Χρήστος Ζαβός
Πως γίνεται σε μια μικρή πόλη όπως η Λάρνακα, να διοχετεύεται τόσο μίσος, μεταξύ οπαδών; Πως καταφέραμε σε τούτο το νησί, να ριζώσει παντού η έχθρα και ο φανατισμός;
Δεν ξέρεις κιόλας γιατί μισιούνται. Μισιούνται για πολιτικούς λόγους; Μα και των δύο οι πυρήνες, ανήκουν ή δεν ανήκουν στην τάξη της άκρας δεξιάς; Που στο διάολο διαφωνούν;
Μισιούνται λόγω καταγωγής; Ότι είναι οι μεν πρόσφυγες και οι δε Λαρνακείς;
Μα πολλοί Ανορθωσιάτες δεν γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη Λάρνακα; Μα οι οπαδοί της ΑΕΚ, δεν είναι πατριώτες, άρα ταγμένοι να επουλώσουν τις πληγές των προσφύγων για το καλό του τόπου;
Τι μπορεί να είναι αυτό που τους χωρίζει; Οπαδικοί λόγοι; Και ποιος άραγε οπαδός καταξιώνεται ως τέτοιος, βάφοντας τοίχους αντίπαλου προέδρου;
Πήγαν λέει και μπογιάτισαν τα γραφεία του Καραπατάκη. Τ΄ άτομα που τάχατες είναι προσηλωμένα στο καλό της πατρίδας, πήγαν βραδιάτικα και μουντζούρωσαν με πινέλο, τοίχους και κτήρια.
Ποιοι είναι αυτοί που θα σταματήσουν την βλακεία; Η ηγεσία της Ανόρθωσης; Αφού, καλά, καλά δεν ανέλαβε, πως αλήθεια να επωμιστεί την ευθύνη;
Μπορεί η διοίκηση της ΑΕΚ να αντικρούσει τη βλακεία που μπορεί να προκύψει ως αντίποινα από τα δικά της φυντάνια που ξεφύτρωσαν τα τελευταία δέκα χρόνια;
Να εξιχνιάσει την υπόθεση η αστυνομία; Πέραν του ότι δεν μπορούν, δεν θέλουν κιόλας. Διαλυμένο σώμα, σε μια διαλυμένη κοινωνία που δεν υπάρχει η πολιτική βούληση για να βελτιωθούν τα δεδομένα.
Δεν υπάρχει σωτηρία. Τούτο το νησί παράγει ανοησία. Ένα πολιτικό αλαλούμ που συνοδεύεται από αρλούμπες κάθε λογής. Πατριωτικής, οπαδικής, κομματικής και ότι φανταστεί ο νους του καθενός.
Βρισκόμαστε πια στο σημείο, που όλοι εμείς παρακολουθούμε τα παιδιά μας, να συμμετέχουν στην καταστροφή, που εμείς τους κληροδοτήσαμε.
Βάνδαλοι που μπορούν ανά πάσα στιγμή να δράσουν, μη νιώθοντας κάποια απειλή ή ότι κάποιος θα τους ζητήσει εξηγήσεις!
Άντε το πολύ να τους αποθεώσουν, οι φίλοι και οι παρέες τους.
Ποιος άλλος, θα μεριμνήσει να τους συνετίσει. Αυτοί που τους έμαθαν να μισούν καθετί διαφορετικό;
Καμία προστασία, καμία τάξη, καμία νομιμότητα, καμία ηθική… σε τούτο το κώλονήσι που ζούμε, δεν υπάρχει σωτηρία. Που να βρει το δίκαιο του ο Καραπατάκης;