη φωτιά και να ναι καλά ο Φαμπιάνο και η αγιοσύνη του, δεν κάηκαν.
Βαθιά πιστεύω ότι «η μπάλα είναι πόρνη» και εκτός γηπέδου. Ευτυχώς όμως τους έκανε το χατίρι και δεν τους πλήγωσε.Και τώρα με το μαξιλαράκι των ομίλων έχουν χρόνο να κάνουν όλα αυτά που πρέπει για να είναι η ομάδα καλύτερη σε σχέση με πέρσι. Που παρεμπιπτόντως είναι.
Γιατί το χθεσινό ματς δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο. Θα πρέπει να υπολογίσεις την απουσία της μισής ομάδας, των νέων παικτών που θα μπουν και και ότι προκύψει μέσα από τους χειρισμούς του Μπεργκ… από τον Παναγιώτου μέχρι τον Ασημένο.
