Σε μια χρονιά που από τα τέλη του Οκτώβρη και μετά τίποτα δεν πήγε όπως τα είχαν λογαριάσει όταν άρχιζε η χρονιά δεν βρίσκεις εύκολα διακριθέντες. Η λαίλαπα των αναθεματισμών που αναμενόμενα ξεσπά σε μια ομάδα που ξεκίνησε για να διεκδικήσει πρωτάθλημα και με το τέλος της πρώτης φάσης τερμάτισε όγδοη μπορεί να κάψει και τα χλωρά μαζί με τα ξερά, και παίκτες που σε άλλες περιστάσεις ενδεχομένως να διέπρεπαν παρασύρονται από τη γενικότερη μετριότητα και σε ορισμένες περιπτώσεις μοιάζουν ακόμα και σκάρτοι.
Στη φετινή ΑΕΛ αυτό συμβαίνει σε μεγάλο μα όχι στον απόλυτο βαθμό γιατί υπάρχει ο Μπρούνο Σάντος. Ο μοναδικός ίσως παίκτης της ομάδας για τον οποίο αν είχε τεθεί στη γαλαζοκίτρινη κοινή γνώμη ερώτημα για το αν πρέπει να μείνει και του χρόνου, το ποσοστό του «ναι» θα ήταν ανάλογο με του Μακαρίου.
Ο Βραζιλιάνος είναι μάλλον ο μόνος (τηρουμένων των αναλογιών) σταθερός σε απόδοση παίκτης της ΑΕΛ από τα ευρωπαϊκά ματς του καλοκαιριού μέχρι τώρα που μιλάμε. Καλός ήταν και πέρσι, όμως φέτος που έχει τη δυνατότητα να παίξει στη φυσική του θέση αποδεικνύει ότι ανήκει στην ελίτ των ακραίων αμυντικών που αγωνίζονται στην Κύπρο. Στα 20 ματς που έπαιξε στο πρωτάθλημα μετρά δύο γκολ και τέσσερις ασσίστ, ενώ αποτελεί συνάμα κράμα ποιότητας, τσαμπουκά και ηγεσίας που όμοιό του δεν φέρνει στο τραπέζι άλλος παίκτης του υφιστάμενου ρόστερ, πλην του Μεντόγεβιτς.
Με τον όρο που υπήρχε στο συμβόλαιό του για αυτόματη ανανέωση όταν συμπλήρωνε συγκεκριμένο αριθμό συμμετοχών, ήταν επί της ουσίας θέμα χρόνου να οριστικοποιηθεί η επέκταση της συνεργασίας των δύο πλευρών μέχρι το καλοκαίρι του ‘23.
Αναμενόμενη ή μη, πάντως, η εν λόγω εξέλιξη δεν παύει να αποτελεί ένα καλό νέο ενόψει της επόμενης σεζόν, λίγες ώρες πριν το παιχνίδι που θα κρίνει αν η ομάδα θα έχει στόχους και για το υπόλοιπο της χρονιάς που διανύουμε.
