Το επίπεδο διαιτησίας στην Ευρωλίγκα έχει επισημανθεί πολλάκις (κι από αυτή εδώ τη στήλη) πως δεν συνάδει με το υψηλό αγωνιστικό επίπεδο της διοργάνωσης. Κι έμελλε οι δύο ελληνικές ομάδες να το βιώσουν στο πετσί τους σε δύο καθοριστικά για την έκβαση της ευρωπαϊκής τους προσπάθειας παιχνίδια, την ίδια μέρα, με λίγα λεπτά διαφορά. Είναι ο χειρότερος τρόπος για να χάσεις ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι. Μπορεί να σε «σκοτώσει» πνευματικά, αφού έχεις ήδη ξοδέψει στο... βρόντο τόσο κόπο για να φτάσεις εκεί το παιχνίδι. Και τώρα καλείσαι, 48 ώρες μετά, να μαζέψεις τα κομμάτια σου, το κορμί σου και το μυαλό σου για να παίξεις ξανά, για τη ζωή σου πλέον, με την πλάτη στον τοίχο.
Άρωμα… κλοπής
Οι φάσεις της αδικίας είναι προφανείς. Στο μεν ματς του Παναθηναϊκού:
-Ο Νίμπο πατά όχι μία, αλλά δύο φορές με την μπάλα στα χέρια εκτός παρκέ στο τελευταίο λεπτό και ο διαιτητής που είναι ακριβώς μπροστά στη φάση δεν καταλογίζει την παράβαση.
-Στα 31’’΄ο Ριβέρο χτυπά τα χέρια του Παπαπέτρου με συμπληρωμένα φάουλ της Μακάμπι και χάνεται ένα κρίσιμο ριμπάουντ αντί ο Παναθηναϊκός να πάρει δύο βολές.
-Και στην εξέλιξη, ο διαιτητής που έκλεισε τα μάτια στο πάτημα γραμμής του Νίμπο βιάζεται να δώσει goal tending στην τάπα του Λεσόρ και αναγκαστικά οι διαιτητές καταφεύγουν στο τζάμπολ, αφού διέκοψαν κακώς το παιχνίδι, χωρίς να μάθουμε πού θα κατέληγε η μπάλα.
Στον δε Ολυμπιακό:
-Με 16,3’’ για το τέλος της τέταρτης περιόδου, ο Σατοράνσκι κάνει όχι πέντε αλλά… έξι και κάτι δευτερόλεπτα για να βάλει την μπάλα στο παρκέ και στην εξέλιξη ο Λαπροβίτολα στέλνει το ματς στην παράταση. Ο διαιτητής Νέντοβιτς, που είναι στη γραμμή επαναφοράς, μετράει… λάθος.
-Και στην τελική φάση του αγώνα, σε ένα ματς που μέχρι τα τέλη της παράτασης, δηλαδή σε σχεδόν 15 λεπτά αγώνα, οι διαιτητές αφήνουν τόσο πολύ τις επαφές που έχουν δώσει τρία φάουλ εκατέρωθεν, σφυρίζεται ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα του Πετρούσεφ στον Πάρκερ που επιδιώκει την επαφή με την κίνηση των χεριών του.
Αλλά είπαμε, τι να περιμένει κανείς από μια διοργάνωση που δεν μπορεί να μη γνωρίζει πως ένας διαιτητής έκλεψε ένα άρωμα τον Δεκέμβριο κι εξακολουθεί να τον έχει στους ορισμούς της...
Τα του… οίκου τους οι ομάδες!
Κι αφού καλύψαμε τα διαιτητικά, ας δούμε και τα αγωνιστικά. Άλλωστε οι ομάδες με αυτό το κομμάτι και μόνο πρέπει να ασχοληθούν ως την Πέμπτη, προκειμένου να μην επιτρέψουν στον κάθε Καρντούμ ή Ντιφαλά να τους «σταυρώσουν» με τις αποφάσεις τους. Αν μείνουν στο πώς χάθηκε το Game 3, δεν θα υπάρξει Game 5… Το ίδιο όμως θα γίνει αν δεν βελτιωθούν στην άμυνα οι μεν και στην επίθεση οι δε.
Να παίξει από την αρχή ο Παναθηναϊκός
Για τον μεν Παναθηναϊκό δεν χρειάζεται επιστημονική ανάλυση για να εξηγηθεί η ήττα. Το παιχνίδι, αγωνιστικά δεν χάθηκε στη χαμένη βολή του Λεσόρ ή στο άστοχο σουτ του Ναν στο τέλος, ούτε στο αχρείαστο φάουλ του Γκραντ πάνω στον Μπράουν, αλλά στο κάκιστο πρόσωπο της ομάδας για σχεδόν 35 λεπτά. Και κυρίως στο πόσο εκτός κλίματος μπήκε από την αρχή στον «πόλεμο». Στα τρία πρώτα δεκάλεπτα που έχουν γίνει η Μακάμπι μετρά 25,6 πόντους με 25/33 δίποντα (75,7%) και 21 ασίστ για 4 λάθη. Την ώρα που οι παίκτες του Κάτας μπαίνουν στο παιχνίδι με το μαχαίρι στα δόντια, αυτοί του Αταμάν… κοιτούν τα τρένα να περνούν, επιτρέπουν στον αντίπαλο να βρει ρυθμό και τελικά τρέχουν και δεν φτάνουν. Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε 16:14 πριν το τέλος στο -18, 57-39, και είναι θαύμα πως έφτασε να το διεκδικεί στο σουτ.
Παίξτε καλύτερο μπάσκετ για να κερδίσετε και τη διαιτησία
Ο Αταμάν ελέγχεται και πάλι για το κοουτσάρισμά του. Η χρησιμοποίηση του Γκριγκόνις στην πεντάδα από… συνήθεια, αντί του Παπαπέτρου, επέτρεψε στον Κόλσον να ανάψει τη σπίθα από νωρίς. Το… παρκάρισμα του Αντετοκούνμπο μετά από μόλις 54 δευτερόλεπτα και η διατήρηση του Λεσόρ στο παρκέ για 33 λεπτά, είχαν ως συνέπεια να χαθούν πέντε υπερπολύτιμα αμυντικά ριμπάουντ στην τελευταία περίοδο. Η μη χρησιμοποίηση του Καλαϊτζάκη σε φάσεις που υπήρχε ευκαιρία για αλλαγή και ζητούμενο είναι ένα ακόμη ερωτηματικό. Ελλείψει του πολύτιμου (σε παιχνίδια που απαιτούν αθλητικότητα και ενέργεια) Χουάντσο, θα μπορούσαμε να δούμε ακόμη και τον Μαντζούκα, αλλά πώς να ενεργοποιήσεις έναν παίκτη που έχεις αχρηστεύσει όλη τη σεζόν;
Ο Παναθηναϊκός, επίσης, δεν βρήκε ποτέ λύσεις στην άμυνα 2-1-2 της Μακάμπι, που αυτή τη φορά προσαρμόστηκε πάνω στον Σλούκα (από τα 16 σουτ στο Game 3 πήρε μόλις 3) δίνοντας μεγαλύτερη προσοχή σε αυτόν παρά στον Ναν. Για να γίνει το 2-2 την Πέμπτη, τα δύο επιθετικά βαρόμετρα των «πράσινων» θα πρέπει να βρεθούν σε… συναστρία στο Game 4 και όχι να εμφανιστούν εκ περιτροπής, όπως συνέβη στα τρία πρώτα παιχνίδια της σειράς.
Να παίξει και λίγο… επίθεση ο Ολυμπιακός
Όσον αφορά στον Ολυμπιακό, είναι πασιφανές πως όταν σε τρία ματς κρατάς την Μπαρτσελόνα σε 74,3 πόντους ανά αγώνα και έχεις χάσει τα δύο από αυτά τα παιχνίδια, το αγωνιστικό σου πρόβλημα δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο από την επίθεσή σου. Οι «ερυθρόλευκοι» θαρρείς και έχουν ερωτευτεί το είδωλο της σκληροτράχηλης ομάδας που αντικρίζουν στον καθρέφτη και έχουν ξεχάσει πως στο τέλος κερδίζει αυτός που θα βάλει… έναν πόντο περισσότερο.
Κι όμως, ο Ολυμπιακός σε αντίθεση με τη Βαρκελώνη δεν έκανε ούτε πάρα πολλά λάθη και ταυτόχρονα αξιοποίησε επαρκώς τους ψηλούς του, πράγμα που είχε κάνει μόνο στο πρώτο ημίχρονο του Game 1. Όμως εμφανίστηκε αδιόρθωτος στην απειλή από μακριά. Μετά τα 13/44 στο «Παλάου Μπλαουγκράνα», τα πήγε ακόμη χειρότερα στο ΣΕΦ με 7/26. Σύνολο… 20/70, ήτοι 28,5%, αποκαρδιωτικό ποσοστό, ειδικά μπροστά στο εξαιρετικό 40,2% (27/67) των Καταλανών. Ο Κάνααν έχει 0/9 στις δύο ήττες, Γουόκαπ και ΜακΚίσικ είναι γνωστό πως είναι ασταθείς εκτελεστές και επίσης γνωστό είναι πως ο Ολυμπιακός στερείται, όχι φέτος αλλά εδώ και… χρόνια, τον παίκτη με προσωπική φάση και σκορ στα γκαρντ που θα ξεκολλήσει όλη την ομάδα όταν αγκομαχά να πετύχει καλάθι.
Ο Ολυμπιακός θα είναι το ίδιο σκληρός και την Πέμπτη και σε όλο το υπόλοιπο της σεζόν. Πρέπει όμως να… γλυκάνει λίγο στην επίθεση, γιατί η άμυνα δεν αρκεί. Και η Μπαρτσελόνα, χωρίς άγχος πλέον στο Game 4, μπορεί να είναι ακόμη πιο επικίνδυνη.
Πηγή: sport-fm.gr
