Προπονητής, Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ»… Η τελευταία ατάκα από το στόμα του εκφωνητή κατά την ανάκρουση των ενδεκάδων στα εντός έδρας παιχνίδια. Ακολουθούν 33 χιλιάδες ερυθρόλευκοι οπαδοί να φωνάζουν ρυθμικά τ’ όνομά του. «Μεντιλίμπαρ οε, οε, οε» και το «Γεώργιος Καραϊσκάκης» σείεται… Κάθε, μα κάθε, φορά τα ίδια. Σε κάθε αναμέτρηση, πριν τη σέντρα.
Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει κάθε οπαδός του Ολυμπιακού για να πει με τον τρόπο του ένα «ευχαριστώ» στον άνθρωπο που εκπλήρωσε το μεγαλύτερο όνειρο που είχαν. Έφερε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο ελληνικής ομάδας στο ποδόσφαιρο σε συλλογικό επίπεδο. Μεσολάβησαν 109 ημέρες στον πάγκο των Πειραιωτών. Από την 11η Φεβρουαρίου του 2024 ως τις 29 Μαΐου. Εκείνη η δοξασμένη ημέρα που θα (παρα)μείνει αξέχαστη σε όλους. Το βράδυ τούτο όπου ράφτηκε το πέμπτο και πιο φωτεινό αστέρι, το οποίο φωτίζει τον δαφνοστεφανομένο έφηβο και κοσμεί την ερυθρόλευκη ριγωτή!
Πέρασαν τόσοι και τόσοι προπονητές. Κάποιοι μπορεί να ήταν καλύτεροι από τον Βάσκο, κάποιοι όχι. Αυτό είναι κάτι το υποκειμενικό. Άλλοι έπαιξαν πιο θελκτικό ποδόσφαιρο, άλλοι όχι. Ο Μεντιλίμπαρ, όμως, πρόλαβε σε τρεις μήνες να κάνει σάρκα και οστά τα λόγια του Κριστιάν Καρεμπέ. Τον άνθρωπο που έχει λοιδορηθεί και χλευαστεί από αρκετούς. Ξεχνώντας ασφαλώς ποιος είναι και το ποιόν που έχει ως άνθρωπος. Αφήνοντας στην άκρη την τεράστια καριέρα του και την προσωπικότητά του. Τα λόγια του ήρθαν και κούμπωσαν με τη φιλοσοφία του 63χρονου. Τα όσα πρεσβεύει ο σύλλογος, τα όσα οραματίστηκε ο ιδιοκτήτης του, τα όσα ονειρεύτηκαν οι οπαδοί του δεν έβρισκαν πλέον τοίχο, αλλά… πεδίο λαμπρό για να γίνουν πραγματικότητα.
Στον έναν χρόνο, που συμπληρώνεται την 11η Φεβρουαρίου, έχει κάνει άπαντες να σκέφτονται πράγματα, που άλλες φορές δεν θα περνούσαν από το μυαλό τους. «Γιατί όχι και στο Μπιλμπάο;», λέει ο κόσμος και πραγματικά το πιστεύει. Γιατί; Επειδή έχει η αγαπημένη τους ομάδα στην άκρη του πάγκου έναν πραγματικό νικητή!
«Ευλογημένη η μητέρα που σας γέννησε, Έλληνες», αναφώνησε στον Πειραιά όπου δεκάδες χιλιάδες Ολυμπιακοί είχαν συρρεύσει για να πανηγυρίσουν την κατάκτηση του Conference League. Το εννοούσε, αφού έβλεπε από κάτω του τους τρελαμένους οπαδούς να παραληρούν και να πίνουν νερό στο όνομά του. Ούτε ο ίδιος δεν φανταζόταν τη 10η Φεβρουαρίου όταν παρακολουθούσε από τις κερκίδες του φαληρικού γηπέδου τον Ολυμπιακό να νικά τον ΟΦΗ, ότι 110 ημέρες μετά θα σήκωνε το δεύτερο συνεχόμενο ευρωπαϊκό τρόπαιο της καριέρας του. Ένα 24ωρο μετά ήρθε η ανακοίνωση για την έναρξη της συνεργασίας του με τον σύλλογο και η ιστορία άρχισε να γράφει…
Πριν φτάσουμε στο αξέχαστο εκείνο βράδυ, είχαν συμβεί αρκετά. Από μεγάλες επιτυχίες στην Ευρώπη, εως και ήττες στην Ελλάδα. Και φυσικά οι δύσκολες εντός έδρας βραδιές με Μακάμπι και Παναθηναϊκό. Ενδιάμεσα, όμως, ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε προλάβει να επεκτείνει το συμβόλαιο του Μεντιλίμπαρ, στέλνοντας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Παρότι είχε χάσει με 4-1 από τους Ισραηλινούς, το αφεντικό των Πειραιωτών έβλεπε στο πρόσωπο του Βάσκου τον ιδανικό καθοδηγητή. Έβλεπε πρόοδο στην ομάδα, συνέπεια στο πλάνο, λογικά και ποδοσφαιρικά στοιχεία να εμφανίζονται στο χορτάρι. Ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Ο προπονητής είχε βγει ήδη πιο ισχυρός από τις «φουρτούνες» που πέρασε και η ομάδα βρήκε τη δύναμη για τη συνέχεια.
«Είμαι 30 χρόνια προπονητής. Είμαι 20 επαγγελματίας και ξέρω να διαχειρίζομαι τις καταστάσεις. Ευχαριστώ τη Σεβίλλη, που με απέλυσε, γιατί αλλιώς δεν θα είχε συμβεί αυτό. Εάν δεν είχα φύγει δεν θα ήμουν εδώ»… Άλλη μια φορά κατά την οποία ο έμπειρος κόουτς ήταν κυνικός στις δηλώσεις του. Κάθε συνέντευξη Τύπου, κάθε δηλώσεις πριν και μετά από παιχνίδια, βγάζουν και μια, τουλάχιστον, είδηση. Είναι ειλικρινής, δεν ψάχνει δικαιολογίες. Αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν, απαντά ξεκάθαρα στις ερωτήσεις. Κάτι για το οποίο τον εκτιμούν άπαντες. Δεν προκαλεί μέσα και έξω από το γήπεδο, δεν θα μιλήσει υποτιμητικά για κανέναν, δεν θα ασχοληθεί με πράγματα που θα φέρουν ένταση και σύγχυση στην ομάδα. Στην άκρη της περιοχής που οριοθετεί τον πάγκο του, στέκεται εκεί φορώντας το αγαπημένο και γούρικο τζιν μπουφάν. Κύριος με «Κ» κεφαλαίο, χωρίς να μπορεί κανείς να το(ν) αμφισβητήσει!
«Όταν τραγουδάνε το όνομά μου ντρέπομαι. Τέτοια αγάπη δεν έχω λάβει πουθενά, ποιος είμαι εγώ για να φωνάζει ο κόσμος το όνομα μου», έχει σημειώσει πολλάκις. Κάνει την αναγνωριστική βόλτα στον αγωνιστικό χώρο, αποθεώνεται. Ακούγεται το όνομά του από τα μεγάφωνα, αποθεώνεται. Κερδίζει η ομάδα, αποθεώνεται. Χάνει η ομάδα, πάλι ο κόσμος τον στηρίζει 100-0! Όλος ο οργανισμός είναι μαζί του. Το κέρδισε ο Μεντιλίμπαρ στις 29 Μαΐου. Γιατί πάντα δίπλα στο όνομά του, θα μπαίνει η εν λόγω ημερομηνία. Έχει δεθεί με τον σύλλογο. Απολαμβάνει τον τρόπο ζωής στη χώρα μας, πηγαίνει στο ΣΕΦ, στο Μελίνα Μερκούρη και δεν λέει ποτέ όχι σε όποιον του ζητήσει φωτογραφία. Εντυπωσιάζεται κάθε φορά με την θερμή υποδοχή, παρότι θα έπρεπε πλέον να την έχει συνηθίσει!
Φροντίζει να το κερδίζει καθημερινά με τη δουλειά του, με τις απαιτήσεις που έχει και το γεγονός πως δείχνει τελειομανής. Δεν αποδέχεται τη δικαιολογία της κούρασης, γιατί όπως δήλωσε προσφάτως, καμία ομάδα δεν κουράζεται να νικάει. Δεν χρησιμοποιεί ως αφορμή τους τραυματισμούς ή τις τιμωρίες από κάρτες. Είναι αυτός και τα «παιδιά του», οι οποίοι θα καταθέσουν και την ψυχή τους στο χορτάρι κάθε γηπέδου που θα παίξουν. Για να τους κερδίσει κάποιος, θα πρέπει να φτύσει αίμα. Είτε έχει μικρότερο μπάτζετ, είτε μεγαλύτερο.
Ακόμη και αν κάποιος ισχυριστεί πως δεν του αρέσει το ποδόσφαιρο που παίζει και το πώς προσεγγίζει τα παιχνίδια, αποδεκτό είναι. Γνώμη έχουμε όλοι, τα έχει πει και ένας «φιλόσοφος». Είναι όμως ένας άνθρωπος ταπεινός, ο οποίος μέσα από τη σκληρή δουλειά του καταφέρνει να παίρνει το μάξιμουμ από τους περισσότερους ποδοσφαιριστές του. Συμβιβάζεται με όσα έχει, θέλει ένα ευέλικτο ρόστερ και μπορεί να νικήσει τον κάθε αντίπαλο. Την Άστον Βίλα, τη Φιορεντίνα, τη Φενέρμπαχτσε, την Πόρτο και οποιονδήποτε βρεθεί στον διάβα του.
Δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τις ιδέες του, τη νοοτροπία του, τη φιλοσοφία του. Ανεξαρτήτως αντιπάλου, σε όποια διοργάνωση και να παίξει, οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή και να χρησιμοποιήσει. Θα «πεθάνει» με τις ιδέες του και τον δικό του τρόπο παιχνιδιού, ακόμη και αν δει να παγιδεύεται.
«My way» θα έλεγε αν ήταν αγγλόφωνος και όχι ισπανόφωνος. Με την ομάδα του να βγάζει ένταση. Να παίρνει τις δεύτερες μπάλες και να τις μετατρέπει σε γρήγορο transition. Πιέζοντας ασφυκτικά τον αντίπαλο, υποχρεώνοντάς τον σε λάθη. Με συνεχόμενες ανακτήσεις, με άμεσο ποδόσφαιρο. Ακόμη και με αρκετές σέντρες. Είναι και αυτός ένας τρόπος παιχνιδιού, όταν ο αντίπαλος παίζει στο 1/3 του γηπέδου. Το ξέρει και δεν έχει πρόβλημα η ομάδα του να το κάνει. Η κατοχή, η φλύαρη κυκλοφορία, ακόμη και ορισμένες φορές το build-up δεν έχουν θέση. Προτιμά τη στοχευμένη μεγάλη μπάλα από τα στόπερ, ώστε να πάρει τις δεύτερες μπάλες σε κομβικό σημείο του γηπέδου και να χτυπήσει. Το «Mendi-ball» είναι μελετημένο, δοκιμασμένο και φυσικά αποτελεσματικό.
Αυτός είναι Βάσκος. Με τα καλά του και τα κακά του. Κανείς δεν είναι τέλειος. Ίσως στα μάτια όλων των Ολυμπιακών πάντως ο Μεντιλίμπαρ να είναι Ο ΤΕΛΕΙΟΣ! Δικαίως το πιστεύουν αυτό. Έγραψε ιστορία μαζί με τον σύλλογο και συνεχίζει να τους κάνει να ονειρεύονται. Ακόμη πιο ψηλές κορυφές.
Ένας χρόνος ευλογημένος και ονειρεμένος…
«Μεντιλίμπαρ οε, οε, οε…», για πάντα!
Πηγή: sport-fm.gr
