Χρήστος Ζαβός
Έχει παρά πολλές ομοιότητες με την ιστορία γύρω από τον Άγιο Βασίλη, μα η δικιά μας ιστοριούλα δεν έχει κάποιον ευτραφή κυριούλη, με πλούσια άσπρη γενειάδα, και κόκκινη στολή. Ούτε και φυσικά οδηγεί έλκηθρο, συρόμενο από τάρανδους.
Το δικό μας παραμύθι έχει να κάνει με μια ομάδα ανθρώπων, ηγούμενη από ένα συμπαθητικό χαμογελαστό κύριο και η οποία φέρεται να εκπληρώνει τις επιθυμίες επιχειρηματιών που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο.
Όχι όλων.
Όσων ελέγχουν μεγάλα σωματεία, άρα απευθύνονται σε μεγάλο εκλογικό κοινό ή ακόμη και αυτών που έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πολιτική-κοινωνική επιρροή.
Το χαριτωμένο σ’ αυτή την ιστορία, είναι ότι τούτη η ομάδα υπό τον χαμογελαστό κύριο, συνεχίζει να κάνει ότι έκανε και η προηγούμενη απ’ αυτήν ομάδα, που είχε ως αρχηγό ένα γλυκό παππούλη που έλεγε άμα λάχει και παραμύθια σε μικρά ή και μεγάλα παιδιά.
Όπως και η προηγούμενη, έτσι και η τωρινή, «Κυβερνησούλα» τη λένε, συναντιέται, κρυφά ή φανερά, δεν έχει σημασία, με συμπαθητικούλικους ανθρώπους που νοιάζονται, αντί για να παίζουν και να τρώνε παγωτό όπως όλα τα παιδάκια, για επιχειρηματικά συμφέροντα.
Επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία περιτυλίγουν με διάφορες άλλες έννοιες όπως «σωματεία», «προσφυγιά», «κοινωνία», «κοινό όφελος» και αναζητούν ή απαιτούν λεφτά ή και τεμάχια γης για να εκπληρώσουν τα σχέδια τους.
Από τη μεριά της η «Κυβερνησούλα», δεν έχει κανένα ενδοιασμό να διοχετεύσει, αρχικά υποσχέσεις και ακολούθως δεσμεύσεις προκειμένου να είναι όλοι τους χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Με αυτά και με εκείνα, έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη ουρά ενδιαφερομένων που περιμένουν να πάρουν γλυκά από την «Κυβερνησούλα», η οποία απ’ ότι καταλαβαίνουμε μοιράζει ασυστόλως και χωρίς να λαμβάνει υπόψη παλιές αμαρτίες (βλέπε γήπεδο Λεμεσού).
Βέβαια, καλά κάνει η «Κυβερνησούλα» και δεσμεύεται για βοήθεια στις ποδοσφαιρικές εταιρείες- σωματεία, αφού τα «γλυκά» μήτε αυτή τα φτιάχνει, μήτε αυτή τα πληρώνει.
Άλλοι είναι αυτοί που συνδράμουν, «φορολογούμενους» τους λεν, μα ούτε και αυτοί νοιάζονται και πολύ απ’ ότι καταλάβαμε, με βάση μια ιστοριούλα που έγινε στο Κολόσσι της Λεμεσού.
Ή είναι πολύ γενναιόδωροι, αυτοί που τους λεν «φορολογούμενους» ή είναι κάτι που δεν μου επιτρέπουν οι γονείς μου να γράψω, γιατί είναι πολύ βρώμικο μου είπαν.
Όπως και να έχει αγαπητή «κυβερνησούλα» θα ήθελα επειδή και εγώ είμαι καλό παιδί, να μου φέρεις το συντομότερο, ένα γήπεδο, ένα αθλητικό κέντρο, ένα μεγάλο πολύ μεγάλο τεμάχιο γης, κάτι κερκίδες, κάτι προβολείς και λίγα λεφτά για να μπορώ να αγοράσω και άλλα γλυκά και ζαχαρωτά.
Σε ευχαριστώ
*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κύπρου στις 7 Απριλίου, 2024
