Μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες «φιγούρες» στα γήπεδα αντισφαίρισης, ύστερα από 30 και πλέον χρόνια στην Κύπρο, δίνει το δικό του “correction” στο κυπριακό Τένις
Ποιος είναι και πως βρέθηκε στο νησί μας ο 58 ετών Σέρβος από το Βελιγράδι;
«Έπαιξα Τένις στη Σερβία, και στα 20 μου χρόνια βρέθηκα στη Βαρκελώνη. Έζησα έξι χρόνια στην Ισπανία, -με βρήκε εκεί ο πόλεμος στη χώρα μου- και παράλληλα ξεκίνησα να εργάζομαι. Το 1992 ήρθα στην Κύπρο, εργαζόμενος σε τουριστικό γραφείο. Δεν έμεινα ποτέ μακριά από το Τένις, παρά το ότι οι σπουδές μου μπορούσαν να με στείλουν σε άλλες κατευθύνσεις. Από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου αποφοίτησα με πτυχία στην Πολιτική Αεροπορία (Civil Aviation) όπου συνέχισα και απέκτησα και το Master (MSci), καθώς και πτυχίο στις Πολιτικές Σχέσεις και Ιστορία της Τέχνης. Αλλά η ζωή τα έφερε με τέτοιο τρόπο που με κράτησε το Τένις και η διαιτησία» απαντάει αφοπλιστικά.
Στην καρέκλα του διαιτητή κάθισε για πρώτη φορά κοντά στο 2010, αρχίζοντας από κάποια πρωταθλήματα στην Ακαδημία Ηροδότου. Η πρώτη πολύ μεγάλη διάκριση ήρθε το 2017, με την απόκτηση του White Badge, στις εξετάσεις που έδωσε στη Ρώμη. Από κει και πέρα η ζωή του, είναι μεταξύ γηπέδων, και αεροδρομίων ανά την Ευρώπη και τον κόσμο τόσο για διαιτησίες όσο και ως υπεύθυνος διοργανώσεων.
Για την απόκτηση του Silver Badge ο Ζάρκο Πόποβιτς σημειώνει τα εξής :
«To Silver Badge είναι ότι πιο δύσκολο έχω πετύχει στη ζωή μου. Κυρίως από πλευράς εξετάσεων αλλά και της προετοιμασίας που χρειάζεται. Δεν είναι μόνο η αποστήθιση των κανονισμών. Στη Βαρκελώνη πέρσι τον Απρίλιο πέτυχα στις εξετάσεις, ενώ παράλληλα ο μισός μου εαυτός ήταν στην Αλαμινό στη διοργάνωση των Επαγγελματικών πρωταθλημάτων που γίνονται από πέρσι στην Κύπρο. Αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη είμαστε 38 διαιτητές κάτοχοι Silver Badge. Αν το συγκρίνουμε με ποδοσφαιρικούς όρους, είμαστε αυτοί που σφυρίζουν στο Champions League. Πιο πάνω υπάρχει μόνο το Gold Badge, το έχουν καμμιά 55αριά διαιτητές σε όλο τον κόσμο. Το Silver Badge με καλύπτει να βρίσκομαι σε αγώνες ATP, WTA, Davis Cup και ως Βοηθός σε Grand Slam. Αρκεί να αναφέρω ότι στα Grand Slam χρησιμοποιούν μέχρι και οκτώ «Βοηθούς» για την διεξαγωγή της διοργάνωσης».
Ο Ζάρκο Πόποβιτς ως Διευθυντής Διαιτησίας της ΟΑΚ αναφέρεται και στην πρόοδο που επιτεύχθηκε τα τελευταία χρόνια :
«Θεωρώ εξαιρετικά σημαντική τη διοργάνωση στην Κύπρο του European Officiating Conference της ITF τον περασμένο Δεκέμβριο. Για να σου αναθέσει κάτι τέτοιο η ITF πρέπει να τους πείσεις ότι έχεις τις δυνατότητες για να εμπιστευτούν μια μικρή χώρα όπως η Κύπρος. Συνήθως αυτού του επιπέδου Συνέδρια, τα αναλαμβάνουν χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία με τεράστια παράδοση στο Τένις. Το δεύτερο σημείο που δείχνει ότι πλέον «μετράμε» και τυγχάνουμε της εμπιστοσύνης της ITF και της Tennis Europe είναι οι απόλυτα επιτυχείς διοργανώσεις του Davis Cup στην Κύπρο (είτε Ομίλων, είτε νοκ-άουτ) που σε αυτό συνέβαλαν πολλοί παράγοντες, όχι μόνο το διαιτητικό μέρος της διοργάνωσης. Τέλος είναι η έντονη δραστηριοποίηση της Σχολής Διαιτησίας. Ξεκινήσαμε από πέρσι να βάζουμε νέα παιδιά στο χώρο με το Σχολείο που κάναμε σε συνεργασία με την ΟΑΚ, και κάποιοι από αυτούς έχουν καλές προοπτικές να εξελιχθούν.»
Σε πιο επίπεδο βρίσκεται τώρα η κυπριακή διαιτησία;
«Σίγουρα οι διοργανώσεις που αναφέραμε προηγουμένως καθώς και τα πολλά διεθνή πρωταθλήματα που διοργανώνονται πλέον στην Κύπρο βοηθούν στην βελτίωση των διαιτητών μας. Π.χ. Στο επαγγελματικό πρωτάθλημα που έγινε πρόσφατα στην Αλαμινό διοργανώσαμε παράλληλα ένα μίνι-σεμινάριο (Officiating Clinic) όπου τα παιδιά αυτά είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τους διαιτητές κατόχους Bronze Badge που ήρθαν από το εξωτερικό, τις δικές τους παρατηρήσεις. Αυτό που θα έλεγα προς τους νέους διαιτητές είναι να διαβάζουν συνεχώς. Πάντα υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζουν από πλευράς κανονισμών και μπορεί να το βρουν ξαφνικά μπροστά τους. Όμως πριν φτάσουν σε αυτό το επίπεδο της μεγάλης λεπτομέρειας, δεν θα ήθελα να βρίσκονται στη θέση να τους υποδεικνύουν κανονισμούς άνθρωποι που βρίσκονται έξω από το κορτ, όπως οι προπονητές ή ακόμη και οι γονείς. Το δεύτερο που έχουν να αναπτύξουν είναι η συνεχής εξάσκηση με κάθε ευκαιρία. Εκτός απ’ το μυαλό, εκπαιδεύεται και το μάτι, και το αυτί του διαιτητή. Και τέλος να βρίσκονται μέσα στην ψυχολογία του αγώνα, χωρίς όμως να επηρεάζονται από αντιδράσεις και παράπονα του οποιουδήποτε, είτε αντισφαιριστή, είτε φίλαθλου».
Ομοσπονδία Αντισφαιρίσεως Κύπρου
12 Απριλίου 2024
