Προέρχεσαι από ήττα με… κάτω τα χέρια. Πηγαίνεις για να δώσεις «απαντήσεις», να πάρεις ένα παιχνίδι στην έδρα σου και να διεκδικήσεις τις όποιες πιθανότητες έχεις για να πάρεις το πρωτάθλημα.
Χάνεις από νωρίς. Ωστόσο, στην πορεία, για την ακρίβεια στην έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, μαθαίνεις ότι ο πρωτοπόρος έχασε, άρα μπορείς να τον πλησιάσεις στον πόντο.
Και τί κάνεις, τελικά; Καταφέρνεις να ηττηθείς ξανά, αυτή την φορά μάλιστα στην έδρα σου και δη από έναν «αδιάφορο» βαθμολογικά αντίπαλο!
Γιατί, κακά τα ψέματα, η χθεσινή ήττα του Παναθηναϊκού από τον Άρη στο «Απόστολος Νικολαΐδης» με 1-0, με βάση όλα όσα αναφέραμε προηγουμένως, αναμφίβολα συνιστά… κατόρθωμα!
«Αυτογκόλ» άνευ προηγουμένου, το οποίο έρχεται να βάλει τέλος στα όνειρα για τον φετινό τίτλο και ταυτόχρονα να ξεκινήσει ένα… γαϊτανάκι εσωστρέφειας, προβληματισμού και απαισιοδοξίας. Εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών…
Πώς θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, βέβαια, με αυτή την εικόνα που παρουσιάζουν οι «πράσινοι» στα δύο τελευταία παιχνίδια; Μια εικόνα φοβισμένη, νωχελική, χωρίς πλάνο, δίχως καθαρό μυαλό. Μια εικόνα που, στην προκειμένη περίπτωση, βαραίνει ξεκάθαρα τόσο τον Φατίχ Τερίμ όσο και τους ποδοσφαιριστές του.
Αλήθεια, τί μπορεί να πει κανείς για το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δέχτηκε ένα γρήγορο γκολ, πριν κλείσει δεκάλεπτο, για τέταρτο ματς στη Λεωφόρο και έκτο συνολικά στα playoffs;
Ότι δεν έχει επισημανθεί επαρκώς, έτσι ώστε -επιτέλους- να είναι άπαντες πιο συγκεντρωμένοι στο ξεκίνημα και να μην συμβεί ξανά έστω και τώρα, μπαίνοντας στην τελική ευθεία, πάντως, σίγουρα… όχι!
Τί μπορεί να πει κανείς για το γεγονός πως, για μια ακόμα φορά ο αντίπαλος κατάφερε να βγάλει εκτός λειτουργίας όλα τα επιθετικά «όπλα» του, με τον Άρη να… μιμείται την ΑΕΚ και να «μπλοκάρει» τους Φώτη Ιωαννίδη και Τάσο Μπακασέτα;
Το «τριφύλλι» ήξερε ότι με ανατροπή στο δεύτερο ημίχρονο θα έφτανε την «Ένωση» στο -1 και παρόλα αυτά, φάση σαν και αυτή του Ζαμόρα, με το δοκάρι στο 52’, δεν είχε…
Την ώρα που ο Τερίμ μάλιστα «φόρτωσε» τον αγωνιστικό χώρο με επιθετικούς, έφτασε να παίζει με τρεις σέντερ φορ ταυτόχρονα από το 62’ και μετά, αλλά ουσιαστικά ήταν σαν να παίζει… χωρίς κανέναν.
Αφού, η μπάλα έφτανε με δυσκολία στην αντίπαλη περιοχή ή με γεμίσματα, ενώ έχοντας και άδειο τον άξονά του, ο Παναθηναϊκός κινδύνευε ανά πάσα ώρα και στιγμή σε κάποια μετάβαση των «κίτρινων», οι οποίοι παράλληλα έπαιξαν με τρία στόπερ και επικεντρώθηκαν στο πως να «σβήσουν» το ματς.
Προσθέστε και την σταδιακή πίεση του χρόνου, μαζί με την συσσωρευμένη απογοήτευση και έχετε όλο το «πακέτο» που οδήγησε σε αυτήν την ιδιαίτερα σκληρή ήττα και ταυτόχρονα προκάλεσε τεράστια κατήφεια σε όλο τον οργανισμό.
Το γράψαμε και σε προηγούμενο σημείωμα, το πρωτάθλημα έχει χαθεί εδώ και καιρό. Όχι μετά την ήττα από την ΑΕΚ, αλλά μέσα στη σεζόν. Το θέμα, όμως, πλέον, είναι η «μεγάλη εικόνα» που υπάρχει μπροστά μας…
