Το παλάτι του αυτοκράτορα βρίσκεται πάνω στον λόφο, στα βόρεια της Κωνσταντινούπολης, «επιβλέποντας» τον Βόσπορο και τα παράλιά του.
Και αν το παρατσούκλι «αυτοκράτορας» που ακολουθεί τον Φατίχ Τερίμ φαντάζει υπερβολικό, αναμφίβολα δεν συνιστά υπερβολή να πει κανείς ότι ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού… είναι το τουρκικό ποδόσφαιρο!
Ο 70χρονος τεχνικός καθορίζει το ποδόσφαιρο στην γειτονική χώρα, δεδομένα τα τελευταία 30 χρόνια, περισσότερο από κάθε άλλο συνάδελφό του στην πατρίδα του αλλά και όχι μόνο, θα έλεγε κανείς…
Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά από την στιγμή που έχει αναλάβει την εθνική Τουρκίας τρεις φορές; Πηγαίνοντάς την στο Euro ’96, το πρώτο μεγάλο τουρνουά τους μετά το 1964, αλλά και μέχρι τα ημιτελικά του Euro 2008.
Παράλληλα, ο Τερίμ έχει κάνει τέσσερις διαφορετικές θητείες στην Γαλατάσαραϊ, την μεγαλύτερη και πιο πετυχημένη ομάδα της χώρας του. Πράγμα σίγουρα όχι συνηθισμένο αλλά… ενδεικτικό της αποδοχής του!
Όσο για το παλμαρέ του; Περιλαμβάνει οκτώ πρωταθλήματα -επίδοση ρεκόρ- τρία Κύπελλα αλλά και πέντε Σούπερ Καπ Τουρκίας ενώ, το σημαντικότερο, παραμένει ο μοναδικός προπονητής που έχει κερδίσει ευρωπαϊκό τρόπαιο με τουρκική ομάδα... Όταν η «Γαλατά» κέρδισε την Άρσεναλ στον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 2000, με 4-1 στα πέναλτι.
Μια ακόμα απόδειξη της «σφραγίδας» που έχει καταφέρει να βάλει ο διάδοχος του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην τεχνική ηγεσία του «τριφυλλιού» είναι και το προσωνύμιό του. «Αυτοκράτορας», όπως προαναφέραμε. Έτσι τον… βάφτισαν οι φίλοι της Γαλατάσαραϊ, λόγω των τεσσάρων σερί πρωταθλημάτων, από το 1997 έως το 2000.
Ο ίδιος δεν το «παίρνει πάνω του», πάντως, Κάθε άλλο. «Ως άνθρωπος του ποδοσφαίρου, οι Θεοί μου έδωσαν όλη την επιτυχία που θα μπορούσα να έχω και είναι κάτι για το οποίο είμαι ευγνώμων, κάθε μέρα», έχει δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο.
Από μικρός στα… βάσανα
Ο Τερίμ γεννήθηκε στα Άδανα, στις 4 Σεπτεμβρίου του 1953 και η παιδική του ηλικία δεν είχε καθόλου ποδόσφαιρο στην καθημερινότητά της. Αντιθέτως, όντας μέλος μιας χαμηλού εισοδήματος οικογένειας, αναγκάστηκε να πάει για δουλειά, σε πολλές περιπτώσεις από μικρός.
Ο πατέρας του, Ταλάτ, ήταν ανάπηρος, με αποτέλεσμα ο μεγαλύτερος σε ηλικία Φατίχ αλλά και τα άλλα δύο αδέρφια του να κάνουν πολλή χειρωνακτική εργασία για να τα βγάλουν πέρα…
«Δεν θα πω ότι ήμουν φτωχόπαιδο. Η παιδική μου ηλικία πέρασε δύσκολα, αλλά ήμουν ευτυχισμένος. Δεν έψαξα για είδωλα, ο πατέρας μου ήταν για μένα το είδωλο, παρά το σοβαρό πρόβλημα στο ένα του πόδι», είχε αναφέρει σε μια του συνέντευξη.
Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα το κομμάτι της μόρφωσης να μείνει λίγο πίσω, με τον Τερίμ να παρατάει το σχολείο στο γενικό λύκειο και δη στην δεύτερη τάξη του. Προκειμένου να αφοσιωθεί σταδιακά στο ποδόσφαιρο και, από τις αλάνες, να φτάσει στο επαγγελματικό επίπεδο…
Πληρωνόταν στα κρυφά!
Το ξεκίνημα της καριέρας του έλαβε χώρα… εντός των τειχών, το 1969. Στην τοπική Ντεμίρσπορ. Εκεί όπου στο ξεκίνημα πληρωνόταν στα κρυφά από την διοίκηση, λόγω των οικονομικών προβλημάτων της οικογένειας Τερίμ. Μετά από τρία χρόνια, μάλιστα, έγινε και ο αρχηγός της ομάδας, για να αποχωρήσει για την Γαλατάσαραϊ το 1974.
Η «Σαμάνθα» που έγινε… Μπεκενμπάουερ
Η μετακίνησή του από το «κανονικό» σπίτι του στο… πνευματικό, όπως ο ίδιος αποκαλεί την Πόλη, έγινε στις 8 Ιουλίου του 1974. Μια μεν ήταν ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής τότε, αλλά σε καμία περίπτωση ο… σημερινός «αυτοκράτορας».
Ίσα και ίσα, το τότε παρατσούκλι του ήταν άλλο. «Σαμάνθα» τον φώναζαν φίλοι και εχθροί, όπως την ομώνυμη περσόνα στην τηλεοπτική σειρά «Η μάγισσα»!
Ο λόγος; Μια σειρά από επεμβάσεις που έκανε στην άμυνα οι οποίες, στα μάτια κάποιων παρατηρητών τότε, έμοιαζαν με… μαγικές κινήσεις. Μην ξεγελιέστε από το όχι και τόσο… macho προσωνύμιο που τον συνόδευε, πάντως.
Ο Τερίμ ήταν η επιτομή του «δεν μπλέκω» αντιπάλου μέσα στους αγωνιστικούς χώρους! Υπήρξε ένας «θερμόαιμος» μέσος, που δεν δίσταζε να κάνει μαρκαρίσματα στο όριο του αντιαθλητικού, προκειμένου να πετύχει τον στόχο του. Μια φορά, έριξε κουτουλιά σε έναν αντίπαλό του. Ενώ κάποτε τιμωρήθηκε επειδή… έφτυσε στο πρόσωπο έναν διαιτητή!
Φυσικά, όπως προείπαμε, διέθετε και ποδοσφαιρική ποιότητα. Τέτοια που να του επιτρέψει να καλύψει άπειρες φορές κενά στα μετόπισθεν λόγω τραυματισμών συμπαικτών του. Σταδιακά, οπισθοχώρησε στο κέντρο της άμυνας, για να καθιερωθεί ως λίμπερο, παίζοντας τη θέση με ιδιαίτερη επιτυχία μάλιστα.
Κάπως έτσι, στα 11 χρόνια που «υπηρέτησε» την ομάδα της καρδιάς του, ανάγκασε αρκετούς να τον παρομοιάσουν με τον τεράστιο Φραντς Μπεκενμπάουερ! Λόγω της διορατικότητάς του, η οποία -μεταξύ άλλων- τον οδήγησε στην απόφαση να αποσυρθεί από τους αγωνιστικούς χώρους το 1984.
«Ανήκω στην Γαλατάσαραϊ…»
Ο Τερίμ ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα στην Ανκαραγκιουτσού για να ακολουθήσει η Γκέζτεπε. Σε καμία από τις δύο δεν κατέγραψε κάποια σημαντική επιτυχία, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε από το να πάρει… μεταγραφή στην Γαλατάσαραϊ, μετά από μια τριετία στην Κ21 της εθνικής Τουρκίας και άλλα τρία χρόνια στην πρώτη ομάδα.
Το να μπει κανείς στην διαδικασία να καταγράψει τα… κατορθώματα του Τερίμ ως προπονητή στην «τσιμ μπομπ», μάλλον είναι περιττό και πιθανότατα κουραστικό. Τα αναφέραμε, άλλωστε, έστω και συνοπτικά στο ξεκίνημα του κειμένου. Μεγαλύτερος «τίτλος» για εκείνον, πάντως, όπως έχει πει και ο ίδιος, είναι το γεγονός ότι θεωρείται… συνώνυμο της Γαλατάσαραϊ.
«Η Γαλατά είναι… one-way ticket. Δεν μπορώ να φανταστώ να δουλεύω σε άλλη τουρκική ομάδα. Είναι οικογένεια για εμένα. Όποτε η ομάδα μου με ήθελε, ποτέ δεν είπα όχι. Εδώ είναι το σπίτι μου. Είναι κάτι που το γνωρίζει και το αναγνωρίζει και ο κόσμος, ευτυχώς. Πριν από κάθε επιστροφή μου, οι συζητήσεις ήταν πάντα σύντομες, χωρίς να χρειαστεί χρόνος. “Mister, σε χρειαζόμαστε”, μου έλεγαν και υπέγραφα χωρίς καν να τσεκάρω το ποσό που έλεγε το συμβόλαιο. Ανήκω σε έναν σύλλογο, έτσι πρέπει να νιώθει κανείς. Και, εγώ, ανήκω στην Γαλατάσαραϊ», έχει δηλώσει στο παρελθόν.
The Italian job
Ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού έκανε ένα πέρασμα από την Ιταλία και μάλιστα σε… διπλή δόση. Είπαμε, αρέσκεται στις «επαναλήψεις», όπως δείχνουν και τα γεγονότα. Και αν η θητεία του στην Φιορεντίνα αποδείχτηκε… βραχύβια, το 4-0 των «βιόλα» επί της Μίλαν, ή ένα 3-3 απέναντι στη Γιουβέντους, μαζί με την πρόκριση της ομάδας στον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας, του χάρισαν την «εύνοια» των τιφόζι της Φιορεντίνα!
«Πείτε έναν άλλον προπονητή ο οποίος μέσα σε πέντε μήνες θα δώσει ταυτότητα σε μια ομάδα όπως ο Τερίμ. Θα σας πω εγώ; Κανείς! Μπορεί αν δουλέψει σε οποιαδήποτε ομάδα». Λόγια του Γκεόργκε Χάτζι, που δεν… εισακούστηκαν από τον ιδιοκτήτη Βιτόριο Τσέκι Γκόρι, ωστόσο.
Δεν έμεινε άνεργος πάντως για πολύ καιρό. Αντιθέτως, στις 18 Ιουνίου του 2001 επανήλθε στην Serie A, αυτή την φορά για λογαριασμό της Μίλαν, υπογράφοντας διετές συμβόλαιο, σε μια κίνηση που, για πολλούς, τον καθιέρωσε στο προπονητικό στερέωμα…
Αποφάσισε να μιμηθεί τον Ρίνους Μίχελς και το… total football του Άγιαξ, αλλάζοντας το σύστημα των «ροσονέρι» σε 4-3-1-2 με «μπροστάρη» τον Ρούι Κόστα, που καθοδηγούσε και στην Φιορεντίνα. Τελικά, όχι μόνο δεν εξάντλησε το συμβόλαιό του, αλλά στις 5 Νοέμβρη μετά από μια ήττα με 1-0 από την Τορίνο, απολύθηκε, με τον Κάρλο Αντσελότι να τον διαδέχεται.
Πάντως, αν υπάρχει κάτι που τον «αποζημίωσε» από την ιταλική του «περιπέτεια», αυτό ήταν η βράβευση του στην ιταλική πρεσβεία στην Άγκυρα με τον τίτλο του διοικητή του τάγματος του αστεριού του ιταλικής αλληλεγγύης! Ένα μετάλλιο, δηλαδή, για την προσφορά του στο ιταλικό Κράτος.
Έριξε τους τίτλους τέλους
Στη συνέχεια, ο Τερίμ βρήκε… αποκούμπι άλλες τρεις φορές στην αγαπημένη του Γαλατάσαραϊ, ενώ έκανε και δύο θητείες στην εθνική Τουρκίας, μέχρι τις 10 Ιανουαρίου του 2022. Όταν και απολύθηκε από την ομάδα της Κωνσταντινούπολης λόγω των κακών αποτελεσμάτων, με τον Ντομενέκ Τορέντ να τον αντικαθιστά.
Μάλιστα, τρεις ημέρες αργότερα, ο ίδιος «ανέβασε» στον προσωπικό του λογαριασμό στα social media την λύση της σύμβασης του. Τονίζοντας παράλληλα πώς αυτή ήταν και η τελευταία που υπέγραψε με την Γαλατάσαραϊ!
Netflix, φιλανθρωπίες, μπλεξίματα και οικογένεια…
Μια προσωπικότητα όπως ο Τερίμ, δεν θα μπορούσε να περιοριστεί μόνο στα στενά αθλητικά δρώμενα. Ούτε και να απασχολήσει την επικαιρότητα για αμιγώς ποδοσφαιρικά ζητήματα, βέβαια.
«Ο θρυλικός προπονητής Φατίχ Τερίμ αφηγείται το ποδοσφαιρικό του ταξίδι, από την εποχή που ήταν παίκτης μέχρις ότου έγινε προπονητής και κατέκτησε αρκετά πρωταθλήματα». Αυτή είναι η περιγραφή που συνοδεύει το ντοκιμαντέρ της γνωστής πλατφόρμας Netflix για τον Τερίμ, φέροντας και επίθετό του ως τίτλο.
Αφήνοντας στην άκρη την δημοσιότητα θα πρέπει να καταγραφεί και η ανθρώπινη πλευρά του Φατίχ Τερίμ. Αυτή που θέλει τον Τούρκο κόουτς να πρωταγωνιστεί σε μια σειρά από φιλανθρωπικές ενέργειες, χωρίς να τις «διαφημίζει».
Ενώ στην ιστορία έμεινε και η κίνησή του να τοποθετηθεί τόσο για τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ στις ΗΠΑ, στέλνοντας μήνυμα κατά του ρατσισμού. Αλλά και η συμμετοχή του στο κίνημα «Κόκκινη Κάρτα», το μεγαλύτερο στη Βρετανία ενάντια στον ρατσισμό!
Φυσικά, ως άνθρωπος του οποίου το… αίμα «βράζει», δεν θα μπορούσε να μην υπερβεί και τα εσκαμμένα έστω και αν το έκανε για να υποστηρίξει τους γαμπρούς του, Βολκάν Μπαχτσεκαπιλί και Αχμέτ Μπαράν Τσετίν. Σε ένα τσακωμό σε εστιατόριο, που είχε σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό έξι συνολικά ατόμων αλλά και τις αγωγές που ακολούθησαν και έγιναν «θέμα» στα τουρκικά ΜΜΕ…
Ο πρώτος είναι παντρεμένος με την μικρή κόρη του Τερίμ, την Μπουσέ, με την οποία έχουν δύο παιδιά. Ενώ ο δεύτερος έχει πάρει την…πρεσβυτέρα της οικογένειας, την Μερβέ, έχοντας μαζί της και ένα γιό. Εκτός της Γαλατάσαραϊ, πάντως, ο Φατίχ δεν αλλάξει ούτε και την αγάπη του για την Φουλιά, με την οποία ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου πίσω στο μακρινό 1982.
Πηγή: sport-fm.gr
