24news team
Πριν από 16 χρόνια «έπιασε» πάτο αλλά τελικά κατάφερε να γίνει ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας.
Ο λόγος για τον Κυπρή Κυριάκου, 45χρονο Κύπριο που περιγράφει στην εφημερίδα Παροικιακή πώς από τις λάθος επιλογές κατέληξε να έχει τη δική του επιχείρηση στο Ηνωμένο Βασίλειο.
«Έκανα κάποιες κακές επιλογές και κατέληξα στο λάθος μονοπάτι, με μια αποτυχημένη, πολύ τοξική σχέση με κάποιες επιλογές να με οδηγούν σε ένα σκοτεινό μέρος. Τουλάχιστον έχω δύο όμορφα παιδιά από αυτή τη σχέση. Η μητέρα, ο πατέρας και η αδελφή μου με υποστήριζαν πάντα αλλά κάποιες φορές νιώθεις τόση ντροπή που δεν μπορείς να ζητήσεις τη βοήθεια κανενός», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Τελικά, άστεγος και χαμένος, μπήκε σε ένα κέντρο απεξάρτησης στο Ilford, σε ένα μικρό δωμάτιο που «έπρεπε να συρθεί από το κρεβάτι του για να μην κτυπήσει στο ταβάνι».
Στην πιο σκοτεινή του ώρα, σύμφωνα με όσα περιγράφει, γνώρισε τη σύζυγό του Σούζαν και τον πνευματικό του μέντορα, Αρχιεπίσκοπο, Δρ Κωστάκη Ευαγγέλου, ο οποίος τον πήρε κάτω από την προστασία του και του πρόσφερε μια ευκαιρία που κανείς δεν του έδωσε.
Στη συνέχεια άρχισε εθελοντική εργασία στην εκκλησία και αυτή ήταν η αρχή της καινούργιας του ζωής. Εξήγησε ότι «ο Αρχιεπίσκοπος μου έδειξε πώς να έχω μια προσωπική σχέση με τον Ιησού Χριστό και πώς να εντάξω τις βιβλικές αξίες στην καθημερινή μου ζωή και στη συνέχεια να τις εφαρμόσω στην επιχείρησή μου».
Όπως υποστήριξε, «σιγά σιγά άρχισα να ωριμάζω νοητικά, σωματικά και πνευματικά». Μετά από ένα χρόνο, παντρεύτηκε τη Σούζαν και απέκτησαν άλλο ένα παιδί.
Έπειτα άρχισε τη δική του επιχείρηση στον τομέα του marketing, η οποία σιγά σιγά επεκτάθηκε και πλέον εξυπηρετεί πελάτες απ όλο τον κόσμο.
Κλείνοντας έδωσε το δικό του μήνυμα: «Θέλει να ενθαρρύνω τους άλλους, εάν τα κατάφερα εγώ, μπορεί να το καταφέρει ο καθένας. Στη ζωή πάντα υπάρχουν πισωγυρίσματα. Οι επιλογές μας θα καθορίσουν εάν αυτά τα πισωγυρίσματα θα μας καταστρέψουν ή θα λειτουργήσουν ως εφαλτήρια για να προχωρήσουμε μπροστά. Πιστεύω ότι για κάθε τρία βήματα μπροστά, μπορεί να πέσουμε δύο πίσω, εντούτοις, πάντα μας μένει το ένα βήμα μπροστά».
