Με συμπαγή αμυντικό μηχανισμό και αποτελεσματικότητα (2 γκολ σε 2 τελικές στον στόχο), ο ΑΠΟΕΛ επέστρεψε στις νίκες, έφτασε τους 69 βαθμούς και σε τρεις τελικούς στο ΓΣΠ (ως γηπεδούχος με Άρη την επόμενη αγωνιστική και την ΑΕΚ στην τελευταία και φιλοξενούμενος της Ομόνοιας), θα τα δώσει όλα για να κατακτήσει τον 29ον τίτλο στην ιστορία του.
Η επικράτηση του ΑΠΟΕΛ στο «Στέλιος Κυριακίδης) δεν ήταν καθόλου εύκολη κόντρα σε έναν παθιασμένο και ποιοτικό αντίπαλο. Όπως όμως πολύ σωστά επισήμαναν και οι συνάδελφοι μας στο κείμενο με την περιγραφή του αγώνα, οι γαλαζοκίτρινοι ήταν «κυνικοί» και ουσιαστικοί.
Στο Α’ ημίχρονο οι παίκτες του Σα Πίντο ήταν φορτωμένοι με άγχος και έκαναν πολλά λάθη. Δεν υπήρχε ηρεμία στο παιχνίδι τους και δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν εύκολα προϋποθέσεις για κάτι καλό. Στο Β’ ημίχρονο υπήρξε μεγαλύτερη συγκέντρωση αλλά και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.
Ο Κονσταντίνοφ ανέβασε κατακόρυφα την απόδοση του και συνέβαλε τα μέγιστα στην εξουδετέρωση των αντιπάλων. Ο Ντάλσιο δεν ήταν καλός αλλά και αυτός ανέβασε την απόδοση του στα τελευταία 20 λεπτά και βοήθησε στη πολύτιμη νίκη.
Για μένα οι κορυφαίοι για τους πρωτοπόρους ήταν οι δύο σκόρερ, ο Κβιλιτάια (που ευστόχησε από τα έντεκα βήματα στο 59’) και ο Μαρκίνιος που με διπλή προσπάθεια διαμόρφωσε το τελικό αποτέλεσμα (στο 68’).
Ο Ντβάλι έκανε περισσότερα λάθη από άλλες φορές αλλά στο Β’ μέρος βελτιώθηκε και βοήθησε. Ήταν καλός ο Πέτροβιτς. Με αρκετά, αχρείαστα νεύρα οι Τσεπάκ, Σούσιτς. Όταν ηρέμησαν, έπαιξαν όπως ξέρουν.
Ο Σαρφό, παρά την αποχή του, κράτησε μπάλα και ήταν καλός. Με καλές στιγμές ο Εντογκαλά ο οποίος όμως έγινε αναγκαστική αλλαγή. Οι 2 πρώτες αλλαγές, Δώνης (45’) και Βιγιαφάνες (68’) έδωσαν πνοή και λύσεις στον ΑΠΟΕΛ, κυρίως ο Ελλαδίτης επιθετικός.
Όπως επισήμανε και στις δηλώσεις του ο Σα Πίντο, οι παίκτες του έπαιξαν με πάθος για τη νίκη και αγάπη μεταξύ τους. Η τακτική – στρατηγική, που ακολούθησε, εκ του αποτελέσματος κρίνεται σωστή, όπως και η διαχείριση του παιχνιδιού και η προσήλωση στο νικηφόρο αποτέλεσμα.
