Υπάρχουν στιγμές στο ποδόσφαιρο που ξεπερνούν τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Τότε που οι ομάδες και τα χρώματα περνάνε σε δεύτερη μοίρα και το άθλημα μετατρέπεται σε τρόπο ζωής, ενώνοντας τους φιλάθλους και προάγοντας αξίες κοινωνικές. Άλλωστε, μπορεί η βιτρίνα μιας ομάδας να είναι τα τρόπαιά της και οι νίκες της, ωστόσο η ιστορία της δεν σταματάει εκεί…
Η ΑΕΚ κλείνει σήμερα (13/04) τα 101 χρόνια ζωής. Διάστημα στο οποίο το ποδοσφαιρικό της τμήμα έχει κατακτήσει 13 πρωταθλήματα Ελλάδος και 16 Κύπελλα. Αριθμός ικανός για να συγκαταλέγεται η Ένωση στις «μεγάλες ομάδες» της χώρας. Ωστόσο, ξέχωρα με το αγωνιστικό σκέλος, οι δράσεις της και οι πράξεις όσων ανήκουν ή άνηκαν στον οργανισμό της είναι αυτές που γιγαντώνουν το κλαμπ. Αυτές που έκαναν ακόμα και τους αντιπάλους να χειροκροτήσουν! Με την πλειοψηφία αυτών, να έχουν μια δόση τρέλας.
Για αυτό, λοιπόν, το sport-fm.gr σας υπενθυμίζει 3+1 στιγμές που η ΑΕΚ, κυρίως μέσω των ποδοσφαιριστών της, έβαλε στην άκρη τη λογική και έστειλε μηνύματα στην κοινωνία. Τότε που οι παίκτες της δεν φοβήθηκαν να πουν την αλήθεια, αλλά τόλμησαν να κάνουν κάτι που οι περισσότεροι θα ντρέπονταν, θα έσκυβαν το κεφάλι και θα συνέχιζαν, γιατί αυτό θα ήταν το «λογικό».
Ειρήνη
Ήταν 7 Απριλίου του 1999, Μεγάλη Τετάρτη εκείνης της χρονιάς όταν η ΑΕΚ φόρεσε την «πανοπλία» της και ταξίδεψε στην καρδιά του πολέμου. Μόνο που αυτή η πανοπλία δεν αποτελούνταν από σίδερα, αλλά από κομμάτια της δημιουργίας της. Ένας σύλλογος γεννημένος από τις στάχτες και τον πόνο της Μικρασιατικής Καταστροφής δεν θα μπορούσε να μείνει άπραγος μπροστά στο δράμα ενός λαού που υπέφερε από τη φρίκη του πολέμου. Έτσι λοιπόν, πήρε την τρελή απόφαση και πήγε στο Βελιγράδι, μια πόλη που βομβαρδιζόταν από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ.
Αψήφησε τον πόλεμο, αψήφησε την ίδια την λογική και έστειλε ένα ισχυρό μήνυμα ειρήνης, αλληλεγγύης και συναδέλφωσης των λαών. Οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων εισήλθαν μαζί στον αγωνιστικό χώρο, κρατώντας ένα πανό που έγραφε: «ΝΑΤΟ, σταμάτα τον πόλεμο, σταμάτα τους βομβαρδισμούς». Μια κίνηση ανθρωπιάς, η οποία έλαμπε σαν φάρος για τους Σέρβους, την ώρα που οι περισσότερες κυβερνήσεις της Ευρώπης έμεναν με σταυρωμένα τα χέρια.
Ένα ταξίδι το οποίο διδάσκει πως την τεράστια θέληση για ανιδιοτελή προσφορά δεν μπορεί να την εμποδίσει τίποτα. Μια πράξη αγάπης προς την ίδια την ανθρωπότητα. Γιατί καθοδηγούμενη από αυτήν την «τρέλα», η ΑΕΚ έκανε όσα φοβούνταν να κάνουν πολλοί άλλοι.
Δικαιοσύνη
Περίπου έναν χρόνο μετά, στις 10 Μαΐου του 2000, η ΑΕΚ αντιμετώπιζε τον Ιωνικό στο ΟΑΚΑ για τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδος. Η Ένωση του αείμνηστου Γιάννη Παθιακάκη ήταν καλύτερη, καταφέρνοντας μάλιστα να προηγηθεί στο 32' με γκολ του Ντέμη Νικολαΐδη. Ένα γκολ όμως, το οποίο εν τελεί δεν μέτρησε ποτέ.
Ο Έλληνας πρώην επιθετικός και πρόεδρος της ομάδας είχε κάνει χέρι, ωστόσο δεν είχε υποπέσει στην αντίληψη του διαιτητή Γιώργου Δούρου, που σε πρώτη φάση κατακύρωσε το γκολ. Μέχρι να πάει ο ίδιος ο Ντέμης να του το πει, γεγονός που έφερε και την ακύρωση του γκολ. «Κορυφαία στιγμή στην καριέρα μου το χέρι που παραδέχτηκα με τον Ιωνικό», δήλωσε πριν κάτι μέρες ο Νικολαΐδης, ενώ πριν κάποια χρόνια είχε πει: «Δεν μπορώ να διανοηθώ να είχε γίνει κάτι άλλο. Δηλαδή θα ήμουν αυτή τη στιγμή και θα είχα κερδίσει ένα Κύπελλο "κλέβοντας" τους παίκτες και την ομάδα του Ιωνικού; Θα κοιμόμουν ήσυχος; Δεν γίνεται, δεν το συζητάω. Δεν είναι καν θέμα προς συζήτηση».
Ο Ντέμης δεν σκέφτηκε στιγμή να κλέψει και να αποκρύψει την αλήθεια. Δεν θα άντεχε αυτό το βάρος, όπως δήλωσε. Ενώ η ομάδα του μπορούσε να ευνοηθεί από αυτήν τη συνθήκη και να πάρει προβάδισμα στον τελικό -το οποίο το κάνει ακόμα πιο αξιοσημείωτο- ο ίδιος προτίμησε να πάει με το δίκαιο. Ο Ντέμης στη συνέχεια σκόραρε νόμιμα και η ΑΕΚ κέρδισε 3-0, κατακτώντας το Κύπελλο.
Η απάντηση στον φασισμό
Και φτάνουμε στο σήμερα. Για την ακρίβεια στις 15 Αυγούστου του 2023. Οκτώ ημέρες μετά τη δολοφονία του 29χρονου φίλου της ΑΕΚ, Μιχάλη Κατσούρη, έξω από την OPAP Arena, η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα πέτυχε ίσως την πιο συμβολική νίκη στη σύγχρονη ιστορία της.
Και ένα παιδί από τα σπλάχνα της, ο Κώστας Γαλανόπουλος, παρότι το κλίμα στο «Μάξιμιρ» ήταν πολεμικό, ύψωσε τη γροθιά του απέναντι στους νεοναζί BBB, κρατώντας στο χέρι του το μαύρο περιβραχιόνιο στη μνήμη του αδικοχαμένου Μιχάλη.
Ένας πανηγυρισμός-υπενθύμιση σε όλον τον πλανήτη ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρυβόμαστε. Ο Γαλανόπουλος τόλμησε, δήλωσε παρών μέσα στο «άνδρο» των αντιπάλων και έκανε αυτό που θεώρησε σωστό εκείνη την στιγμή. Έχοντας απέναντι του μάλιστα, τους υπεύθυνους για τη δολοφονία ενός νέου παιδιού. Η απόλυτη τρέλα. Δίπλα του και ο Πέτρος Μάνταλος που σχημάτιζε το γράμμα «Μ». Η απάντησή των BBB ανύπαρκτη. Η σιωπή τους εκκωφαντική.
Κάτι που δεν έκανε η ΑΕΚ το 2013, όταν ο Γιώργος Κατίδης έκανε το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του χαιρετώντας ναζιστικά. Μια ομάδα που πάλευε για τη σωτηρία, δεν σώπασε, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια της την ύπαρξη για να υπερασπιστεί τα πιστεύω της.
Στο τέλος δεν τα κατάφερε ωστόσο και υποβιβάστηκε. Διακόπτοντας, όμως, τη συνεργασία της με τον Κατίδη, κατάφερε κάτι άλλο. Να... δημιουργήσει τον Κώστα Γαλανόπουλο, ο οποίος τότε ήταν στις ακαδημίες της ομάδας και έζησε εκ των έσω την όλη κατάσταση.
Πηγή: Sport-fm.gr
