Χρήστος Ζαβός
Δεν ήταν και ποτέ διαφορετικά, μα η αλήθεια είναι ότι περνάν τα χρόνια, και τίποτα δεν λέει ν’ αλλάξει.
Ο βούρκος εις τον οποίο δεκαετίες τώρα, βρίσκεται κολλημένη η αθλητική δημοσιογραφία του νησιού, όχι μόνο δεν υποχωρεί αλλά διατηρεί την δυσοσμία και την βρωμιά, δηλητηριάζοντας την κοινή γνώμη και την ικανότητα ανάπτυξης της κριτικής σκέψης των πολιτών.
Και όμως, σε μια εποχή που η δημοσιογραφία βάλλεται σ’ όλο το φάσμα της, μέσω της εκτενής χρήσης των social media, τον καταιγισμό των fake news, της υπέρ-πληροφόρησης και την παρουσία πια του A.I, στην κυπριακή αθλητικογραφία, δημοσιοσχεσίτες, υποδυόμενοι τους δημοσιογράφους, χρησιμοποιούν μέχρι και τακτικές πλαστοπροσωπίας, για να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα.
Είναι δε τέτοια η αποθράσυνση τους, που η συνεχής εξαπάτηση του κοινού, αποτελεί γι’ αυτούς καθημερινή συνήθεια εις την οποία επιδίδονται, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας!!!
Η υπογραφή κειμένων, με ονόματα ανύπαρκτων προσώπων (!!) παραμένει συνήθης τακτική για κάποιους «δημοσιογράφους», που ούτε καν λαμβάνουν υπόψη, ότι μετά ευκολίας μπορούν να πιαστούν με την «γίδα στην πλάτη».
Είναι τόσο βουτηγμένοι μες στην διαφθορά, βρίσκεται σε τέτοιο βαθμό η ασυδοσία στον τρόπο λειτουργίας τους, που ούτε καν διανοήθηκαν ότι κάποτε, κάποιος, θα ζητήσει εξηγήσεις από τον υποτιθέμενο συντάκτη της είδησης.
Και όμως, όταν αυτό συνέβη, όταν άτομα ομάδων ζήτησαν εξηγήσεις ή ακόμη και συνάντηση με τους δήθεν αποκαλυπτικούς ρεπόρτερ, η αρχισυνταξία επιδόθηκε σε διάφορες γελοίες δικαιολογίες, προσπαθώντας έτσι να συγκαλύψει την δημοσιογραφική απάτη της.
Η αλητεία τους είναι διαχρονική, περιλαμβάνει διαφόρων ειδών ανήθικες τακτικές και φυσικά καμία σχέση δεν έχει με την δημοσιογραφία.
Καπηλευόμενοι όμως το λειτούργημα, διατηρούνται στο προσκήνιο, αποτελώντας ταυτόχρονα τον «δούρειο ίππο» του επαγγέλματος.
Για χρόνια τώρα… και ακόμη συνεχίζουν!!!
Υ.Γ Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κύπρου στις 2 Ιουνίου, 2024
