Το ‘χει πάρει απόφαση να μας χαζέψει τελείως, δεν εξηγείται αλλιώς. Πριν από δύο εβδομάδες ακριβώς ο Μπρούνο Σάντος την είδε στράικερ ολκής κι απόψε (16/3) φινετσάτη εξτρεμάρα, βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε ένα ακόμα ζωτικής σημασίας παιχνίδι για τη χρονιά που διανύουμε.
Υπό νορμάλ συνθήκες, ένα δεξί μπακ δεν θα βρισκόταν καν στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε ο Βραζιλιάνος την προσπάθειά του. Ούτε θα έμπαινε στη διαδικασία να εφορμήσει κατά μέτωπον, πολύ δε περισσότερο να ντριμπλάρει όποιον έβρισκε μπροστά του. Και το πιο πιθανό είναι να έψαχνε για πάσα από την τόσο πλάγια θέση στην οποία κατέληξε μετά την ενέργειά του, αντί να τελειώσει ο ίδιος τη φάση.
Τα είπαμε ξανά, ωστόσο. Το ρεπερτόριο του Σάντος περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από τα προσόντα που διαθέτει ο μέσος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στη θέση του και, ως εκ τούτου, μπορεί να ενεργήσει με τρόπο πολύ διαφορετικό από ένα συμβατικό δεξί μπακ. Άμα λάχει λοιπόν μπορεί να ξεκινήσει προσπάθειες έξω από την αριστερή γωνία της μεγάλης περιοχής, να περάσει σαν σταματημένο τον Μπασιρού, να αδειάσει με τη φόρα του τον Χούμποτσαν σαν να μην υπάρχει και να νικήσει τον Ουζόχο σχεδόν από το σημείο που εφάπτονται οι γραμμές μικρής περιοχής και τέρματος.
Το τέρμα του Σάντος ήταν, προφανώς, ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει η ΑΕΛ (μαζί με ορισμένες υπέροχες ατομικές ενέργειες του Έουλερ που ομόρφυναν το παιχνίδι της) σε μια γενικώς μέτρια βραδιά, η οποία θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί καλύτερα αν έχτιζε πάνω στο μομέντουμ που θα μπορούσε να της δώσει η γκολάρα του Βραζιλιάνου. Δεν το έκανε, δέκα λεπτά αργότερα η Ομόνοια βρήκε τρόπο να απαντήσει και το 1-1 τη στέλνει στο ΓΣΠ με την υποχρέωση να ανοιχτεί (αργά ή γρήγορα) και ψάχνοντας ένα γκολ τουλάχιστον για να περάσει στα ημιτελικά.
Αν μη τι άλλο, ωστόσο, ξέρει πως σε αντίθεση με τη συνθήκη που υπήρχε στον προηγούμενο γύρο, αν φάει γκολ δεν χάνεται. Πάλι ένα θα χρειάζεται για να εξισορροπήσει την κατάσταση και να ξεπεράσει άλλον ένα σκόπελο στον ομολογουμένως δύσβατο δρόμο προς την κατάκτηση του κυπέλλου.
