Χρήστος Ζαβός
Άμα είναι να μαντρίσουν το πόπολο, το παίζουν κάτι μεταξύ Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Καραμανλή. Άμα είναι και κερδίσουν σε ντέρμπι, υποδύονται τον Σον Κόνερι ως Πράκτορ 007. Αν είναι να θυμώσουν σε κανά μεροκαματιάρη δημοσιογράφο, γίνονται τύραννοι. Όταν δε, καταγγέλλουν διαιτησίες, Τούρκοι.
Αν είναι όμως, να μιλήσουν επί της ουσίας, ως δια μαγείας, εξαφανίζονται!!!
Μια ακριβώς εβδομάδα, μετά την γραπτή παρέμβαση Παπασταύρου, δεν βρέθηκε, παρά με κάποιες εξαιρέσεις, ένας μεγάλο παράγοντας, ένας πρόεδρος, ένας εκπρόσωπος ομάδας να πει δύο πράγματα.
Ας είναι, να μας πει: «Μην ασχολείστε με μαλακίες».
Μια ο Άρης που δια του εκπροσώπου του, παραδέχθηκε την ανάγκη να κάτσουν να συζητήσουν για τα του κυπριακού ποδοσφαίρου, άλλη μια ο νέος πρόεδρος της Ανόρθωσης, που μας είπε ότι τέτοια πράγματα δεν συζητιούνται δημόσια (!!) και ένα ακόμη ποστάρισμα του εκπροσώπου της 29ης, που περιλάμβανε μεταξύ άλλων και πολιτικό ιδεολογικό υπόβαθρο… κάποιος, κάτι να πει επί της ουσίας, δεν βρέθηκε.
Και να πεις, δεν τους αφορά; Άμεσα.
Ξέρουν ή δεν ξέρουν πως διαχειρίζεται η ΚΟΠ τα λεφτά τους, μέσω του τραπεζικού λογαριασμού; Είναι ικανοποιημένοι με τις γενικές οικονομικές καταστάσεις που δημοσιοποιεί η ΚΟΠ; Δεν έχουν τίποτα να πουν σε σχέση με τις συμφωνίες που κάνουν με την ΚΟΠ, ιδιαίτερα οι ομάδες που ανήκουν στην ΚΟΠ TV; Είναι όντως κάποια σωματεία που ευνοούνται και κάποια όχι στο θέμα των κριτηρίων; Υπάρχουν κάποιες ομάδες που έχουν λάβει δάνεια από την ΚΟΠ; Κατανοούν ή όχι τον τρόπο που η ΚΟΠ διαχειρίζεται τα λεφτά που προκύπτουν μέσα από τα πρόστιμα;
Απ’ όλα τα πιο πάνω, δεν υπάρχει κανείς, που μπορεί να αρθρώσει μια λέξη και να πει, ότι ο Παπασταύρου λέει χαζομάρες και ότι τίποτα δεν ισχύει;
Ή να επισημάνει την ανάγκη, κάποια πράγματα να συζητηθούν; Ή ότι όντως χρειάζεται μια διαφοροποίηση στον τρόπο λειτουργείας της ΚΟΠ;
Μας συγχωρείτε, δεν μας δίνετε άλλη επιλογή από να υποθέσουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων, συναινεί στον τρόπο διαχείρισης του Κούμα.
Επιπλέον, μέσα από την παθητική στάση που διατηρούν, αναδεικνύεται μια αλλεργία, σ’ αυτό που λέγεται δημόσιος διάλογος ή και διαφάνεια.
Είναι τέτοια η στάση των σωματείων, που αναπόφευκτα πάει το μυαλό μας, ότι τηρείται εκ μέρους τους, ένας κώδικας σιωπής. Ένας άγραφος νόμος. Στα λατινικά το λεν και ομερτά.
Από τη μεριά μας θα προσθέσουμε μια ποιητική νότα!!
Πως το έγραψε ο ποιητής (Διονύσιος Σολωμός) και το τραγούδησε ο καλλιτέχνης (Νίκος Ξυλούρης)… «άκρα του τάφου σιωπή, στον κάμπο βασιλεύει, λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί και η μάνα το ζηλεύει…».
