Κωνσταντίνος Νικολάου
«Δανειστήκαμε» τον τίτλο από το θρυλικό τραγούδι του αείμνηστου Βασίλη Τσιτσάνη γιατί ναι μεν οι συνθήκες που του «έδωσαν ζωή» το 1948 να είναι εντελώς διαφορετικές (εμπνεύστηκε απ' την κατοχή στον Β' ΠΠ), όμως θεωρούμε πως στην παρούσα φάση τα συναισθήματα που προκαλεί… εκφράζουν σε σημαντικό βαθμό τους φίλους της Νέας Σαλαμίνας.
Βλέπετε, μια μέρα μετά την καταδικαστέα ήττα απ’ την ΑΕΛ η Κυριακή 13 Απριλίου ξημέρωσε με τους οπαδούς της προσφυγικής ομάδας να γνωρίζουν πως οριστικά η νέα σεζόν θα τους βρει στη Β’ Κατηγορία.
Μπορεί η χρονιά να είχε πάει ανάποδα απ’ την πρώτη στιγμή και όλα να έδειχναν πως ο υποβιβασμός δεν θα αποφευχθεί, ωστόσο τώρα που αυτό έχει γίνει… σχεδόν επίσημο η πικρία, η απογοήτεύση, αλλά ακόμη κι ο θυμός φυσιολογικά γιγαντώθηκαν.
Όλα αυτά τα συναισθήματα δεδομένα θα χρειαστούν χρόνο για να ανατραπούν, καθότι εκ των πραγμάτων δεν είναι λίγο πράγμα η διαβάθμιση. Οι συνέπειες εξάλλου μόνο αρνητικές είναι και θεωρούμε πως δεν θέλουν καν ανάλυση.
Όσον αφορά στις ευθύνες, τα 'παμε ξανά για αυτό στην παρούσα φάση θα αρκεστούμε στο ότι αυτές βαραίνουν άπαντες όσους είχαν εργαστεί φέτος. Άλλους περισσότερο κι άλλους λιγότερο (για να είμαστε και δίκαιοι), με δεδομένο ότι κανείς δεν μπόρεσε να ανατρέψει την κατάσταση.
Κακός προγραμματισμός το καλοκαίρι, λανθασμένες αποφάσεις στις αλλαγές σε καίρια πόστα, προπονητές και σταφ που δεν βοήθησαν τα αναμενόμενα, πολλοί παίκτες κατώτεροι των προσδοκιών και ατυχίες με τραυματισμούς οι βασικοί λόγοι που ουσιαστικά η ομάδα πέφτει κατηγορία με κατεβασμένα τα χέρια.
Η ιστορία λοιπόν γράφει πως πρόκειται για τον έβδομο υποβιβασμό της Νέας Σαλαμίνας και αυτό είναι πολύ βαρύ για μια παραδοσιακή ομάδα πρώτης κατηγορίας. Μάλιστα πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα το ότι με εξαίρεση έναν, όλοι οι άλλοι ήρθαν μετά το 2000.
Ταυτόχρονα όμως η ιστορία της Νέας Σαλαμίνας λέει ακόμη κάτι κι αυτό κατά την άποψη μας είναι το πλέον σημαντικό. Ότι δηλαδή μεγάλωσε μέσα από πολλές δυσκολίες (μη αποδοχή από αθλητικούς φορείς στα πρώτα χρόνια, προσφυγιά, διαχρονικά οικονομικά προβλήματα κτλ.), καταφέρνοντας όχι μόνο να επιβιώσει, αλλά σηκώνοντας κάθε φορά κεφάλι.
Σύγκριση με άλλες εποχές δεν χρειάζεται να γίνει, αλλά αναμφίβολα εν καιρώ μοντέρνου ποδοσφαίρου για να βρει το δρόμο της η προσφυγική ομάδα πρέπει τα μαθήματα των τελευταίων χρόνων να γίνουν παθήματα.
Εν ολίγοις ο μεγάλος στόχος πλέον χρειάζεται να είναι η αντεπίθεση διαρκείας, κάτι που προϋποθέτει και την εκπόνηση ενός μακροχρόνιου πλάνου. Η προδιαγραφόμενη λοιπόν νέα μαύρη σελίδα στην ιστορία των ερυθρολεύκων κάνει εξαιρετικά επιτακτική την ανάγκη για δραστικές αλλαγές.
*Το μόνο σίγουρο πως mvp φέτος ήταν ο κόσμος και χωρίς αμφιβολία αυτός είναι που θα συνεχίσει να αποτελεί το στήριγμα του σωματείου και τα επόμενα χρόνια, ανεξαρτήτως επιλογών που θα γίνουν.
