Το εκπληκτικό σερί του Ολυμπιακού στα ευρωπαϊκά παιχνίδια απέναντι στον Παναθηναϊκό συνεχίστηκε το βράδυ της 14ης Μαρτίου στο ΣΕΦ, στο λιγότερο κρίσιμο ή για να μιλάμε απόλυτα ρεαλιστικά, στο πιο αδιάφορο ντέρμπι από αυτά που έχουν παίξει, αλλά και αυτά που θα παίξουν τη φετινή σεζόν. Οι «ερυθρόλευκοι» διεύρυναν σε οκτώ τις συνεχόμενες νίκες τους απέναντι στους «πράσινους» και τον συνολικό υπέρ τους απολογισμό σε επίπεδο Ευρωλίγκας και Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο 20-7. Όμως, όπως ολόσωστα ανέφερε ο κόουτς Αταμάν, τα παιχνίδια που μένουν είναι αυτά που κρίνουν τίτλους και πολύ περισσότερο τα ίδια τα τρόπαια.
Και εκτός από αυτού του ελληνικού πρωταθλήματος, οι συνθήκες και οι τεράστιες δυνατότητές τους, δείχνουν πως φέτος δεν αποκλείεται να διεκδικήσουν για πρώτη φορά οι δύο τους και το ευρωπαϊκό. Το χθεσινό παιχνίδι, παρότι δεν ήταν ανάλογης ποιότητας με αυτό του πρώτου γύρου, είχε… μυρωδιά, μάχες, ένταση και ατμόσφαιρα μεγάλου αγώνα. Ο οποίος χωρίζεται σε δύο μέρη και θα μπορούσε να είχε εντελώς διαφορετική εξέλιξη και αποτέλεσμα. Μέχρι το 27ο λεπτό του όπου ο Ολυμπιακός είχε διαθέσιμο τον εκπληκτικό για μια ακόμα φορά φέτος, Γουίλιαμς-Γκος, όλα έδειχναν πως θα νικήσει με ευκολία. Το σκορ ήταν στο 58-39, οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα είχαν υπερισχύσει κατά κράτος σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού και η εξέδρα κόχλαζε. Το «τσίμπημα» που ένιωσε ο Αμερικανός γκαρντ, άλλαξε άρδην τα δεδομένα.
Ο Παναθηναϊκός ως πολύ μεγάλη ομάδα που είναι, ήταν δεδομένο πως θα βγάλει αντίδραση για την κάκιστη εμφάνισή του μέχρι εκείνο το διάστημα, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο αυτή την συνθήκη και κατάφερε να διεκδικήσει με σουτ νίκης την απόλυτη ανατροπή από το -19. Πήγε όπως λέμε μπασκετικά να «κλέψει» το ματς και να βάλει πρόωρο τέλος στο θέμα του πλεονεκτήματος έδρας για αυτόν. Ένα πλεονέκτημα που δεδομένα, και βάση των αποτελεσμάτων των άλλων ομάδων, θα το πάρει και σχετικά εύκολα στο τέλος. Πίσω στα του ματς και με τον Βιλντόσα να μην είναι σε καλή βραδιά οργανωτικά ώστε να μπει στα… παπούτσια του Γκος, ο Ολυμπιακός έχασε την συγκέντρωσή του, έκανε το ένα λάθος πίσω από το άλλο, δέχθηκε πολλούς πόντους στον αιφνιδιασμό, δεν τελείωσε σωστά κάποιες εύκολες για το ταλέντο των παικτών του φάσεις και από το πουθενά η αναμέτρηση απέκτησε ενδιαφέρον.
Το σουτ του Σλούκα όμως δεν βρήκε στόχο, και έτσι οι «ερυθρόλευκοι» πανηγύρισαν μια δίκαιη βάσει συνολικής εικόνας νίκη και απέφυγαν ένα κάζο που βαθμολογικά δεν θα στοίχιζε, αλλά έτσι όπως γραφόταν, αλλά δεν ολοκληρώθηκε το σενάριο, το πλήγμα στην ψυχολογία τους θα ήταν σημαντικό. Με τον Γουόκαπ στα πιτς, ο Γουίλιαμς-Γκος που κάνει μια από τις καλύτερες σεζόν της καριέρας του ήταν υπεραπαραίτητος, όμως για μια ακόμα φορά φέτος η ατυχία χτύπησε τους «ερυθρόλευκους». Που μέχρι το 27' και παρόλο που δεν είχαν σε καλό βράδυ εκτελεστικά τον Φουρνιέ (σ.σ. πρόσφερε στην άμυνα), έκαναν ό,τι ήθελαν στο παρκέ. Υπερείχαν εμφανώς στην δημιουργία, στα επιθετικά ριμπάουντ, στην ενέργεια και στο καθαρό μυαλό. Η άμυνα πάνω στον Ναν και γενικότερα ήταν εξαιρετική, και ο Παναθηναϊκός με εξαίρεση τις ατομικές ενέργειες του Όσμαν και τις δημιουργίες των Σλούκα και Μπράουν, στερούταν λύσεις.
Επιδιδόταν σε ένα ρεσιτάλ άστοχων τριπόντων, μέχρι την στιγμή που χάθηκε το καθαρό μυαλό και η σιγουριά του Γκος στην οργάνωση. Ο Ολυμπιακός δέχθηκε πολλά καλάθια στο «ανοικτό» γήπεδο καθώς πρόσφερε μπάλες στα χέρια αντιπάλου (17-12 υπέρ του Παναθηναϊκού οι πόντοι από αιφνιδιασμό και 19-11 από λάθη), ενώ δεν πήρε για μια ακόμα φορά στην επίθεση όσα θα μπορούσε λόγω της απουσίας του Λεσόρ, από τους Μιλουτίνοφ (κυρίως) και Φαλ. Ο Γάλλος, έκανε ένα εκπληκτικό παιχνίδι σε όλες τις εκφάνσεις της άμυνας, αλλά πολλάκις για μια ακόμα φορά δεν τελείωνε φάσεις στα μις ματς και έψαχνε περισσότερο την πάσα. Η δουλειά, θα είχε γίνει πιο εύκολα και αν οι «ερυθρόλευκοι» είχαν κάτι πιο καλό από το υποφερτό 33% στα τρίποντα, όμως με τα «αν» δεν κάνουμε πραγματικότητα. Και αυτή αναφέρει πως πρέπει να προβληματιστούν για το πώς χάθηκε η διαφορά, αλλά και για το ότι για ένα ακόμα παιχνίδι ο εξαιρετικός, Ντίνος Μήτογλου, τους κάνει με τον ίδιο τρόπο… ζημιά.
Πλην των Γκος και Φαλ, ο Ολυμπιακός είχε σε καλή μέρα τους Βεζένκοβ (μετά και το χθεσινό είναι ακλόνητο φαβορί για τον τίτλο του MVP της κανονικής περιόδου) και Παπανικολάου, ενώ ο Λι αν και φανερά ψαρωμένος από ντέρμπι (σ.σ. 4 λάθη), κλήθηκε από το πουθενά να παίξει από το 25' και μετά, οπότε δε μπορεί να κριθεί αυστηρά. Ίσως ο Πίτερς να άξιζε ένα ακόμα πέρασμα στο ματς για να δώσει ανάσες στον Βεζένκοβ, ο οποίος στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό έχει ίσως τον καλύτερο αντίπαλο στην θέση «4», Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Οι «ερυθρόλευκοι» κρατούν την νίκη, που ίσως με τον αγχωτικό τρόπο που ήρθε να είναι πιο χρήσιμη στην παρούσα φάση σε πνευματικό επίπεδο, απ' ό,τι ο διαφαινόμενος μέχρι την έξοδο του Γκος, θρίαμβος. Απομένουν πέντε ματς ως το τέλος της κανονικής περιόδου και η αναμονή για τα play in απ' όπου θα προκύψει ο αντίπαλος. Χρόνος ικανός για να επουλωθούν όσο περισσότερες πληγές από τραυματισμούς και προβλήματα υγείας, ώστε να παίξει, επιτέλους αυτή η ομάδα με όλα της τα όπλα διαθέσιμα και να δούμε το πολύ υψηλό ταβάνι της…
Υ.Γ. Η ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ ήταν εξαιρετική με ένταση παλμό και όμορφες εικόνες πριν από το τζάμπολ. Όπως και στο ΟΑΚΑ, το αντιαισθητικό δίχτυ αποτελεί παρελθόν και οι οπαδοί των δύο ομάδων πήραν πολύ καλό βαθμό. Αυτό πρέπει να συνεχιστεί, αν και είναι φοβερά δύσκολο με την καθημερινή τοξικότητα που ποτίζονται για τα πάντα, ακόμα και για ρεαλιστικά… ανούσιες εκλογές στον ΕΣΑΚΕ.
Υ.Γ.2: Η κουβέντα για τη διαιτησία μπορεί να γίνει, αν δεν είναι μονόπλευρη (σ.σ. όπως και για τις αντιδράσεις παικτών στο παρκέ ανάλογα με το χρώμα της φανέλας που φορούν). Είναι παράλληλα ατέρμονη και όλοι μπορούν να βρουν δυο-τρεις φάσεις που αδικήθηκαν. Για παράδειγμα, στα βήματα του Φαλ, μπορεί να αντιπαρατάξει κάποιος πως ο Πίτερς δεν έχει ακουμπήσει καν τον Χουάντσο στο φάουλ που του καταλογίστηκε, περνάει από δίπλα του και δίνονται τρεις βολές, που μπαίνουν. Η μπασκετική εικόνα χθες έδειχνε Ολυμπιακό, και η νίκη του ήταν δίκαιη. Όλες οι απόψεις, όμως, πρέπει να είναι σεβαστές και αν δεν είναι αρεστές απλά να μην διαβάζονται-ακούγονται από αυτόν που «χαλιέται».
Υ.Γ.3: Μετά από 17 ολόκληρα χρόνια αρθρογραφίας στο sportfm.gr, το σημερινό είναι το τελευταίο μου κείμενο στην ιστοσελίδα. Το «ευχαριστώ» για όλους τους συνεργάτες μου και κυρίως τον συνοδοιπόρο μου, Χρήστο Ρομπόλη, με τον οποίο γράψαμε τα πρώτα μπασκετικά άρθρα σε τούτη την σελίδα (Νίκο θα ανεβάσεις «Πίκι»;), είναι το ελάχιστο που μπορώ να πω. Πήρα πάρα πολλά, και θέλω να πιστεύω πως έδωσα ό,τι μπορούσα, με αγάπη, σεβασμό και μεράκι. Θα τα λέμε σύντομα από άλλο ιντερνετικό μετερίζι, και φυσικά από τον αέρα του bwinΣΠΟΡ FM 94,6 που είναι το δεύτερο σπίτι μου.
Πηγή: sport-fm.gr
