Στον κλοιό της πανδημίας ονόματι COVID-19 είναι εδώ και λίγες ημέρες η Κύπρος. Η ανησυχία και ο προβληματισμός ανάμεσα στους πολίτες αυξάνονται μέρα με την μέρα, την ίδια στιγμή που τα επιβεβαιωμένα κρούσματα έφτασαν τα 75.
Η κυπριακή κυβέρνηση σε πλήρη συνεργασία με όλους τους αρμόδιους φορείς δίνει μάχη με σκοπό να σπάσει την αλυσίδα του «αόρατου εχθρού». Μάλιστα πάρθηκαν αρκετά μέτρα προς υλοποίηση του εν λόγω στόχου. Ένα εξ αυτών ήταν και το κλείσιμο δημόσιων και ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων αλλά και επιχειρήσεων.
Live: Μάχη με τον «αόρατο» εχθρό - 75 τα κρούσματα στην Κύπρο (vid)
Ένα μεγάλο κομμάτι, ωστόσο, της εργασιακής πλατφόρμας του νησιού έχει μείνει εκτός. Αναφερόμαστε στον οικοδομικό κλάδο, ο οποίος κατά γενική ομολογία, βάσει επίσημων στοιχείων, απασχολεί μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού.
To 24news αφού δέχθηκε παράπονα, συνομίλησε με ορισμένους εργαζομένους του κλάδου και σας παραθέτει την άποψή τους.
Μας άφησαν μόνους – Φοβόμαστε – Πώς θα τρώμε;
(Πιο κάτω είναι δηλώσεις εργαζομένων πρώτης γραμμής)
Μας αναφέρθηκε ότι από την Δευτέρα αρκετοί επέλεξαν να μην προσέρχονται στον χώρο εργασίας τους, αφού στον οικογενειακό τους περίγυρο υπάρχουν άτομα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. «Πολλοί δεν έρχονται γιατί οι γυναίκες, τα παιδιά, οι γονείς, τα πεθερικά τους, ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Καλά κάνουν. Αφού αυτό είναι το σωστό. Αυτό, όμως, επιβαρύνει την δική μας θέση».
Επίσης, μας τονίστηκε το έντονο αίσθημα φόβου: «Φοβόμαστε. Πώς να μην φοβόμαστε με τόσα που ακούμε; Κάθε μέρα που πάμε δουλειά, μας κρατεί ένα άγχος, ένας πανικός. Μένουμε εκτεθειμένοι σε άγνωστες συνθήκες».
Κορωνοϊός: Έτσι θα καταλάβετε αν έχετε αλλεργία, γρίπη ή τον ιό
Εν συνεχεία και με αφοπλιστική ειλικρίνεια, μας αναφέρθηκε ίσως και το πιο σημαντικό για πολλούς εξ αυτών, «Να μην πάμε, μια κουβέντα είναι, πληρωνόμαστε με την ώρα. Πώς θα τρώμε; Έχουμε οικογένεια, παιδιά».
«Δεν ξέρουμε τι να τους πούμε, είναι πανικοβλημένοι»
(Πιο κάτω είναι όσα δήλωσαν τμηματάρχες)
Ως ένδειξη του κλίματος που επικρατεί σε εργοτάξια, μας τονίστηκε επανειλημμένα ότι οι εργαζόμενοι νιώθουν μετέωροι και άκρως εκτεθειμένοι.
«Η δουλειά τους είναι δύσκολη, οι ίδιοι με όσα ακούνε είναι τρομοκρατημένοι. Νιώθουν ευάλωτοι. Πλέον έχουν αρχίσει να μην πειθαρχούν καν στους κανόνες που πρέπει να τηρούνται, πράγμα που το κατανοούμε και το θεωρούμε πέρα για πέρα λογικό. Τι να τους πούμε; Εργάζονται ο ένας δίπλα από τον άλλο και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί εκ φύσεως της δουλειάς να αλλάξει. Ανταλλάζουν εργαλεία και μηχανήματα πολλές φορές κατά την διάρκεια εκτέλεσης του έργου. Να τα απολυμαίνουν κάθε φορά, είναι εφικτό;»
Εκείνο που μας έκανε εντύπωση είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι που είναι οι αρμόδιοι να ρυθμίζουν την κατάσταση είναι κυριολεκτικά με τα χέρια ψηλά.
«Δεν υπάρχουν πολλά που μπορείς να πεις σε κάποιον για να τον πείσεις πως είναι όλα καλά. Την στιγμή που οι αρμόδιες αρχές, τα ΜΜΕ, χαρακτηρίζουν την κατάσταση κρίσιμη, την στιγμή που το μότο είναι το ‘’μείνε σπίτι’’, εμείς τι εγγυήσεις να δώσουμε; Ευχόμαστε απλώς ότι θα φανούμε τυχεροί και δεν θα μας αγγίξει!»
Να σημειωθεί ότι δεν κατηγοριοποιούμε ανθρώπους, δίνουμε λόγο και φωνή σε μια εκ των απόψεων της κυπριακής κοινωνίας που ζει πλέον υπό την σκιά του κορωνοϊού.
Σε κάθε περίπτωση πάντως επαναλαμβάνουμε για μία ακόμα φορά ότι η κατάσταση είναι σοβαρή και όλοι μας οφείλουμε να επιδείξουμε την ανάλογη σοβαρότητα. Χρειάζονται ψυχραιμία, περιορισμός και πιστή εφαρμογή των ενδεδειγμένων μέτρων των αρμόδιων υπηρεσιών.
