24news team
Λίθοι, Πλίνθοι, ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμένα. Θα μου πείτε τώρα τι πιάνουμε στο στόμα μας το Σωκράτη και την έκφραση του, όπως περιγράφεται στα απομνημονεύματα του Ξενοφώντος, άστε δεν μπορούμε να το εξηγήσουμε, γιατί το αριστερό μας μάτι μιτσοκαμμά ολημερίς και σε συνδυασμό με το ποτήρι κρασί που κατεβάσαμε μας παραπέμπει στον παραιτηθέντα Πρόεδρο της Βουλής ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΥΛΛΟΥΡΗ. Κι όμως, η πολιτική σταδιοδρομία του μπορεί να περιγραφεί εν ολίγοις, με την εν λόγω έκφραση.
Έτσι, θα καταφύγουμε στις πρακτικές των αρχαίων ημών προγόνων και θα αποτίσουμε φόρο τιμής , με σπονδή στον τέως Πρόεδρο της Βουλής ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΥΛΟΥΡΗ. Ο οποίος θυσίασε και αυτός την υστεροφημία του, μετερχόμενος μεθόδους που παραπέμπουν σε βασιλείς, τους οποίους ο ναρκισσισμός δεν τους αφήνει να δουν την πραγματικότητα και απλώς υποτιμούν τους πάντες και ανάμεσα τους και τους κινδύνους…
Με το στανιό στήριξε Αδάμο για ΠτΒ το ΑΚΕΛ
Αν κάποιος ανατρέξει στο βιογραφικό του και στην πολιτική του καριέρα, θα σοκαριστεί από την εύνοια της τύχης , η οποία και του μιτοσκάμμισε αρκετές φορές, αλλά αυτός της έβγαλε τα μάτια (εδώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η άλλη εξήγηση της έκφρασης …). Ε, δεν μπορεί να είναι Πρόεδρος κόμματος με τρεις βουλευτές και να αναδεικνύεται στο δεύτερο τη τάξει αξίωμα του κράτους , να τον ψηφίζουν για 5 συνολικά φορές οι πολίτες να τους εκπροσωπήσει στο Κοινοβούλιο, να αλλάζει τρία κόμματα και να καταφέρνει να εκλεγεί βουλευτής και να μην είναι ο ορισμός του τυχερού ανθρώπου, εκτός των άλλων του προσόντων…
Αλλά και οι Κύπριοι ψηφοφόροι αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι έχουν ΑΛΑΝΘΑΣΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ.
Η πορεία στον ΔΗΣΥ
Ανήσυχο πνεύμα αναζητούσε την πολιτική του καταξίωση. Τα κατάφερε με την ανάληψη της προεδρίας της Βουλής, αλλά όταν ανέβηκε στον θρόνο… κατρακύλησε.
Η καριέρα του άρχισε από τον ΔΗΣΥ και ήταν εκ των ιδρυτών της φοιτητικής παράταξης ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, διατελώντας και πρώτος Πρόεδρος της εκεί γύρω στο 1981 όταν σπούδαζε Πολιτικός Μηχανικός.
Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής υπό την σημαία του ΔΗΣΥ το 1991, ενώ διετέλεσε μέχρι και Γενικός Γραμματέας του κόμματος, πέραν των υπολοίπων οργανικών θέσεων που κατείχε. Αποτελούσε τον ορισμό του φέρελπι πολιτικού, που ήρθε από την επαρχία για να κατακτήσει την κεντρική εξουσία. Με μεθοδευμένες και προγραμματισμένες κινήσεις και με τρόπο που λίγοι κατάλαβαν, κατέστη ο δεύτερος τη τάξη στο κόμμα της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν και νεαρούλης, λίγο πάνω από τα 40 κατάφερε σε σύντομο διάστημα ν’ αποκτήσει πλούσιο βιογραφικό και να περάσει από αρκετά κομματικά αξιώματα.
Ε, τότε άρχισε τα ρίσκα. Αμφισβήτησε τον τότε Πρόεδρο του ΔΗΣΥ ΝΙΚΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ σε εσωκομματικές εκλογές το 1997 αλλά ηττήθηκε παίρνοντας 30 % από τους ψήφους των Συναγερμικών. Στα παρασκήνια λέγεται ότι του στοίχισε αρκετά η ήττα και έβαλε στοίχημα να υποσκελίσει κάποια στιγμή τον Αναστασιάδη. Κάτι σαν ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ ρε παιδί μου, που το κουβαλούσε σε όλη την πολιτική του ζωή και εν πολλοίς τον καθόρισε ως πολιτικό.
Επανεκλέγηκε όμως το 2001 με άνεση στην Βουλή πάντα υπό την Συναγερμική σημαία.
Αποχώρηση από ΔΗΣΥ- ίδρυση ΕΥΡΩΚΟ
Και ήρθε το νομοτελειακό Σχέδιο Ανάν το 2004, για να κάνει την δική του επανάσταση. Γιατί χρειάζεται τόλμη και ρίσκο να εγκαταλείψεις ένα εκ των μεγαλύτερων κομμάτων και μάλιστα έχοντας ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ θέση, όπως είναι αυτή του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και ν’ αρχίσεις την περιπλάνηση με κάποιο μικρότερο κόμμα.
Βλέπετε υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχει ο οργανισμός τους, την πολιτική ισορροπία και ρισκάρουν τα πάντα. Για το Δημήτρη Συλλούρη στο ΔΗΣΥ λένε πολλά, αλλά για την πολιτική του διορατικότητα και τις ικανότητες να παράγει πολιτική, ελάχιστα.
Αν και έδειχνε χαμηλών τόνων, εντούτοις ήταν εκρηκτικός πολιτικός και συνάμα αποφασιστικός.
Ο πολιτικός του λόγος ενίοτε υποτονικός και παρά το ότι έλεγε σημαντικά πράγματα δεν ακουγόταν, καθότι δεν τα παρουσίαζε με την απαραίτητη συνοχή.
Μαζί με άλλους στις 3 Ιουλίου 2005 αποτέλεσε ένα εκ των ιδρυτικών στελεχών του Ευρωπαϊκού κόμματος. Αποτέλεσε τον πρώτο και μοναδικό του Πρόεδρο και κατάφερε να επανεκλεγεί βουλευτής με το ΕΥΡΩΚΟ στις εκλογές του 2011, συλλέγοντας ψήφους από τους πολέμιους του Σχεδίου Ανάν, που έφυγαν από τον ΔΗΣΥ και έψαχναν στέγη.
Στις ευρωεκλογές του 2014 επιχείρησε να επανενταχθεί στο ΔΗΣΥ μέσω συνεργασίας των δυο κομμάτων , αλλά ήταν πλέον αργά. Οι Συναγερμικοί δεν τον θεωρούσαν πλέον δικό τους παιδί και τον καταψήφισαν.
Δεν πτοήθηκε όμως και συνέχισε και αυτό είναι χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Η επιμονή του που αγγίζει τα όρια του θράσους.
Το ΕΥΡΩΚΟ στην Αλληλεγγύη και η Προεδρία της Βουλής
Ακόμη και με αυτή την Αλληλεγγύη (συγχωνεύτηκε το ΕΥΡΩΚΟ), παρά το ότι ήταν νεοσύστατο κόμμα κατάφερε να επιβιώσει και να εκλεγεί βουλευτής το 2016 υπό την σημαία και τρίτου πολιτικού σχηματισμού. Το δίχως άλλο θα είναι παγκόσμιο ρεκόρ πολιτικής και οι ιστορικοί καλά κάνουν να το σημειώσουν κατά την διάρκεια της σκιαγράφησης της πολυκύμαντης του ζωής.
Και πέτυχε το μεγαλύτερο των επιτευγμάτων του , πλησιάζοντας στην υλοποίηση του απωθημένου που προαναφέραμε. Να πλησιάσει το Νίκο Αναστασιάδη και να κατέχει και αυτός ύψιστα πολιτειακά αξιώματα.
Εκμεταλλευόμενος την κατάλληλη συγκυρία, τα αδιέξοδα του ΔΗΣΥ και το πολιτικό του θράσος, έπεισε τους πρώην συναγωνιστές του και ιδιαίτερα τον Πρόεδρο του κόμματος ΑΝΕΡΩΦ ΝΕΟΦΥΤΟΥ και τον εξέλεξαν στις 2 Ιουνίου του 2016 στην Προεδρία της Βουλής.
Και τότε άρχισε η προσπάθεια για υλοποίηση του επόμενου στόχου. Να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ακολουθούσε πυκνό πρόγραμμα τόσο με συναντήσεις στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό για να χτίσει το προφίλ του, ενώ επιχείρησε ρηξικέλευθες τομές στην Βουλή (συνεδρίες ολομέλειας Παρασκευή- δημιουργία νομικού τμήματος- παράλληλη Βουλή).
Ωστόσο, για να εκλεγεί κάποιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας χρειάζονται και άλλα συστατικά. Όπως στήριξη κομμάτων, οικονομική επιφάνεια (πρωτίστως ) και άλλα τινά. Να είστε σίγουροι ότι αν δεν γινόταν το πατατράκ με τον Αλ Τζαζίρα, στις Προεδρικές εκλογές του 2023 ο Δημήτρης Συλλούρης θα ήταν υποψήφιος. Και μην βιαστείτε να πείτε ότι δεν είχε πιθανότητες. Ούτε με ΕΥΡΩΚΟ- Αλληλεγγύη και Προεδρία της Βουλής έλεγαν ότι είχε πιθανότητες να πετύχει τους στόχους του, αλλά με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις τα κατάφερε...
Η πολιτική διαδρομή του Συλλούρη μοιάζει με εκδρομή στο δάσος για πικ- νικ. Εκεί συναντάει αρκετούς γνωστούς και αγνώστους οι οποίοι τον υποδέχονται με χαρά. Καταβροχθίζει το φαγητό τους, χωρίς αυτοί να διαμαρτύρονται και αντίθετα τον ξεπροβοδίζουν με ευχές.
Συνεχίζει να ψάχνει στο δάσος και τελικά καταφέρνει να γίνει και υπεύθυνος του εκδρομικού χώρου, αφού εκείνοι που τους πήρε το φαγητό, για απροσδιόριστους λόγους( εδώ υπεισέρχεται η ψυχιατρική) του ανέθεσαν την ευθύνη.
Όμως, έγινε πλέον βασιλιάς του δάσους. Και θέλησε να κόψει λίγα δέντρα και να τα πουλήσει για ξυλεία.
Έλα όμως που δεν υπολόγισε ότι στο δάσος υπάρχουν και άγρια θηρία και έτσι η διαδρομή του νεαρού από την Ποταμιά κατέληξε άδοξα. Κι αντί να τον θυμούνται οι επισκέπτες με νοσταλγία για το έργο του και τα κατορθώματα θα τον δακτυλοδείχνουν εσαεί…
Και τι μένει τελικά σ’ αυτή την ζωή. Η υστεροφημία…
