Τα φώτα δικαίως έπεσαν στους Μάζουρεκ και Μάιντεβατς. Άλλωστε η οβίδα του Αργεντινού, η μπαλιά του πριν το στρώσιμο του Τσέποβιτς και τα σεντερφορίσια τελειώματα του Σέρβου ήταν οι στιγμές που έφεραν την ανατροπή.
Απομονώνοντας στιγμές που άρεσαν στο παιχνίδι με την ΠΑΕΕΚ, πάντως, πώς να μη σταθείς και στην επέλαση του Σάντος, την πάσα του στον σωστό χώρο και, προπαντός, στο κοντρόλ-σομπρέρο που τα ξεκίνησε όλα αυτά στη φάση του τρίτου γκολ της ΑΕΛ;
Η ενέργεια του Βραζιλιάνου ήταν ενδεικτική των τεχνικών και δημιουργικών του ικανοτήτων κι άμα τις σμίξεις με τα αθλητικά και τα σωματικά του προσόντα, σού προκύπτει ένα άρτιο κράμα ιδανικού ακραίου μπακ.
Πέρσι που ο Έουλερ πέρασε περισσότερο χρόνο στα φυσιοθεραπευτήρια απ' ότι στο γήπεδο και, εξαιτίας τούτου, υποχρεώθηκε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά στα αριστερά επί της ουσίας για μια ολόκληρη χρονιά, δεν είδαμε παρά μόνο ψήγματα των πραγματικών δυνατοτήτων του. Φέτος όμως, που έχει τη δυνατότητα να παίξει πια στην κανονική του θέση, ο Σάντος μπορεί να ξεδιπλώσει στο γήπεδο της αρετές του κι η ΑΕΛ να πάρει επιτέλους το μάξιμουμ αυτών που μπορεί να δώσει.
Αρκεί, βεβαίως, να ‘ναι φρόνιμος και ήρεμος πνευματικά, χαλιναγωγώντας τα νεύρα που πολλές φορές τον καταβάλλουν και μαζί με τη σκληράδα που χαρακτηρίζει το παιχνίδι του τον κάνουν πολύ επιρρεπή στις κάρτες. Ήδη είναι στο όριο, μετά από μόλις τέσσερα παιχνίδια.
