Μένεις Λεμεσό. Τραυματίστηκες; Αντιμετωπίζεις επείγον θέμα με την υγεία σου; Ναι, θα κατευθυνθείς λογικά προς τις Πρώτες Βοήθειες του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού. Εάν δεν είχες την… ατυχία να ξαναπάς στο παρελθόν επιτόπου, δεν θα είσαι προετοιμασμένος ώστε να εφοδιαστείς με μπόλικη υπομονή! Να σε προετοιμάσουμε λοιπόν.
Εάν η κατάσταση σου δεν είναι άκρως σοβαρή και είσαι στο χείλος της Εντατικής, η ώρα αναμονής για να σε εξετάσει γιατρός και να εισέλθεις φυσικά μέσα στον χώρο εξέτασης είναι συνήθως το λιγότερο 4 ώρες. Το λέμε διότι το βιώσαμε. Ένα τροχαίο ατύχημα και οι Α’ Βοήθειες μας υποδέχθηκαν με… όχι και τόσο ανοιχτές αγκάλες…
Εγγραφή ασθενούς, αφού ο νοσηλευτής προχωρεί στην τυπική εξέταση ώστε να αποφανθεί σε ποια κατάσταση βρίσκεσαι και μετά στο περίμενε για να βρεθεί κρεβάτι και να σε εξετάσει γιατρός. Ποιο… κρεβάτι;
Την συγκεκριμένη ημέρα, όταν βρεθήκαμε στο νοσοκομείο, διαπιστώσαμε ότι οι φωνές των νοσηλευτών που ακούγονται εδώ και πολύ καιρό, δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας τρελών, ανθρώπων ευθυνόφοβων ή που βαριούνται να εργαστούν… Το αντίθετο.
Οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν 17:30 το απόγευμα. Η ώρα περνά στην αναμονή για να βρεθεί κρεβάτι και να εξεταστούμε από γιατρό. Η αίθουσα αναμονής ξεκινά να «πλημμυρίζει». Μετά από μία ώρα, το σκηνικό παραμένει το ίδιο. Κανένας ασθενής δεν έχει προχωρήσει στο εξεταστήριο.
Ο νοσηλευτής μπαινοβγαίνει από την αίθουσα όπου διενεργεί την πρώτη εξέταση, μέσα στην αίθουσα εξετάσεων. Στο μέσο της διαδρομής τον σταματά ένας ασθενής. Είναι ηλικιωμένος, έτοιμος να καταρρεύσει, κουβαλά έναν ορό. «Δεν αντέχω άλλο. Πόσες ώρες ακόμα πρέπει να περιμένω;»
Η απάντηση του νοσηλευτή, διαχρονικά έτοιμη: «Δεν έχουμε κρεβάτι περίμενε…»
Οι ώρες περνούν αργά. Στην εγγραφή ασθενών καταφθάνει μία νεαρή με τους γονείς της. Η κοπέλα έχει αφόρητους πόνους. Η μητέρα της εξηγεί στον νοσηλευτή ότι τους έχουν στείλει από ιδιωτική κλινική αφού εξετάστηκε από γιατρό ο οποίος έδωσε οδηγίες για επείγουσα εισαγωγή της σε θάλαμο. Μόνο που κρεβάτι δεν υπήρχε ούτε για δείγμα ούτε στους θαλάμους του νοσοκομείου…
Στην αναμονή για πέραν της μίας ώρας, ξεκινά ο εκνευρισμός.
«Θα σας φέρω τα κανάλια», φωνάζει ο πατέρας της κοπέλας που ξεκινά να κλαίει με λυγμούς. Ο νοσηλευτής σκύβει το κεφάλι. Δεν ξέρει τι να κάνει. Δεν έχει και πολλές επιλογές… Αναμονή. Μόνο αυτό. Μετά από τέσσερις ώρες στην αναμονή και μπόλικες δόσεις υπομονής βγαίνει ο γιατρός των Α’ Βοηθειών έξω από τα εξεταστήρια για να… εξετάσει όσους περιμένουν.
Υπό κανονικές περιστάσεις, κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται. Αλλά, επιλογές τέλος. Ασθενείς εκνευρισμένοι παραπονιούνται, μέλη της Αστυνομίας περιμένουν εξωτερικό γιατρό για επείγουσα περίπτωση και ο παππούς βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης. Ο νοσηλευτής παίρνει το μικρόφωνο, ξεκινά να φωνάζει ονόματα ασθενών. Ο γιατρός πιάνει δουλειά, εξετάζει ακατάπαυστα. Έπειτα από 7 ολόκληρες ώρες και εξετάσεις, η διάγνωση μας είναι έτοιμη. Τέλος στο χάος. Και σ’ αυτό το σημείο, εύχεσαι να μην σου τύχει ν’ ασθενήσεις, να τραυματιστείς και να καταλήξεις για περίθαλψη στο μοναδικό σύστημα υγείας του νοσοκομείου που δεν διαθέτει αρκετά κρεβάτια κι αρκετό ιατρικό προσωπικό.
Μη κακόν…
