Οσο η Παρί Σεν Ζερμέν δεν καταφέρνει να φτάσει στο ιερό δισκοπότηρο, που δεν είναι άλλο από το βαρύτιμο τρόπαιο του Champions League, μια άλλη γαλλική ομάδα έχει το δικαίωμα να υπερηφανεύεται πως έχει φτάσει στην κορυφή που κανένα άλλο κλαμπ της χώρας δεν έχει πάει.
Συμπληρώθηκαν πριν από μερικούς μήνες τριάντα χρόνια από την κατάκτηση της κούπας με τα μεγάλα αυτιά από τη μεγάλη Μαρσέιγ του Μπερνάρ Ταπί, η οποία ωστόσο στιγματίστηκε ανεπανόρθωτα από την περιβόητη υπόθεση του στημένου ματς με τη Βαλενσιέν για τη Ligue 1, λίγες μέρες πριν τον νικηφόρο τελικό ενάντια στη Μίλαν.
Εδώ και λίγες εβδομάδες, υπάρχει στο Netflix η σειρά επτά επεισοδίων που ακούει στο όνομα Class Act ή, όπως είναι η ελληνική εκδοχή, «Οι χίλιες ζωές του Μπερνάρ Ταπί».
Για τον πανούργο μεγιστάνα που έφυγε από τη ζωή το 2021 όμως έχουν γραφτεί πολλά. Εδώ, θα ασχοληθούμε με τον άνθρωπο που γκρέμισε τους σπουδαίους Μασσαλούς των αρχών των 90's, επειδή αρνήθηκε να... ξεπουληθεί!
Ο λόγος για τον Ζαν Γκλασμάν. Έναν παλαίμαχο εδώ και χρόνια στόπερ, που αγωνίστηκε μεταξύ 1978 και 1995 σε Στρασβούργο, Μιλούζ, Τουρ, Βαλενσιέν και Μομπέζ.
Όταν η Μαρσέιγ μερουρανούσε, κατακτώντας το ένα πρωτάθλημα μετά το άλλο από το 1988 και μετά, ο 61χρονος σήμερα Γάλλος αγωνιζόταν στη Βαλενσιέν. Το 1992, ο σύλλογος από τη βόρεια Γαλλία εξασφάλισε την άνοδο στη Ligue 1, όμως η παραμονή της εκεί θα αποδεικνυόταν σύντομη και γεμάτη παρασκήνιο.
Fast forward στις 20 Μαΐου 1993. Για την 36η αγωνιστική του πρωταθλήματος, η πρωτοπόρος Μαρσέιγ φιλοξενείται από τη Βαλενσιέν λίγες ημέρες πριν αντιμετωπίσει τη Μίλαν στον τελικό του Μονάχου. Ενώ όλα τα ματς του Σαμπιονά θα γίνονταν στις 22 του μήνα, οι Μασσαλοί είδαν το δικό τους να μεταφέρεται δύο μέρες πριν προκειμένου να προετοιμαστούν καλύτερα για το ραντεβού του με την ιστορία στις 26.
Για τον Μπερνάρ Ταπί βέβαια, αυτό δεν έφτανε. Ήθελε να είναι σίγουρος πως η ομάδα του θα είναι στην ιδανική κατάσταση και ανησυχούσε πως οι άτεχνοι, σκληροί παίκτες της Βαλενσιέν, η οποία έδινε μάχη για τη σωτηρία, θα μπορούσαν να προκαλέσουν τραυματισμούς.
Κάπου εκεί ξεκινά το παρασκήνιο. Επιστρατεύτηκε ο Ζαν-Ζακ Εντελί, που είχε αποκτηθεί από τη Ναντ μήνες νωρίτερα. Ο 27χρονος τότε χαφ επιχείρησε, μαζί με τον τεχνικό διευθυντή του κλαμπ, Ζαν-Πιερ Μπερνέ, να «ψήσει» δύο παλιούς του συμπαίκτες από τα «καναρίνια» και έναν από την Τουρ να πάνε με το μαλακό στο ματς, προκειμένου η Μαρσέιγ να πάρει όσο πιο ξεκούραστα γινόταν το διπλό που θα την έφερνε αγκαλιά με το πέμπτο συνεχόμενο πρωτάθλημα δίχως πολύ άγχος.
«Η Μαρσέιγ μας προτείνει μια συμφωνία» εκμυστηρεύτηκε ο Κριστόφ Ρομπέρ στον Ζακ Γκλασμάν, εξηγώντας του πως «θέλουν να πάρουμε το πόδι από το γκάζι και να αφήσουμε το ματς».
Στο κόλπο μπήκε και ο πρωταθλητής κόσμου με την Αργεντινή το 1986, Χόρχε Μπουρουσάγκα. Στις εννέα το βράδυ, ο Εντελί τηλεφώνησε έχοντας τον Μπερνέ δίπλα του. «Τι πιθανότητες έχετε να νικήσετε; Μία στις δέκα; Προτιμάτε να χάσετε με 200 χιλιάρικα στις τσέπες σας ή με μηδέν;» αναρωτήθηκε ο το δεξί χέρι του Ταπί, με τον Γκλασμάν να δυσφορεί την ώρα που οι δύο συμπαίκτες του έδιναν το ΟΚ για να προχωρήσει η αμαρτωλή συμφωνία.
Την ώρα που Ρομπέρ και Μπουρουσάγκα κανονίζουν τα πάρουν τα μισά λεφτά μπροστά, με τη σύζυγο του πρώτου να τα παραλαμβάνει μέσα στην επόμενη ώρα, ο Γκλασμάν μιλά με τη γυναίκα του, Οντρέ. Εκείνη συμμερίζεται την άποψή του πως πρέπει να αποκαλύψει όσα συμβαίνουν.
«Αυτή είναι η πραγματική ηρωίδα, ήταν εκεί όταν ο Γκλασμάν δίστασε» ανέφερε δημοσιογράφος της εποχής.
Όντως, ο τίμιος ποδοσφαιριστής ενημέρωσε το επόμενο πρωί τον προπονητή του, Μπόρο Πρίμορατς, που τον αντιμετώπισε με σκεπτικισμό, σκεφτόμενος το ενδεχόμενο να επρόκειτο για μία κίνηση αποπροσανατολισμού. Όπως και να 'χει, το στόρι έφτασε μέχρι τη διοίκηση, παρ' όλα αυτά αποφασίστηκε να μπουν στη βασική ενδεκάδα τόσο ο Ρομπέρ, όσο και ο Μπουρουσάγκα.
Αυτοί ήταν στην τελική και ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει το ρόστερ της Βαλενσιέν, απέναντι σε παίκτες όπως ο Μπόκσιτς, ο Ντεσαγί, ο Μπαρτέζ, ο Ντεσάν, ο Φέλερ, ο Πελέ και ο Ανγκλομά.
Το ματς ξεκίνησε με τη Μαρσέιγ να ανοίγει το σκορ στο 21' με τον Κροάτη. Ένα δίλεπτο αργότερα, ο Ρομπέρ δέχτηκε ένα μαρκάρισμα από τον Ντι Μεκό και ζήτησε αλλαγή, παραξενεύοντας μέχρι και τον διαιτητή, καθώς το φάουλ δεν ήταν καθόλου σκληρό.
Μάλιστα, ο Ζαν-Μαρί Βενιέλ θα παραδεχόταν επίσης ότι «μου έκανε εντύπωση που ο Μπουρουσάγκα δεν διαμαρτυρόταν σε καμία μου απόφαση. Μάλιστα, ζητούσε από συμπαίκτες του που το έκαναν να σταματήσουν».
Την ίδια ώρα, ο Γκλασμάν έτρεχε πάνω κάτω, σαν να προσπαθούσε να αποδείξει κάτι...
Στο ημίχρονο, ο Γάλλος προσέγγισε τον ρέφερι και έριξε τη βόμβα... Ο Βενιέλ ενημέρωσε άμεσα τον αρχηγό των Μαρσεγιέζων, Ντιντιέ Ντεσάν, εξηγώντας πως θα καταγραφεί στο φύλλο αγώνα.
Το ματς ολοκληρώθηκε με το 1-0 υπέρ της Ολιμπίκ, με τον Γκλασμάν να αποκαλύπτει όσα έχουν συμβεί, δίχως να κατονομάσει κανέναν, μπροστά στις κάμερες.
Η Βαλενσιέν θα υποβιβαζόταν και η Μαρσέιγ θα κατακτούσε τόσο το πρωτάθλημα, όσο και το Champions League. Η κούπα της Ligue 1 ωστόσο θα έφευγε από τα χέρια της...
Βλέπετε, όταν κατακάθισαν τα κομφετί από τους πανηγυρισμούς των Μασσαλών για τους δύο τίτλους μέσα σε λίγες ημέρες, άρχισαν οι διαδικασίες από πλευράς δικαιοσύνης. Μετά την κατάθεση του Γκλασμάν, ο Ρομπέρ παραδέχτηκε την ενοχή του στον εισαγγελέα Ερίκ ντε Μονγκολφιέ, υποδεικνύοντας το σημείο στον κήπο της θείας του όπου ήταν θαμμένα 250.000 φράγκα...
Ο Ταπί ισχυρίστηκε πως τα χρήματα αυτά ήταν δάνειο στον παίκτη για να ανοίξει εστιατόριο, με τις αρχές να εισβάλουν στα γραφεία της ΟΜ και να ανακρίνουν δώδεκα μέλη της ομάδας. Εντελί και Μπερνέ ξεφούρνισαν την αλήθεια και συνελήφθησαν όπως και ο Ρομπέρ, ενώ η σύζυγός του παραδέχτηκε πως είχε λάβει τα χρήματα.
Μέσα στο καλοκαίρι, ο Μπερνέ αποχώρησε από την Ολιμπίκ, με τα πράγματα να σοβαρεύουν για τον σύλλογο τον Σεπτέμβριο του '93. Τότε που ο τίτλος του πρωταθλητή αφαιρέθηκε από τη Μαρσέιγ και η συμμετοχή της στο επόμενο Champions League ακυρώθηκε!
Η σπουδαία ομάδα που έβαζε φωτιά στο Βελοντρόμ τα προηγούμενα χρόνια άρχισε να διαλύεται, καθώς Μπόκσιτς, Ντεσαγί και Πελέ αποχώρησαν.
Η επόμενη σεζόν βρήκε τους Μασσαλούς να τερματίζουν 2οι αλλά να τιμωρούνται με υποβιβασμό, έχοντας περάσει από μία δίνη ραγδαίων εξελίξεων.
Ο Ταπί είχε αναγκαστεί σε παραίτηση και η ομάδα έπιασε πάτο εν μέσω δυσκολιών, με την ποινή υποβιβασμού να στέλνει και τους Ντεσάν, Μπολί, Φέλερ, Ανγκλομά, Ντε Μεκό, Μπογκοσιάν σε άλλες ομάδες, εντός κι εκτός (κυρίως) Γαλλίας. Η μεγάλη ομάδα της Μαρσέιγ, αυτή που έφτασε μέχρι την κορυφή της Ευρώπης, δεν υπήρχε πια...
Την ίδια ώρα, οι Εντελί, Μπουρουσάγκα και Ρομπέρ θα τιμωρούνταν με ποινές αποκλεισμού από το ποδόσφαιρο αλλά θα επέστρεφαν όλοι μετά τη λήξη τους, κάνοντας καριέρα για μερικά χρόνια ακόμα.
Όσο για τον Γκλασμάν; Ακολούθησε τη Βαλενσιέν στη Ligue 2 και έφυγε από εκεί έναν χρόνο αργότερα, για να αποσυρθεί μετά από μία σεζόν με τη φανέλα της Μομπέζ. Πέρασε δύσκολες στιγμές, καθώς έλαβε απειλές για τη ζωή του, προφανώς από πληγωμένους φίλους της Μαρσέιγ, φτάνοντας μέχρι και να χρειαστεί αστυνομική προστασία. Εντέλει, η ιστορία τον διακαίωσε. Μέχρι και σήμερα, τόσα χρόνια μετά μπορεί να κοιμάται έχοντας τη συνείδησή του ήσυχη. Διέλυσε μία από τις μεγαλύτερες γαλλικές ομάδες της ιστορίας, αλλά είχε κάθε δίκιο να το κάνει...
«Δεν άλλαξα τον κόσμο, έκανα αυτό που αντιστοιχούσε στις αξίες μου», με δικά του λόγια...
Πηγή: Sport-fm.gr
