Χρήστος Ζαβός
Ιστορικά η φράση «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο» χρεώνεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και φέρεται να την έχει πει, όταν πληροφορήθηκε, την δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ, Χρήστου Λαμπράκη.
Η Ελλάδα κατά την δεκαετία του 60, ήταν όντως μια χώρα ακυβέρνητη.
Παρακρατικά και ξένα συμφέροντα, βαθιές πολιτικές συγκρούσεις, συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, διχασμός, μίση και πάθη, οδήγησαν την χώρα στο «γύψο» των Συνταγματαρχών που ακολούθως έφερε τις γνωστές συνέπειες, που τόσο βιώνουμε στο πετσί μας, ως Κύπριοι.
Πρόθεση μας στο πιο κάτω κείμενο δεν είναι φυσικά ν’ αναλύσουμε το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο της τότε εποχής.
Επίσης, κατανοούμε πλήρως την σοβαρότητα στο ν’ αναφέρεται κανείς σε ιστορικής σημασίας ζητήματα που αφορούν μια χώρα ή ένα έθνος, σε σχέση με το ν’ ασχολείται με μια ποδοσφαιρική ομάδα.
Ακόμη και αν πρόκειται για την ιστορικότερη του νησιού. Την Ανόρθωση Αμμοχώστου.
Τα δεδομένα πάντως δεν πολύ διαφέρουν. Όπως και τότε στην Ελλάδα, έτσι και τα τελευταία χρόνια, η Ανόρθωση Αμμοχώστου, ταλαιπωρείται από διαχρονικές παθογένειες που καθόλου δεν λειτουργούν υποστηρικτικά.
Διχασμός, ρήξεις, διαφωνίες, πόλωση και διχόνοια σπαράζουν την Ανόρθωση, δημιουργώντας στους χιλιάδες οπαδούς της, αισθήματα ανασφάλειας, αβεβαιότητας και λύπης.
Αλλεπάλληλες γενικές συνελεύσεις, επιτροπές των επιτροπών, επιχειρηματίες, παράγοντες, οικονομικά συμφέροντα, ξένοι, έμμισθοι, «αλεξιπτωτιστές», ενδιαφερόμενοι ή και παρείσακτοι, δημιουργούν ένα μωσαϊκό θλίψης και απογοήτευσης για όποιον νοιάζεται για τούτη ομάδα.
Στα χαρτιά, έχουν να λεν ότι την εποπτεία στην παρούσα φάση, διατηρεί το υπό παραίτηση συμβούλιο, υπό την ηγεσία του Χρίστου Χατζηστεφάνου.
Κάπου στην άκρη βρίσκεται και μια τετραμελής διοικούσα επιτροπή της οποίας θεωρητικά ηγείται ο Αντώνης Χειλιμίντρης.
Κάτω στα Τάρταρα, υπάρχει μια χρεωκοπημένη εταιρεία, το χρέος της οποίας φτάνει τα 13 εκ, περίπου, εκ των οποίων τα μισά δημιούργησαν οι τελευταίες διοικήσεις των Πουλλαίδη και Σάντη.
Λάβε υπόψη ότι ο τελευταίος είχε την αμέριμνη συμπαράσταση της πλειοψηφίας των παραγόντων και οπαδών, λαμβάνοντας το δακτυλίδι της διαδοχής από τον κύριο Πουλλαίδη, εμπνευστή της φράσης «Ανορθωσιάτικος δαίμονας», που τόσο καλά περιγράφει την κατάσταση των τελευταίων χρόνων.
Πέραν των ποιητικών ικανοτήτων του, ο Χρίστος Πουλλαίδης τα τελευταία 11 χρόνια, διατηρούσε το πλειοψηφικό πακέτο της τώρα χρεωκοπημένης εταιρείας. Ο ίδιος μάλιστα ισχυρίζεται και ουδείς αμφισβητεί, ότι για χάρη της δαπάνησε εκατομμύρια και εκατομμύρια. 20 στον αριθμό.
Είκοσι, ξε- είκοσι, όλοι όσοι μερίμνησαν, τους περασμένους μήνες, μέσω συνεχών Γενικών Συνελεύσεων να παραλάβουν τις μετοχές της χρεωκοπημένης εταιρίας του Πουλλαίδη, συναίνεσαν άθελα τους ή μη, ούτως ώστε ο μεγαλομέτοχος ν’ απαλλαγεί από τις βαρύτατες ευθύνες του.
Συμφωνίες και συμφωνίες μεταξύ σωματείου και εταιρείας, στην τελική κανείς δεν αναμετρήθηκε, ουδείς δεν σήκωσε το ανάστημα του απέναντι στον Πουλλαίδη, ο οποίος έχει την απόλυτη ευθύνη για το γεγονός ότι παρέδωσε μια ομάδα χρεωκοπημένη οικονομικά και αγωνιστικά.
Από τους ανθρώπους που πήραν το πηδάλιο του ναυαγίου, δόθηκαν υποσχέσεις και δεσμεύσεις, περί εξεύρεσης χρημάτων από «επιφανείς» και ξ’ επιφανείς , μα πλέον το κενό εξουσίας και η αδυναμία τους να σταθούν απέναντι στο πελώριο ανάστημα του Φοίνικα, δημιουργούν μια δυσχερή κατάσταση.
Η Ανόρθωση αυτή την στιγμή βρίσκεται έναντι ενός κενού.
Ενώπιον του στέκονται οπαδοί, οργανωμένοι και μη, παρατημένοι ή όχι παράγοντες, δικηγόροι που χρησιμοποιούν ακαταλαβίστικη γλώσσα, σοβαροί ή μη σοβαροί επενδυτές, Ρώσοι, Αμερικάνοι, κονσόρτιουμ, διαφόρων ειδών τσαρλατάνοι… και ο κόσμος της που πελαγωμένος, αναρωτιέται το απλό, μα συνάμα πολύπλοκο για το σωματείο ερώτημα:
«Ποιος κυβερνά αυτή την ομάδα;»... τα σωθικά της οποίας σπαράζει ο «Ανορθωσιάτικος δαίμονας».
