Χρήστος Ζαβός
Θεός, συμπαθής, ικανός, επινοητικός, δημιουργός του βάθους στο ρόστερ, αναπάντεχα προέκυψε σπουδαίος για την Κυρία και τους πιστούς της… μα senior δεν καταλαβαίνω γιατί 4-4-2 με τους Καστέλ και Κασάμα, στην κορυφή και τον Γκερέρο αριστερό εξτρέμ.
Ο Γκαγιέχο ξέρει και όλοι το καταλαβαίνουμε, μα η επανατοποθέτηση του Γκερέρο μεταξύ των εξτρέμ μοιάζει πια επιβεβλημένη.
Και άμα με ρωτάς με τον Άρη αυτό θα κάνει. Θ’ αφήσει το 4-4-2 και θα επιστρέψει το πλάνο που η Ανόρθωση έπαιξε ίσως το καλύτερο ποδόσφαιρο της φετινής σεζόν. Μπορεί και όχι, ο Γκαγιέχο ξέρει.
Οι λύσεις που δίνει στα προβλήματα, είναι και αυτό που κάνει την Ανόρθωση φέτος συναρπαστική.Απομένει να δούμε, τι θα επινοήσει, σε τούτο το κλατάρισμα που έχει η ομάδα, στα δύο τελευταία ματς.
Θυμάμαι ξάφνιασε άπαντες ο Ισπανός κόουτς στο ματς με τον Εθνικό, όταν τοποθέτησε τους δύο πύργους στην κορυφή, μα τότε λέγαμε ότι το επινόησε ακριβώς γιατί το Δασάκι είναι κακό γήπεδο και δεν μπορεί να παίξει η ομάδα με την μπάλα χάμω.
Έλειπε κιόλας ο Γκερέρο, ο Ουαρίς δεν ήταν και ο καλύτερος ανάμεσα στους Τσίκο και Φερέιρα, όλοι θαμπωθήκαμε με την επινόηση του Γκαγιέχο να πάει με τα δύο στυλάρια στην επίθεση.
Του βγήκε εκατό τα εκατό και από τότε δεν το εγκατέλειψε.
Γκολ ο Κασαμά μες στον Εθνικό, γκολ ο Καστέλ με τον Οθέλλο, ένα γκολ ο καθένας με την Σαλαμίνα, γκολ πάλι ο «πάνθηρας» με την Καρμιώτισσα, κανένας με τον ΑΠΟΕΛ, ξανά μανά ο Κασαμά με την ΑΕΛ, μια χαρά και δύο τρομάρες.
Μα με τον ΑΠΟΕΛ όπως όμως και με την ΑΕΛ στο Α’ ημίχρονο, το σύστημα δεν δούλεψε.
Η ομάδα δεν ήταν παραγωγική, δεν υπήρχαν πλαγιοκοπήσεις, δεν βγήκαν κάθετες, δεν κυκλοφόρησε η μπάλα και γενικώς δεν επιτέθηκε κατά μέτωπο, όπως μας συνήθισε φέτος.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε 135 λεπτά με ΑΠΟΕΛ και ΑΕΛ, η ομάδα βρήκε δύο φάσεις της προκοπής.
Μια με τον Φερέιρα στα πρώτα λεπτά στη Λευκωσία και άλλη μια πάλι με τον Φερέιρα στο Αντώνης Παπαδόπουλος.
Και οι δύο πανομοιότυπες με τον Πορτογάλο να κλίνει από δεξιά προς τον άξονα και ελεύθερος έξω από την περιοχή να πιάνει ελεύθερος θέση για να σκοράρει.
Από κει και πέρα τίποτα.
Η δε επανεμφάνιση του Γκερέρο στο 4-4-2 ως αριστερό εξτρέμ, ήταν επιεικώς απογοητευτική, προφανώς γιατί πέραν της μεγάλης απουσίας του από τα γήπεδα, βρέθηκε σε μια θέση που δεν του πολύ- ταιριάζει.
Ίσα, ίσα που η ομάδα παίρνει τα πάνω της στο Β’ ημίχρονο με την ΑΕΛ, όταν ο Γκαγιέχο δίνει σαφείς οδηγίες στον συμπατριώτη του να ξεκολλήσει από αριστερά και να κινείται ελεύθερα πίσω από τους επιθετικούς.
Ακριβώς τούτη η κίνηση είναι που δημιούργησε ανοιχτούς χώρους στον Κορέια για να επιτεθεί δίνοντας μεταξύ άλλων την ασσίστ στο «Πάνθηρα» για να παραβιάσει την εστία των Λεμεσιανών.
Ομολογουμένως, η Ανόρθωση έχοντας ένα από τα καλύτερα δεκάρια του πρωταθλήματος, είναι ατυχές και άδικο να τον έχεις να παίζει στ’ άκρα, μη μπορώντας να βοηθήσει αμυντικά (δες το δεύτερο ημίχρονο με τον ΑΠΟΕΛ) ενώ ταυτόχρονα στερείται η ομάδα τον παίκτη που καθορίζει μέσω άξονα το επιθετικό της κομμάτι.
Βεβαίως, ο Γκαγιέχο έχει όλου του κόσμου το δικαίωνα να κρίνει και να αποφασίζει, όμως στα δύο τελευταία ματς και ο ίδιος μάλλον θα διαπίστωσε ότι ένα κλατάρισμα επιθετικά, η ομάδα το έχει.
Ελλείψει κιόλας του Τσίκο, που δίνει άλλη δυναμική στο 4-4-2, καθότι μαρκάρει, κλίνει αριστοτεχνικά προς τον άξονα ενώ είναι καλύτερος στο man to man από τον οποιοδήποτε άλλο εξτρέμ της Κυρίας, το εν λόγω πλάνο μοιάζει να μην βοηθά την ομάδα, σε ματς που ο αντίπαλος παίζει στα ίσα.
Όπως δηλαδή έπαιξε ο ΑΠΟΕΛ και η ΑΕΛ μες στο Αντώνης Παπαδόπουλος.
Από την άλλη, είναι αλήθεια ότι η εγκατάλειψη του 4-4-2, αναγκαστικώς θ’ αφήσει εκτός ενδεκάδας έναν από τους δύο «πύργους», που αμφότεροι κάνουν φοβερό και τρομερό πρωτάθλημα.
Ακριβώς όμως επιστροφή του ενός εκ των δύο στον πάγκο, δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερο βάθος στην Κυρία, σε μια φάση του πρωταθλήματος που θα χρειαστεί και τον τελευταίο της παίκτη.
Με τον Περέα να μπαίνει σιγά, σιγά,, το ανέβασμα του Μουσούντα, την πολυπόθητη επιστροφή Τσίκο, τον Καστέλ ή τον Κασαμά στον πάγκο και τον Γκερέρο να ξεμπερδεύει με τον τραυματισμό η ομάδα γεμίζει επικίνδυνα για τους άλλους, όσο ποτέ άλλοτε τη φετινή χρονιά.
Δεν έχει κάτι να φοβηθεί, μήτε και να την τρομάξει, στην κουβέντα που κάνουμε για το ποιος μπορεί να πάρει πρωτάθλημα.
Τώρα με 4-4-2 ή με 4-2-3-1, ο Γκαγιέχο ξέρει. Kαλά, καλά προχθές παρουσίασε νέο πιάτο με καινούργια υλικά στο χώρο του άξονα (βλέπε Χρυσοστόμου, Κίκο) και πάλι μείναμε χάσκοντας.
Ακριβώς οι λύσεις που δίνει στα προβλήματα, είναι και αυτό που κάνει την Ανόρθωση φέτος συναρπαστική.
Απομένει να δούμε, τι θα εμπνευστεί και πως θα πράξει, σε τούτο το κλατάρισμα που έχει η ομάδα, στα δύο τελευταία ματς. Ο Γκερέρο ως εξτρέμ ή ο Γκερέρο μεταξύ των εξτρέμ;
Εκτός και αν επινοήσει κάτι άλλο. Ο Γκαγιέχο ξέρει… και εμείς περιμένουμε τις απαντήσεις.
