Χρήστος Ζαβός
Για το ματς της Πάφου, βλέπω και διαβάζω διαφόρων ειδών κριτικές, μα έχω την εντύπωση ότι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και δεν σηκώνει πολλή συζήτηση.
Σε κάποιες φάσεις, θύμιζε παιγνίδια που κάναμε στις αλάνες με τους μικρούς να τρέχουν τους μεγάλους. Λίγο να έβλεπες τον Λουκάσεν, θα νόμιζες ότι φέτος πάει στρατό και ο Τοκού με τον Σίνγκ, μπαίνουν πρωτάκια στο γυμνάσιο.
Τι να κάτσω να πω και τι ν’ αναλύσουμε;
Άσε κιόλας που ξηλώθηκε η τριάδα των χαφ, με τους Μάμα και Τοκού να φεύγουν με φορείο. Όλα τα είχε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε.
Ο καθένας μπορεί να λέει και να γράφει ότι θέλει, μα η ΑΕΛ που πριν από ενάμιση μήνα δεν είχε παίκτες να γεμίσει το λεωφορείο, αναμετρήθηκε με μια ομάδα που έχει ήδη δώσει 13 ματς!!
Να κάτσω να σου πω, γιατί δεν έκλεισε η δεξιά γραμμή τον Ζάζα που κανείς στην Κύπρο δεν τον έχει περιορίσει; Να σταθούμε στο δεύτερο γκολ της Πάφου και στην ποιότητα που έχει ο δεύτερος (!!) φορ τους; Τον έχεις δει καθόλου φέτος;
Στην ΑΕΛ, το καλοκαίρι ναυαγούσαν μεταγραφικοί στόχοι της ομάδας, γιατί ο υποψήφιος ζητούσε 150 χιλιάδες ετησίως και ο πορτιέρο της Πάφου, εισοδηματικά, κάνει τρεις τέτοιους. Ενδεχομένως ο Κροάτης τερματοφύλακας και ο Άντερσον, να στοιχίζουν όσο το ένα τρίτο του ρόστερ!! Τι να λέμε τώρα;
Κάτσε να μου πεις, ότι δεν έστησε την ομάδα ο Κόλεμαν, ότι έμεινε πίσω, ότι δεν πίεσε και κάτι τέτοια που διαβάζω από δω και από κει, χωρίς όμως ν’ ανταποκρίνονται στην δική μου πραγματικότητα.
Στην τελική, είναι ανάλογα πως το βλέπει ο καθένας και τι αναζητά μέσα από την φετινή χρονιά.
Η ΑΕΛ όντως, αγωνιστικά, αποτελεί ένα ερωτηματικό. Δεν ξέρεις πόσο καλός είναι ο τερματοφύλακας και αν έχει τέτοια ποιότητα που θα δώσει ή θα σώσει βαθμούς.
Δεν γνωρίζεις πως θα εξελιχθεί ο αμυντικός της μηχανισμός. Καλά, καλά, οι τρεις από τους τέσσερις της άμυνας με την Πάφο έκαναν ντεμπούτο ως ενδεκαδάτοι.
Δεν έχει μεγάλα κορμιά, ούτε και μπορεί να πάει το παιγνίδι στη φυσική δύναμη.
Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθούν οι συνεργασίες από τα πλάγια και αν οι μπακ της είναι ικανοί να κάνουν κάτι τέτοιο.
Στην παρούσα φάση, παρατηρούμε ότι δεν είναι η ομάδα που γεμίζει την αντίπαλη περιοχή μ’ έναν σέντερ φορ, τους πλάγιους ή και από τον άξονα.
Ούτε και ξέρουμε πόσο καλή είναι στην κόντρα και αν μπορεί να χτυπήσει τον αντίπαλο στο χώρο.
Αυτό που έχει η ΑΕΛ φέτος και ενδεχομένως να εξισορροπεί τις μέχρι τώρα αδυναμίες της, είναι η σοβαρότητα. Ο αυτοσεβασμός.
Μέσα απ’ αυτήν προκύπτει τ’ ομαδικό πνεύμα, η συλλογική δουλειά… και κάποιες μονάδες της, που μπορούν να μετατρέψουν την θεωρία σε πράξη.
Κάτι που δεν είχε πέρσι. Μήτε σοβαρή ομάδα ήταν τα δύο τελευταία χρόνια, ούτε και μονάδες του χαϊριού διέθετε.
Τι να λέμε; Πως το έλεγαν εκείνο το παιδί που σούταρε νότια προς την θάλασσα και πήγε η μπάλα στην Αγία Φύλα; Σίσι; Νίσι; Ούτε και θέλω να τον ψάξω, τον αθεόφοβο.
Και μόνο που δεν υπάρχουν εργαζόμενοι που δηλώνουν τάχατες ποδοσφαιριστές, είναι από μόνο του ένα επίτευγμα για τη φετινή ΑΕΛ.
Αν μη τι άλλο φέτος, υπάρχουν τέσσερις, πέντε παίκτες που μπορούν να κάνουν πράγματα και με την πάροδο του χρόνου να παρασύρουν και τους υπόλοιπους.
Άμα συγκρίνεις το γκολ του Λεσοβόι, με μια επέλαση του Κάσα ή κατεβασιά του Τσούκα, είναι η νύχτα με την μέρα, ο ήλιος με το φεγγάρι.
Βλέπεις τουλάχιστον και λίγη μπάλα και κανά παίκτη της προκοπής. Τους αναγνωρίζεις ότι σέβονται την δουλειά τους και δεν είναι ότι αρπάξει ο κώλος του καθενός.
Τώρα αν ευελπιστείς ότι τούτη η ομάδα θα μπει σφήνα ανάμεσα σε ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια, Πάφο, Άρη ή και ΑΕΚ, συγγνώμη που στο λέω, μα η επαφή σου με την πραγματικότητα χρειάζεται άμεση βελτίωση. Κάτι τέτοιοι σαν του λόγου σου πάνε και ψηφίζουν, αυτούς που ψηφίζουν και μετά τραβάμε, τι τραβάμε, όλοι μαζί.
Αν όμως, έχεις την αγάπη και την υπομονή να δεις την βελτίωση τούτης του συνόλου να παρατηρείς την εξέλιξη της και συνάμα να απαιτείς απ’ όλους όσους εργάζονται μες στην ομάδα, να σε σέβονται ως οπαδό της Αθλητικής Ένωσης Λεμεσού, τότε είσαι λίγο πιο κοντά σ’ αυτό που λέμε πραγματικότητα.
Ανάλογα πως το βλέπει ο καθένας.
