Θεόδωρος Τσιολάκης
Η Ανόρθωση πήρε το ζητούμενο απέναντι στην Ομόνοια Αραδίππου, επικράτησε με 4-2 και πέρασε στα προημιτελικά του Κυπέλλου, έχοντας μία εκπληκτική εμφάνιση στο πρώτο μέρος, όμως στο δεύτερο ημίχρονο παρουσίασε ένα πρόσωπο που πρέπει να το αποβάλει και να μην το παρουσιάσει ξανά.
Ξεκινώντας απ' τα θετικά του αγώνα με τα "περιστέρια" η "Κυρία" μπήκε στον αγωνιστικό χώρο φορτσάτη και μέσα σε ένα ημίχρονο έδειξε πως καθάρισε το παιχνίδι. Το να σκοράρεις τρία γκολ από το πρώτο μέρος σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο και πόσο μάλλον απέναντι σε μία ομάδα που στα τελευταία ματς δέχεται γκολ με το σταγονόμετρο.
Εκεί που άπαντες στο "Παπαδόπουλος" είπαν πως απόψε θα είμαστε χαλαρά, ο κακός δαίμονας της Ανόρθωσης ξύπνησε. Απ' το ξεκίνημα του β' ημιχρόνου είδες μία άλλη Ανόρθωση που καμία σχέση δεν είχε με το σύνολο του πρώτου μέρους αλλά ούτε και με αυτό απέναντι στην Ομόνοια 29Μ. Πολλά λάθη, απρόσεκτα μαρκαρίσματα, αρκετά κενά και καθόλου συγκέντρωση, με αποτέλεσμα σε δύο περιπτώσεις οι Κούτσακος και Μεκαουΐ να σουτάρουν ανενόχλητοι έξω από την περιοχή χωρίς να βγει κανένα μαρκάρισμα. Έτσι το 3-0, εύκολα έγινε 3-2 και τότε ο πανικός και ο αναβρασμός επέστρεψε σε όλους.
Εκεί ήταν η στιγμή που ο Μάουρο Καμορανέζι κατάφερε να φτιάξει τα πράγματα. Προσπάθησε με τις οδηγίες του να ηρεμήσει την ομάδα του και να κρατήσει μπάλα, περιορίζοντας τον αντίπαλο, πράγμα που έγινε και λίγο πριν το τέλος έριξε μέσα τους Γκιούρτσο με Λόπες για να κλειδώσει το παιχνίδι με τον τελευταίο να κάνει το 4-2 απ' την άσπρη βούλα.
Με λίγα λόγια η εμφάνιση της Ανόρθωσης απέναντι στους Αραδιππιώτες είχε δύο όψεις. Στο πρώτο μέρος οι παίκτες του Καμορανέζι πήραν άριστα σε όλα, από την άμυνα, στο κέντρο, μέχρι και την επίθεση. Στο δεύτερο όμως πήγαν να χαλάσουν ότι έχτισαν και είναι κάτι που σίγουρα δεν πρέπει να το κάνουν ξανά. Στο τέλος φυσικά μετρά η ουσία και η Ανόρθωση κατάφερε να προκριθεί στο Κύπελλο αφήνοντας την σπίθα της κατάκτησης του τροπαίου αναμμένη.
