Η ενίσχυση στο κέντρο της άμυνας με παίκτη... της διαφοράς ήταν σε σταθερή βάση στην ατζέντα του προγραμματισμού της ΑΕΛ στις πρόσφατες μεταγραφικές περιόδους.
Τα τελευταία χρόνια ήρθαν, αλλά κατά κανόνα είδαν και απήλθαν, στόπερ κάθε λογής. Από τους έμπειρους Γκοντάλ και Μπουνόζα (που πιθανόν να πέρασαν περισσότερο χρόνο στους γιατρούς και τα φυσιοθεραπευτήρια παρά στο γήπεδο) μέχρι τον νεαρότερο Ράσο κι από τον Πάντιτς (που, παρεμπιπτόντως, τώρα που μιλάμε δεν έχει καν ομάδα) μέχρι τον Πσισέ, κανείς δεν αποδείχτηκε ούτε ο ηγέτης που έψαχνε, ούτε η σταθερά που θα «κούμπωνε» με τον Τεϊσέιρα δημιουργώντας ένα αξιόπιστο δίδυμο σε βάθος χρόνου. Περισσότερα απ’ όλους τους παραπάνω, αντιθέτως, έδωσε ο 18χρονος πρωτοεμφανιζόμενος Κέρκεζ, φέρνοντας συν τοις άλλοις και χρήμα στα ταμεία από την πώλησή του στη ΛΑΣΚ.
Τη σεζόν που διανύουμε, η ΑΕΛ βρήκε σταθερό παρτενέρ για τον Πορτογάλο στο πρόσωπο του Ριστέφσκι. Ο Βορειομακεδόνας διεθνής ξεκίνησε από μέτρια έως άσχημα, στην πορεία βελτιώθηκε και σε κάποια ματς διακρίθηκε κιόλας. Το δείγμα γραφής που έχουμε, ωστόσο, δεν έχει δείξει ότι πρόκειται για τον ηγέτη που θα ανεβάσει επίπεδο την οπισθοφυλακή, αλλά μάλλον για έναν παίκτη που μπορεί να δώσει περισσότερα έχοντας δίπλα του κάποιον ικανό να επωμιστεί αυτό τον ρόλο.
Παρότι λοιπόν οι δύο προαναφερθέντες, καθώς επίσης και οι backup Σωτηρίου και Ντάφερφελντ, δεσμεύονται όλοι τους με συμβόλαιο και για τη νέα σεζόν, το ερχόμενο καλοκαίρι δεν αποκλείεται η ΑΕΛ να ψαχτεί ξανά για στόπερ. Και εφόσον εντοπίσει κάποιον που θα κριθεί ικανός να κάνει τη διαφορά, να κινηθεί για την απόκτησή του προκειμένου να ανεβάσει το επίπεδο στην καρδιά της οπισθοφυλακής της.
