Χρήστος Ζαβός
Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε και πολλά για πως διαχειρίζεται συνθήκες πρωταθλητισμού, η Πάφος.
Τούτη η αξινόστραβη που ήρθε από την Ομόνοια, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πως αντιδρά ο οργανισμός στον πρωταθλητισμό. Πολύ περισσότερο θα βοηθήσει τους ίδιους εκεί στην Πάφο να αξιολογήσουν την κατάσταση.
Λαμβάνοντας πάντως υπόψη ότι δεν υπάρχουν τάσεις αυτοκαταστροφής, τούτη η ήττα μοιάζει με φάρμακο.
Και μοιάζει με φάρμακο, γιατί δημιουργήθηκε μια αυταπάτη ότι το πρωτάθλημα θα κατακτηθεί σε ρυθμούς «ένα φράγκο η βιολέτα, τσιγκολελέτα, τσιγκολελέτα».
Και εξ όσων έχουμε διαπιστώσει, τούτο το συμπέρασμα πέρασε σ’ όλες τις πτυχές της ομάδας. Από τον τελευταίο οπαδό μέχρι και τον Καρσέδο.
Δεν εξηγείται αλλιώς, η συμπεριφορά που είχε η ομάδα.
Τα τελευταία δέκα λεπτά του ματς, η στάση της επιβεβαιώνει όσους από μας ισχυριζόμαστε ότι στην Πάφο, κάτι πάει λάθος, ως προς την αντίληψη για το πώς κατακτιέται ένα πρωτάθλημα.
Για να κόψεις πρώτος το νήμα χρειάζεται και τακτική.
Ο μαραθώνιος δεν κατακτιέται με υψηλές εντάσεις από το πρώτο μέχρι το 42ο χιλιόμετρο, αλλά με αυξομειώσεις και τακτική κατά τη διάρκεια της κούρσας.
Μην τα πολύ λέμε, δεν υπήρχε κανένας λόγος να βρίσκονται δέκα παίκτες στην αντίπαλη περιοχή, ωσάν και πρόκειται για τον τελικό του πρωταθλήματος.
Η διαφύλαξη έστω και ενός βαθμού, ακόμη και όταν έχεις το πάνω χέρι, λογίζεται στρατηγική που σε οδηγεί στο στόχο.
Ναι τους καταρράκωσες. Ναι επιβλήθηκες ως ομάδα, από το πρώτο λεπτό. Ναι οι αμυντικοί τους δεινοπάθησαν… μα το ποδόσφαιρο δεν είναι αγώνας MMA, όπου οι αθλητές επιδιώκουν την απόλυτη επικράτηση πάνω στον αντίπαλο.
Θέλει τακτική και θέλει κυρίως να φυλάς τα νώτα σου.
Όπως και να έχει. Τούτο το χαστούκι, αν στην Πάφο θέλουν το πρωτάθλημα, μόνο εποικοδομητικά μπορεί να λειτουργήσει.
Το φαρμάκι που δέχθηκε η ομάδα, χάνοντας το αήττητο της, θα αποτελέσει και το δείγμα για να καταλάβουμε, πολύ περισσότεροι οι ίδιοι που κάνουν κουμάντο, πόσες αντοχές έχουν ενώπιον της πιθανότητας να πάρουν το πρώτο!!
