Το μεγάλο «ραντεβού» των Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα στον τελικό του ισπανικού Super Cup πήρε το δρόμο του από νωρίς. Στο πρώτο 10λεπτο, ο Βινίσιους είχε ήδη πανηγυρίσει δις και έδειξε τις προθέσεις του ενόψει συνέχειας. Παρά τη μείωση του σκορ από τον Λεβαντόφσκι, ο Βραζιλιάνος εξτρέμ μαζί με τον Ροντρίγκο έκαναν ότι ήθελαν την άμυνα των «μπλαουγκράνα» για το 4-1 και τον 13ο τίτλο των «μερέγχες» στη διοργάνωση.
Οι δύο «αιώνιοι» αναμετρήθηκαν για ένατη φορά στον τελικό του θεσμού και η Ρεάλ έφτασε τις επτά νίκες έναντι δύο της Μπαρτσελόνα. Μπορεί το συγκεκριμένο τρόπαιο να μην συγκρίνεται με αυτά της La Liga ή του Champions League, ωστόσο το γόητρο της νίκης είτε σε επίσημο είτε σε φιλικό αγώνα είναι αυτό που έχει «γιγαντώσει» την κόντρα τους.
Η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι λοιπόν ταπείνωσε αυτή του Τσάβι και στη νέα εποχή αμφότερων σε αγωνιστικό επίπεδο της έχει πάρει τον «αέρα». Πρώτος και κύριος λόγος η ομαλή μετάβαση της Ρεάλ Μαδρίτης σε ένα νέο τρόπο παιχνιδιού με συνδυασμό παλιών και νέων. Σε αντίθεση με την Μπαρτσελόνα, που λόγω οικονομικών προβλημάτων αναγκάστηκε να αποδεσμεύσει τη γενιά των επιτυχιών και να ξεκινήσει από το «μηδέν».
Κριστιάνο, Ράμος και τελευταίος ο Μπενζεμά έκαναν χώρο στους Μπέλιγχαμ, Βινίσιους και Ροντρίγκο που έχουν πάρει στις πλάτες τους την επίθεση. Τα προσόντα, η ταχύτητα, η διορατικότητα και το ταλέντο της τριάδας «σκορπάει» ήδη τρόμο στους αντιπάλους. Σε μόλις ένα εξάμηνο συνύπαρξης. Πολύ μικρό δείγμα το γεγονός ότι η Ρεάλ Μαδρίτης πέτυχε τέσσερα γκολ επί των «μπλαουγκράνα» για δεύτερη φορά στις τρεις τελευταίες μεταξύ τους αναμετρήσεις, τόσες όσες είχε κάνει στις 73 προηγούμενες!
Ναι μεν οι νίκες είναι σχεδόν μοιρασμένες την τελευταία διετία με τέσσερις έναντι τριών, η γενικότερη εικόνα δείχνει ότι η 14 φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης «χτίζει», εάν δεν έχει φτιάξει ήδη, κάτι καλύτερο από τους Καταλανούς. Στη Σαουδική Αραβία φάνηκε η αυτοπεποίθηση και η διαφορά στο πλάνο. Η Μπαρτσελόνα αδυνατούσε να αναχαιτίσει τις επελάσεις των Βινίσιους – Ροντρίγκο και να αντισταθεί στην επιβλητικότητα του Μπέλιγχαμ.
Ο «Βίνι Ζούνιορ» έμοιαζε άπιαστος για τους Κούντε, Κρίστενσεν και Αραούχο με συνεχείς κινήσεις στην πλάτη. Έγινε ο πρώτος που σκοράρει δις στο πρώτο δεκάλεπτο ενός «clasico» τον 21ο αιώνα, ενώ η Ρεάλ δεν το είχε καταφέρει από τη σεζόν 2002/03. Η επίθεση των νικητών έχει το στοιχείο του απρόβλεπτου, σε αντίθεση με τους ηττημένους που δεν μπορούν να στηριχθούν στην δεινότητα του Λεβαντόφσκι χωρίς τους κατάλληλους στα άκρα.
Ο Τσάβι στηρίζει το παιχνίδι του στο κέντρο του γηπέδου. Από εκεί προσπαθεί να ξεκινήσει τις επιθέσεις αλλά και να σταματήσει αυτές των αντιπάλων. Πέδρι, Γκάβι, Γκιουντογκάν και Ντε Γιονγκ υπηρετούν αυτή την τακτική. Όταν όμως βρήκαν μπροστά τους Βαλβέρδε, Τσουαμενί, Κρος και Μπέλιγχαμ, οι κινήσεις τους περιορίστηκαν αρκετά και η Ρεάλ κλείνοντας τους χώρους, μπορούσε με μία πάσα να βγει στην αντεπίθεση. Εκεί που είναι ασυναγώνιστη. Όπως έγινε στο πρώτο και το δεύτερο τέρμα του τελικού.
Το παιχνίδι πρωταθλήματος ήταν εντελώς διαφορετικό. Εκεί η Μπαρτσελόνα ήταν ανώτερη, όμως ο Μπέλιγχαμ ανέτρεψε το προβάδισμά της στις καθυστερήσεις και κάπου εκεί φάνηκε να γράφεται μία διαφορετική ιστορία στα «clasico» της νέας εποχής. Η αίγλη του παρελθόντος και το μέγεθος των Μέσι – Ρονάλντο μεγάλωσαν την κόντρα, τώρα οι νέοι καλούνται να τη διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα.
Πηγή: sport-fm.gr
