Θεόδωρος Τσιολάκης
Τέτοιο καιρό πέρσι όλη η Κύπρος και αν όχι όλη η Ευρώπη μιλούσε για την πρόκριση της ΑΕΚ στους «32» του Κόνφερενς Λιγκ και για το γεγονός ότι για δεύτερη φορά στην ιστορία μια κυπριακή ομάδα θα αγωνιστεί σε ευρωπαϊκή διοργάνωση μετά τη φάση των ομίλων. Ένα χρόνο μετά όλο το φίλαθλο κοινό του νησιού απορεί πως μία ομάδα με τον ίδιο προπονητή και χωρίς να έφυγαν παίκτες (πέραν του Άλτμαν), αντιθέτως να προστέθηκαν κάποιες δυνατές μονάδες, να βρίσκεται σε τόσο άσχημη κατάσταση, χωρίς να πείθει ότι μπορεί για μεγάλα πράγματα ενόψει της συνέχειας.
Η φετινή ΑΕΚ δεν ξεκίνησε καθόλου καλά τη σεζόν μετά και τον αποκλεισμό στην Ευρώπη, ακολούθησε και ένα κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα. Εκεί που πήγαν να φτιάξουν τα πράγματα με δύο σερί νίκες με Δόξα και Οθέλλο, ήρθε η ήττα «χαστούκι» από την ΑΕΖ με 3-1, ενώ σε τέσσερα ντέρμπι μέχρι στιγμής μετρά τρεις ισοπαλίες και τρεις ήττες.
Ο απολογισμός των 13 βαθμών σε 10 αγώνες δεν είναι καθόλου ικανοποιητικός, όπως και η 8η θέση στην οποία βρίσκεται η ομάδα, που αν δεν αλλάξει τροπάριο, ίσως στο τέλος μείνει μετά από πολλά χρόνια εκτός πρώτης εξάδας. Κάτι που φυσικά είναι ένα από τα χειρότερα σενάρια για την ομάδα της Λάρνακας, που μέσα σε ένα χρόνο από το θαύμα της Ευρώπης, βρέθηκε σε μια κακή πορεία στο πρωτάθλημα.
Και το ερώτημα είναι πως τα κατάφερε μια ομάδα με τον ίδιο προπονητή, τους ίδιους σχεδόν παίκτες, μέσα σε ένα χρόνο να κάνει μία τόσο τραγική πορεία. Αυτό το ερώτημα πρέπει να το απαντήσει η διοίκηση της ομάδας και να βρει τις λύσεις να ανατρέψει την κατάσταση το συντομότερο δυνατό πριν να είναι αργά.
