Με ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Χρίστος Χαραλάμπους αποχαιρέτησε και ευχαρίστησε άπαντες στην ΑΕΛ… μέσω μιας δημοσίευσης, η οποία αν μη τι άλλο συγκινεί.
Αναλυτικά:
Μάρτιος 2018
Χτυπάει το τηλέφωνο..... Ντούσαν Κερκεζ!
"Πολύ πιθανό να είμαι προπονητής στην ΑΕΛ και σε θέλω δίπλα μου"
Το"δίπλα" στον Ντούσαν Κερκεζ και το "ΑΕΛ" δεν μου άφησαν περιθώριο να το σκεφτώ περισσότερο απο 3 δευτερόλεπτα. Οσα και τα γράμματα αυτού του ιστορικού και τεράστιου συλλόγου που ειχα την τιμή να υπηρετήσω σαν ποδοσφαιριστής αλλά και σαν
προπονητής πλάι στον Μαέστρο Ντούσαν.Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.....
Ένα ταξίδι σχεδόν 4 χρόνων με απίστευτες εναλλαγές συναισθημάτων χαράς, λύπης, ενθουσιασμού και απαγοητευσης, έντονες διαφωνίες στα όρια του τσακωμού, σπασμένες καρέκλες πόρτες και παράθυρα...!
2 ευρωπαϊκές συμμετοχές, 2 συμμετοχές σε ημιτελικούς (η μία ημιτελής λόγω κορονοιου), διεκδίκηση πρωταθλήματος μέχρι το τέλος και φυσικά η κατάκτηση του κυπέλλου το 2019!
Στο γυμνάσιο ζωγράφιζα στα θρανία (κακό παράδειγμα εάν είσαι μαθητής και το διαβάζεις)τα γκολ του Κιτανοφ, και μέχρι χθές προπονήσεις, αναλύσεις και τακτικές στο γραφείο του προπονητή! Ευλογημένος να κάνεις αυτό που αγαπάς στην αγαπημένη σου ομάδα!
Ένα μεγαλο ευχαριστώ σε όλους όσους ανεξαιρέτως απαρτίζουν το οικοδόμημα της Αθλητικής Ένωσης Λεμεσού. Απο τον πρόεδρο Α.Σοφοκλεους και το διοικητικό συμβούλιο, το Προπονητικό team, τους Ποδοσφαιριστές, τους αφανείς ήρωες που αποτελούν το προσωπικό σε γήπεδο και γραφεία, Φροντιστές, Γιατρούς, Φυσικοθεραπευτές, τον όμιλο Παλαιμάχων .....Και φυσικά ενα τεράστιο ευχαριστώ στον μεγάλο κόσμο της ΑΕΛ για την αποδοχή και την στήριξη κυρίως στα δύσκολα!
Δυστυχώς ,στον κόσμο του σύγχρονου ψυχρού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, δεν χωρούν συναισθηματισμοι.
Σκουπίζουμε τα μάτια και προχωρούμε μπροστά.Ενα μεγάλο κεφάλαιο κλείνει και σύντομα ένα νέο ανοίγει.
Εύχομαι απο καρδιάς καθε επιτυχία στην ΑΕΛ και είμαι σίγουρος οι δρόμοι μας θα ξανασυναντηθούν.
Το μεγάλο μου παράπονο που δεν παιζαμε ποτέ σε γεμάτο γήπεδο, που δεν είδαν ποτέ δια ζώσης οι ποδοσφαιριστές αυτά τα σχεδόν 4 χρόνια πως είναι να παίζεις μπροστά σε γεμάτη ανατολική!
Δεν τα ζήσαμε στο γήπεδο, ζήσαμε ομως ωραία πράγματα έξω με αποκορύφωμα τον Μάιο του 19' στον Εναέριο...!
Υ.Γ Η φωτογραφία ασφαλώς και δεν είναι τυχαία!
Συμβολίζει τις θυσίες που καναμε για αυτήν την ομάδα, καθώς και την ταπεινότητα που είναι από τα πιο βασικά συστατικά επιτυχίας!
Ευχαριστώ για όλα ΑΕΛ !!
