Χρήστος Ζαβός
Είναι εντελώς άδικο, να ισχυρίζεται κανείς ότι τούτη η διοίκηση έχει καταστρέψει ή ότι λειτουργεί εις βάρος της ΑΕΛ.
Πρέπει κανείς να έχει δόλο, κακία ή και βλακεία για να προσάπτει τέτοιες κατηγορίες έναντι μιας ομάδας ανθρώπων που επωμίστηκαν το δύσκολο έργο της μετά- Σοφοκλέους εποχής.
Όσοι πίστευαν ή εκτίμησαν, ότι τούτη η χρονική περίοδος για την ΑΕΛ θα είναι λαμπρή και γεμάτη επιτυχίες, μάλλον διαθέτουν μειωμένο βαθμό αντίληψης, που τους δυσκολεύει να συμβαδίσουν με την πραγματικότητα.
Θα συνεχίσει να διατηρεί την ετικέτα της «μεταβατικής διοίκησης» που ψάχνει επενδυτή ή θ’ αναλάβει καθήκοντα, εμπνέοντας με το έργο της τον κόσμο, λειτουργώντας ως σημείο αναφοράς για τους αντιπάλους;
Η παρούσα διοίκηση του σωματείου, αναλαμβάνοντας μεταξύ των πολλών και την διαχείριση του ποδοσφαιρικού τμήματος, είχε και έχει ενώπιον της, τέσσερις βασικούς πυλώνες.
Την αναδιοργάνωση του σωματείου, το οικονομικό νοικοκύρεμά, την διατήρηση όσο γίνεται του αγωνιστικού επιπέδου της ομάδας και την προετοιμασία του εδάφους για να καταστεί η ΑΕΛ, ελκυστικό προϊόν για τον όποιο αξιόπιστο επενδυτή.
Η διεκπεραίωση των τεσσάρων αυτών πυλώνων, προϋποθέτει πέραν της τεχνογνωσίας και την εξασφάλιση οικονομικών πόρων, κυρίως χρόνο.
Θα ήταν στόρι της Walt Disney, ν’ αναλάμβαναν την ομάδα και στο πι και φι, να την είχαν εξυγιάνει οικονομικά, να την καθιστούσαν σούπερ ανταγωνιστική και την ίδια ώρα να στέκονται στην ουρά για να συνομιλούν με τον Μαρινάκη ή επενδυτικά ταμεία που εδρεύουν σε χώρες του Αραβικού κόλπου.
Πλέον όμως, διανύοντας πια μια ολόκληρη σεζόν, έχουν στην πλάτη τους εμπειρίες και ταυτόχρονα έργο να επιδείξουν, το οποίο εννοείται αξιολογείται από τον καθένα και δη τους Αελίστες.
Ομολογουμένως σε κάποια έχουν πετύχει, σε κάποια αποτύχει. Κάπου λιγότερο, κάπου περισσότερο.
Η πιο καυτή πατάτα, που λειτουργεί συνάμα και ως βιτρίνα ή τέλος πάντων είναι ο καθοριστικός παράγοντας αξιολόγησης, είναι φυσικά η πορεία της ομάδας!!!
Επί τούτου απέτυχαν!! Διαθέτουν όμως μια πολύ καλή δικαιολογία, καθότι όντως η ομάδα, απαρτιζόταν ως επί το πλείστον με συμβόλαια από την περασμένη σεζόν.
Είναι επίσης αλήθεια ότι οι κινήσεις που έγιναν με αυτή τη διοίκηση, επί του ποδοσφαιρικού, δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές.
Και επ’ αυτού έχουν όμως σοβαρή δικαιολογία που σχετίζεται άμεσα με την απειρία.
Η δικαιολογία όμως της απειρίας ή των ενεργειών της προηγούμενης διοίκησης, όσο περνάει ο χρόνος, ολοένα και θα αποδυναμώνεται.
Κινούμενη σ’ ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον, η παρούσα διοίκηση, η οποία ενδεχομένως με κάποιες προσθαφαιρέσεις θα συνεχίσει να βρίσκεται στις επάλξεις και μετά την 24η του Απρίλη, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της.
Τι ακριβώς επιδιώκει και πως το κοινό θα την αντιλαμβάνεται;
Θα συνεχίσει να διατηρεί την ετικέτα της «μεταβατικής διοίκησης» που ψάχνει επενδυτή ή θ’ αναλάβει καθήκοντα, εμπνέοντας με το έργο της τον κόσμο, λειτουργώντας ως σημείο αναφοράς για τους αντιπάλους;
Θα εξυγιάνει το σωματείο οικονομικά, θα δαπανήσει ενέργεια και χρήματα κάνοντας όλη τη βρώμικη δουλειά και μετά θα παραδώσει στον όποιο ενδιαφερόμενο;
Ή που θα ξεκινήσει σιγά, σιγά αποτινάσσοντας την ετικέτα της μεταβατικής περιόδου, να παράγει έργο με ορίζοντα ΄το μέλλον, στεριώνοντας στο πηδάλιο της ομάδας;
Ιδού η Ρόδος... πλησιάζει και η 24η του Απρίλη.
