ΠΙΣΤΟΛΕΡΟ: Κάτι σαν ευχή με τις φωνές του παρελθόντος να βοούν

• Από τον τίτλο στο σημείωμα, αρκετοί θα πιστεύετε ότι πρόκειται να κατακλυστεί η στήλη με ευχές για μια παγκόσμια ειρήνη και για ελευθερία της Κύπρου. Κάτι τέτοιο δεν είναι στο ταμπεραμέντο της στήλης, αφού θα ήταν ανώφελο. Ούτε οι πόλεμοι θα σταματήσουν, ούτε η πείνα θα εμποδιστεί ποτέ και ούτε η Κύπρος θα μπορέσει να ορθοποδήσει. Τα αυτιά μας έχουν μπουχτίσει από τις καθιερωμένες εθνικές ευχές. Όλοι θυμόμαστε το πρόβλημα της μεγαλονήσου, τις λίγες μέρες των Χριστουγέννων και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

• Τις υπόλοιπες μέρες οι περισσότεροι είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν κάθε εκατοστό αυτού του τόπου με τις πολιτικές επιλογές του. Φερέφωνα των κομμάτων, που αναμασούν τα τετριμμένα λόγια τω πολιτικών.

• Και αυτά τα Χριστούγεννα αντήχησαν στα αυτιά μας φωνές του παρελθόντος. Με τις φωνές των ανθρώπων που δε υπάρχουν πια. Στα μάτια μας θα εμφανιστούν οι εικόνες των περασμένων γιορτών, οι οποίες αγιοποιούνται στο συνειδητό μας και μας στοιχειώνουν το ασυνείδητο. Οι συγκεκριμένες γιορτές προκαλούν θλίψη σε όσους έζησαν ευτυχισμένοι τα παιδικά τους χρόνια.

• Τα χέρια σου θυμούνται τα περιτυλίγματα των δώρων που έσκιζες, τα αυτιά σου ακούνε τις ευχές του παρελθόντος. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Μεγάλωσες, ωρίμασες, τα αυτιά σου συνήθισαν πια σε ψεύτικες ευχές. Τα μάτια σου δεν θαμπώνονται από τα πολύχρωμα φωτάκια του Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Ενώ στο μυαλό σου δεν έχουν θέση πια τα παραμύθια του Άντερσεν και άλλων (όσοι προφανώς είχαν τέτοια τύχη) που διάβαζες όταν ήσουνα παιδί. Τα πάντα έχουν απομυθοποιηθεί. Η μαγεία δίνει τη θέση στη λογική, γι’ αυτό και οι φετινές γιορτές θα περάσουν χωρίς να σε αγγίξουν.

• Η βουή των ανθρώπων σε κουράζει, αλλά έχεις επιθυμήσει τις φωνές των παιδιών. Των παιδιών που δεν υπάρχουν πια, των παιδιών που δεν ζητούν κινητά και υπολογιστές. Των παιδιών που ντρέπονται μπροστά στη σωματική γύμνια του αντίθετου φύλλου. Ίσως να βγήκα από μια άλλη εποχή, αλλά τα κόκκινα, από ντροπή, μάγουλα και η αθωότητα ήταν τα γνωρίσματα της δικής μου παιδικής ηλικίας.

• Οι γιορτές των Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς στιγματίζονται πάντα από την αδιαφορία των μεγάλων και την προσπάθεια των παιδιών να ενηλικιωθούν. Οι γονείς εξαγοράζουν την αδιαφορία τους με δώρα και χρηματικά ποσά. Αφού και οι ίδιοι λησμονούν τα δικά τους Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά σε μια άλλη εποχή, τότε που ζούσαν με άλλους ανθρώπους, σε άλλα σπίτια.

• Ο Χριστός κάθε χρόνο γεννιέται, αλλά πάντα ξεχνά να φέρει μαζί Του την ευτυχία και την ανθρωπιά. Ίσως η ευτυχία, πραγματικά να έφυγε από το κουτί της Πανδώρας και να παρέμεινε μόνο η ελπίδα. Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, σε έναν πιο ανθρώπινο κόσμο. Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ σε όλους είναι να ελπίζουν. Η ελπίδα είναι το παν σε αυτόν τον ανέλπιδο κόσμο…

• Απίστευτο αλλά Κυπριστανικό: Κάντε ο καθένας τον απολογισμό του. Το 2020 μας δίδαξε ότι όλα είναι εφήμερα. Ας ξεκινήσουμε το 2021 μόνο με αγάπη και προσευχές στον Ύψιστο για να ξεπεράσουμε και αυτή την δοκιμασία. Γράψαμε στο βιογραφικό μας όλοι οι κάτοικοι του βασανισμένου Κυπριστάν ακόμη μια περιπέτεια. Αυτή την φορά απασχόλησε, περιπλέχτηκε και βασανίστηκε όλη η ανθρωπότητα. Υγεία, ευτυχία και ικανοποίηση όλων των επιθυμιών-φανερών και κυρίως μύχιων, εύχομαι στον καθένα σας.