Για την εμπειρία που ζει στον Ολυμπιακό, αλλά και ζητήματα του σύγχρονου ποδοσφαίρου, μίλησε στην Ισπανία ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ.
Σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό «Onde Vas» ο προπονητής των Πειραιωτών περιέγραψε τους έξαλλους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του Conference League και το πώς αντιμετωπίζεται ο ίδιος στη χώρα μας.
Παράλληλα αποθέωσε τον Ερνέστο Βαλβέρδε, έκανε συγκρίσεις ανάμεσα στους παίκτες της δικής του εποχής και του σήμερα και εξήγησε γιατί θεωρεί άχρηστη πλέον για τις ομάδες την περίοδο της προετοιμασίας.
Αναλυτικά όσα είπε ο Μεντιλίμπαρ
Για τον Βαλβέρδε: «Ο Ερνέστο είναι ο καλύτερος προπονητής για την Αθλέτικ λόγω του ποιος είναι ως τύπος, για το πώς είναι προπονητής και για το πώς έχει προσαρμοστεί στις ιδιομορφίες της Αθλέτικ. Έχω καλή σχέση με τον Ερνέστο, λίγοι θα μπορέσουν για να μιλήσω άσχημα για αυτόν, είναι καλός άνθρωπος και καλός τύπος».
Για τα social media: «Όλα είναι καλά μέχρι να τα χρησιμοποιήσουν οι άνθρωποι και όλα χρησιμοποιούνται για κριτική, αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε».
Για την περίοδο της προετοιμασίας: «Στις μέρες μας η εποχή που προηγείται της σεζόν (preseason) είναι άχρηστη. Παίζεις τέσσερα παιχνίδια με την αγορά ακόμα ανοιχτή, και κάποιοι παίκτες έρχονται ή φεύγουν την τελευταία στιγμή και χωρίς σχεδόν καμία προετοιμασία, πρέπει να τους φέρεις σε φόρμα με το πρωτάθλημα να βρίσκεται σε εξέλιξη, και στους πρώτους επίσημους αγώνες δεν ξέρεις καν τι κάνεις».
Για τους ποδοσφαιριστές του σήμερα: «Οι παίκτες λένε ότι τώρα οι παίκτες έχουν τάμπλετ και όχι κοιλιά; Δεν είναι αλήθεια, πριν ήμασταν πολύ επαγγελματίες, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Τώρα δεν είναι πιο επαγγελματίες γιατί πηγαίνουν στο γυμναστήριο, εδώ το σημαντικό είναι το γήπεδο. Όλοι θα βλέπουν εσένα, αλλά πρέπει να κοιτάς περισσότερο την ομάδα και την ομάδα παρά την ατομική φιγούρα, τώρα όλα είναι τεχνολογία και αναλυτές. Είναι εντάξει, αλλά για μένα υπάρχουν πάρα πολλά δεδομένα. Είναι αδύνατο να τα χειριστείς αργότερα με όσο λίγο χρόνο υπάρχει. Κοιτάξτε τον Εμπαπέ στο ντοκιμαντέρ του Λουίς Ενρίκε».
Για το πώς αισθάνεται στην Ελλάδα: «Στο δρόμο με φωνάζουν “κόουτς, προπονητή”, αλλά με αφήνουν ήσυχο παρόλο που είναι πιο θερμοί από εμάς, πολύ περισσότερο, για καλό και για κακό. Αν δεν κερδίσεις τα πρόσωπα είναι χαμηλότερα, αλλά αν κερδίσεις η χαρά είναι τεράστια. Στο Θαλντιμπάρ ή στο Λαρέδο κυκλοφορούσα και δεν ήμουν πολύ γνωστός, αλλά τώρα σε αναγνωρίζουν και σου ζητούν φωτογραφίες, αυτόγραφα, ναι, έχω παρατηρήσει τη διαφορά. Στην πόλη μου ήμουν μόνο ένας ακόμα, ενώ τώρα τα παιδιά σε κοιτούν με το στόμα ανοιχτό».
Για τους πανηγυρισμούς μετά την κατάκτηση του Conference League: «Παίξαμε τον τελικό στην Αθήνα και ήμασταν εκεί μέχρι τις 7 το πρωί: Από το γήπεδο με το λεωφορείο στους δρόμους και το δημαρχείο, από εκεί στο γήπεδο στις 5 το πρωί και εκεί τελείωσαν όλα. Όλα ήταν πολύ ζεστά και μέσα σε λίγο, σαν τρελοί στο λεωφορείο περικυκλωμένοι από μηχανές και φωτοβολίδες».
Για τη διαδρομή του από την Έιμπαρ στη Σεβίλλη και μετά στην Αθήνα: «Στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, η έκπληξη είναι εκεί, στον δρόμο. Ήμουν ήρεμος μετά τα Χριστούγεννα και τον Μάρτιο με πήραν τηλέφωνο από τη Σεβίλλη, που ήταν κοντά στον υποβιβασμό, αλλά κρατήσαμε καλά, κάτι που μας έδωσε την ευκαιρία να προετοιμαστούμε καλύτερα για το UEL και είχαμε την επιτυχία και την τύχη να το κερδίσουμε».
