Χρήστος Ζαβός
Πάει καιρός που θέλω να το γράψω, τότε που η ΑΕΚ βολόδερνε στην 8η και 9η θέση, μα δεν φοβόμουν ότι θα εκτεθώ, μα κυρίως ότι θα κατηγορηθώ για γρουσουζιά.
Δικαίως δηλαδή, αφού κάθε φορά που ισχυριστήκαμε ότι η ΑΕΚ μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα, τα έκανε μούσκεμα… μαζί και εμείς που το πιστέψαμε. Και την προπέρσινη σεζόν (δες εδώ) και την περσινή (δες εδώ).
Για να αποφύγω, την ετικέτα του γρουσούζη, θα σου πω το εξής. Δεν ξέρω αν θα το πάρει φέτος, όταν όμως κάποτε το πάρει, θα το πάρει από την εξωτερική και χωρίς να οδηγεί την κούρσα.
Στο κάτω, κάτω δεν μειονεκτεί σε τίποτα από τον ΑΠΟΕΛ και τον Άρη, παρά μόνο βαθμολογικά. Τα είπαμε όμως. Άμα όμως είναι να το πάρει κάποτε, θα το πάρει ερχόμενη από πίσω!!!
Μια ομάδα που δεν έχει κατακτήσει ποτέ πρωτάθλημα δεν πάει να το πάρει, κατάμουτρα, αλλά θα έρθει από πίσω. Όταν με το καλό θα το κατακτήσει -δεν μπορεί κάποτε θα γίνει- να με θυμηθείς.
Τώρα για το φετινό δεν έχει κάτι να της λείπει σε σχέση με τους υπόλοιπους δύο ή και την Πάφο μαζί. Ένας προπονητής της έλειπε που θα αξιοποιήσει το σούπερ ρόστερ και θ’ αλλάξει την ψυχολογία.
Άσε κιόλας που το γεγονός ότι έκανε μια μόνο μεταγραφή ο Ρόκα το χειμώνα, αυτή του στόπερ, μου μοιάζει θετικός οιωνός, αφού πέρσι και πρόπερσι που το επιχείρησε τα έκανε μαντάρα.
Όπως και να έχει, τέτοιο ρόστερ είναι για να γλύφεις τα δάχτυλα σου. Δεν ξέρω πολλές ομάδες στην Κύπρο που βάζουν ως αλλαγή τους Γκιούρσκο, Σάντσες, Τρισκόφσκι, Λόπες και Σάντος.
Για τον τελευταίο τον μικρό Βραζιλιάνο, μεγάλη παικτούρα. Δεν σου κάνω πλάκα από τότε που έχασε εκείνη την ευκαιρία με την Ανόρθωση, τον έχω ερωτευτεί ποδοσφαιρικά. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί, έχει όμως όλα εκείνα τα εφόδια για να καταστεί ο νέος Φαράζ.
Μαζί και το άλογο από την άλλη μεριά, ο Τόγκια. Για τον Ιταλό, πιστεύω είναι ο λόγος που η ομάδα ανέτρεψε το εις βάρος της σκορ και παρά λίγο κιόλας να πάρει το ματς στη Λευκωσία.
Ξεκινά το παιγνίδι και η ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ όπως και με την Ομόνοια. Ο ανασταλτικός μηχανισμός όμως του ΑΠΟΕΛ δεν είναι αυτός της Ομόνοιας. Καμία σχέση.
Είναι η καλύτερη ομάδα στο να αυξομειώνει το ρυθμό και να ελέγχει τον αγώνα ενώ σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να επαναπαυτείς πίσω γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου προκαλέσει ζημιά
Στο πρώτ ημίχρονο μπλοκάρονται τ΄' άκρα. Ο Ντόνγκια δεν έχει χώρο, καμία κατεβασιά ο Γκαρσία, ούτε και ο Ντιουνγκού, άφαντος ο Φαράζ, ακίνδυνος ο Τόγκια, χωρίς εμπνεύσεις ο Πονς, ο Λέδες χαμένος δημιουργικά, ο Ντίμερς έχει βδέλλες πάνω του που δεν τον αφήνουν να κουμαντάρει, το ΑΠΟΕΛ κάνει αυτό που κάνει καλύτερα απ' όλους. Να κεφαλοκλειδώνει τον αντίπαλο.
Ότι και να έκαναν κτύπαγαν πάνω στον βράχο του αντιπάλου που λέγεται Κονσταντίνοφ.
Και κάπου εδώ φτάνουμε στον Ιταλό εξτρέμ και από κει στην τακτική ευφυΐα του Μπεν Σιμόν. Θέλοντας ο Ισραηλινός να προκαλέσει ανισορροπία στην άμυνα του ΑΠΟΕΛ, γνωρίζει ότι πρέπει να διαβάλει τον Βούλγαρο χαφ.
Βάζει μέσα στον Γκρούτσκο αριστερά, μετατοπίζει τον Τόνγκια δίπλα στον Σολ δίνοντας του ελευθερία κινήσεων και τραβάει τον Ντίμερς δίπλα από το Λέδες για να μπορέσει να κάνει παιγνίδι από πίσω.
Με αυτές του τις κινήσεις, διαβάλλει τον Κονσταντίνοφ και μαζί όλον τον αμυντικό μηχανισμό του ΑΠΟΕΛ. Κτυπάει ακριβώς, τον εγκέφαλο του λογισμικού.
Δεν είναι και εύκολο. Έχει και τα ρίσκα του, να τραβάς το δεκάρι σου για οκτάρι. Θέλει να είσαι κοτσονάτος μαζί και τυχερός.
Ένα σουτ του Ντάλσιο με την μπάλα να κτυπά εσωτερικά στο οριζόντιο δοκάρι, προκαλεί παγωμάρα. Κάνει και μια κοτσάνα ο Πίριτς, κόβει στην γραμμή ο Γκαρσία την κεφαλιά του Τσεμπάκ και κάπου εκεί λες ότι και μια ισοπαλία μια χαρά και δύο τρομάρες θα είναι.
Ο Ισραηλινός κάνει όμως θαύματα. Πέραν των εσωτερικών αλλαγών, ο Τρισκόφσκι σκοράρει τέσσερα λεπτά αφού μπήκε ενώ μια ακόμη αλλαγή του αυτή του Σάντσες σκοράρει.
Αυτό που δεν κατάλαβα, είναι γιατί ο Σάντσες να χρεωθεί το μαρκάρισμα του Πέτροβιτς στις στημένες φάσεις. Μάλλον ο χαμός των τελευταίων λεπτών, δεν εξηγείται αλλιώς.
Όπως και να έχει. Η ΑΕΚ είναι απίστευτη ομάδα, με σπουδαίους παίκτες.
Εχοντας ένα κράμα σούπερ έμπειρων και σούπερ ταλαντούχων, ο Μπεν Σιμόν δίνει στην ΑΕΚ, εκείνη την αυτοπεποίθηση, που δεν σου επιτρέπει να χάσεις και ταυτόχρονα σε ωθεί να φτάσεις μέχρι το τέλος.
Η φάση που ο Τρισκόφσκι σκοράρει στο 77’ και τρέχει να πάρει την μπάλα μη αρκούμενος στην ισοπαλία, δείχνει ότι στην ΑΕΚ, κάτι θέλουν φέτος.
Δεν μειονεκτεί σε τίποτα από τον ΑΠΟΕΛ και τον Άρη, παρά μόνο βαθμολογικά. Τα είπαμε όμως.
Άμα όμως είναι να το πάρει κάποτε, θα το πάρει ερχόμενη από πίσω!!!
