Ρευστή είναι η κατάσταση στα κέντρα λήψης αποφάσεων της Δύσης, καθώς δύο εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές, η απόφαση του Βρετανού Πρωθυπουργού, Ρίσι Σούνακ να προκηρύξει πρόωρες εκλογές στις 4 Ιουλίου, πρόσθεσε άλλον έναν πονοκέφαλο σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον. Με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία να μαίνεται και την σύγκρουση Ισραήλ - Χαμάς να διχάζει το δυτικό κόσμο, η προεκλογική περίοδος διάρκειας έξι εβδομάδων στην Μεγάλη Βρετανία θέτει απότομα μία ακόμη διεθνή δύναμη εκτός παιχνιδιού, μέχρις ότου να κλείσουν οι κάλπες.
Αν και η απόφαση του απερχόμενου πρωθυπουργού, Ρίσι Σούνακ, ο οποίος υπολείπεται κατά 20 μονάδες του Εργατικού συνυποψηφίου του, Κιρ Στάρμερ εδράστηκε στον πραγματισμό, εντούτοις το κλίμα που επικρατεί στη Γηραιά Αλβιώνα έρχεται να προστεθεί στις λεπτές ισορροπίες που αναζητούν τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και οι ΗΠΑ ενόψει των Προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου, καθιστώντας την εξίσωση ακόμη πιο δύσκολη απέναντι στην άνοδο των αναθεωρητικών δυνάμεων.
Από πλευράς του, πάντως, ο Ρίσι Σούνακ ξεκίνησε χθες τις περιοδείες του, αλλά και την ανάκληση σειράς κυβερνητικών πρωτοβουλιών του, στέλνοντας με το «καλημέρα» μήνυμα καλής θέλησης και καταλλαγής απέναντι στο στελεχιακό δυναμικό και κυρίως την εκλογική βάση των Τόρις. Μολονότι αν η κυβέρνηση ολοκλήρωνε τελικά τη θητεία της, το κοινωνικό περιβάλλον θα ήταν πιθανότατα ακόμη πιο αρνητικό απέναντι της, ωστόσο, δεν είναι λίγοι οι βουλευτές και υπουργοί της πλειοψηφίας, οι οποίοι δυσφορούν απέναντι στην απόφαση των πρόωρων εκλογών.
Πράττοντας με ρεαλισμό, ο Σούνακ προσέφυγε σε πρόωρες εκλογές την ημέρα που γνωστοποιήθηκε ότι ο πληθωρισμός είχε πιάσει τον στόχο του 2%, σταθεροποιώντας μερικώς τις τιμές στα βασικά είδη διατροφής και στις τιμές της ενέργειας. Με αυτήν την «προίκα», ο Βρετανός Πρωθυπουργός ανακοίνωσε χθες ότι «παγώνει» το πρόγραμμα απέλασης όσων αιτούντων άσυλο είχαν διασχίσει την Μάγχη με φουσκωτές βάρκες, καθώς αυτό προέβλεπε την μεταφορά τους, στη Ρουάντα. Παράλληλα, γνωστοποίησε πως εγκαταλείπει προσώρας και την απαγόρευση του καπνίσματος στους νέους, εξελίξεις που προβλημάτισαν ακόμη περισσότερο τους Τόρις. Ειδικά στην περίπτωση του μεταναστευτικού, το «πάγωμα» των απελάσεων εξόργισε ακόμη περισσότερο βουλευτές της δεξιάς πτέρυγας των Συντηρητικών, καθώς εκτιμούν ότι το πρόγραμμα μεταφοράς των αιτούντων άσυλο θα άμβλυνε κάπως τις αντιδράσεις των ψηφοφόρων του κόμματος, δεδομένου και του υπέρογκου κόστους του.
Εκκινώντας την προεκλογική καμπάνια του, ο Σούνακ επέμεινε χθες πως σε περίπτωση επανεκλογής του θα θέσει σε εφαρμογή το πρόγραμμα των απελάσεων μετά τις 4 Ιουλίου, αν και δέχτηκε τα αιχμηρά βέλη των Εργατικών, που τον εγκαλούν ότι προσπαθεί να αποδράσει από το αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει η μεταναστευτική πολιτική του. Εκμεταλλευόμενος την συνθήκη, ο Στάρμερ δήλωσε χθες για τον συνυποψήφιό του ότι «προφανώς δεν πιστεύει στο δικό του σχέδιο για τη Ρουάντα». Κηρύσσοντας την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας των Εργατικών, «δεν νομίζω ότι πίστεψε ποτέ ότι αυτό το σχέδιο θα λειτουργήσει, και έτσι προκήρυξε εκλογές αρκετά νωρίς ώστε να μην δοκιμαστεί πριν από τις εκλογές» τόνισε ο ηγέτης των Εργατικών, σύμφωνα με τον Guardian.
Παρά τους υψηλούς τόνους, ο Σούνακ αναμένεται να προβάλλει τον εαυτό του ως τον ιδανικό διαχειριστή εσωτερικών και εξωτερικών κρίσεων, σε μια στοχοπροσηλωμένη οπτική διακυβέρνησης και με μετρήσιμα αποτελέσματα. Στο πεδίο του κυβερνητικού προγράμματος, όμως, οι Εργατικοί δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιήσει με λεπτομέρειες τις τρέχουσες θέσεις τους, αν και ο Στάρμερ έχει περιγράψει τις βασικές του προτεραιότητες, ξεκινώντας από την οικονομία, την ενέργεια, την Εθνική Υπηρεσία Υγείας, την εγκληματικότητα και τις ίσες ευκαιρίες.
Ο δρόμος για την Πρωθυπουργία, όμως, περνά και από την ευρύτερη γεωπολιτική συνθήκη, με τον Στάρμερ να επιζητά στενότερη συνεργασία με τις Βρυξέλλες, ακόμη και αν η πολιτική του καριέρα άρχισε για τα καλά το 2015, όταν υπήρξε «σκιώδης γραμματέας του Brexit υπό τον Τζέρεμι Κόρμπιν τον επόμενο χρόνο», σύμφωνα με το Politico. Πιο κεντρώος και λιγότερο ριζοσπαστικός σε σχέση με τον Κόρμπιν, ο Στάρμερ εργάστηκε μεθοδικά, για να ανακτήσει αρχικά τον έλεγχο του κόμματός του, έχοντας λειάνει τον προγραμματικό του λόγο. Έτσι, αν οι δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ το 2016 του ηχούσαν ως «αποκρουστικές», έχει άρδην μεταβάλλει την στάση του, ξεκαθαρίζοντας ότι σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση των Εργατικών, εκείνος θα συνεργαστεί με όποιον κερδίσει τον Λευκό Οίκο, τον Νοέμβριο.
Ήδη, η απόσυρση του Νάιτζελ Φάρατζ από την εκλογική κούρσα στέλνει ένα πρώτο μήνυμα επιτυχίας του αιφνιδιασμού Σούνακ, αν και η κίνησή του να «παγώσει» την απέλαση για όσους καταφθάνουν στην Μεγάλη Βρετανία μέσα από διελεύσεις με μικρές βάρκες αποτύπωσε τις διαστάσεις που λαμβάνει το μεταναστευτικό παγκοσμίως. «Οι άγριοι ελιγμοί πάνω από τη Ρουάντα καταδεικνύουν τον βαθμό στον οποίο η μετανάστευση στη Βρετανία, όπως και στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει γίνει ένα επίκαιρο ζήτημα σε ένα εκλογικό έτος. Για τον κ. Σουνάκ, η Μάγχη έχει τον ίδιο συμβολισμό και τον ίδιο κίνδυνο, όπως τα σύνορα της Νότιας Αμερικής για τον Πρόεδρο Μπάιντεν» ανέφεραν χθες οι New York Times, επιβεβαιώνοντας την ισχύ του μεταναστευτικού στη διαμόρφωση της προεκλογικής ατζέντας, στη Δύση. Μόνο που στην Μεγάλη Βρετανία οι αφίξεις μεταναστών κλιμακώθηκαν απότομα μετά το Brexit το 2016, ενώ το ισοζύγιο αφίξεων -αναχωρήσεων παραμένει σε υψηλότερα επίπεδα από το 2019, οπότε και είχαν ξανακερδίσει οι Συντηρητικοί.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με το μεταναστευτικό και τον πληθωρισμό να ταλανίζουν εξίσου τους ψηφοφόρους των ΗΠΑ, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν δήλωσε «έκπληκτος» από την ανακοίνωση του πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου Ρίσι Σουνάκ για πρόωρες γενικές εκλογές τον Ιούλιο, απηχώντας τις πρώτες αντιδράσεις του Λευκού Οίκου. Για τον αγγλοσαξωνικό άξονα, άλλωστε, η υποστήριξη της Ουκρανίας, το μέτωπο απέναντι στο διεθνή αναθεωρητισμό, η στενή συνεργασία με την ΕΕ, αλλά και η προάσπιση των ιδεών της Δύσης είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα της διμερούς τους ατζέντας, που θα δοκιμαστούν εις διπλούν στις κάλπες και νωρίτερα από το αναμενόμενο, τη στιγμή που οι πρόωρες εκλογές στη Μεγάλη Βρετανία θα φέρουν για πρώτη φορά από το 2005, όπως φαίνεται, στο τιμόνι τους Εργατικούς, στέλνοντας μήνυμα «αλλαγής». Μήνυμα που δεν αποκλείεται να γενικευθεί και στις κάλπες που θα ακολουθήσουν, με επόμενη αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Πηγή: protothema.gr
