Εφραίμ Γεωργίου
Η διακοπή για τις υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων δίνει τη δυνατότητα για μια εις βάθος ανάλυση των πεπραγμένων της κάθε ομάδας μέχρι στιγμής. Προφανώς και το δείγμα δεν είναι μεγάλο, καθότι με μόλις εφτά αγωνιστικές στο πρωτάθλημα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη συνέχεια, ωστόσο κάποια συμπεράσματα έχουν εξαχθεί.
Στην περίπτωση του ΑΠΟΕΛ, πρόκειται για μια ροκ σεζόν. Το κεφάλαιο προπονητής βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, μιας και η ποινή των 4 μηνών που δέχθηκε ο Σα Πίντο βάζει ερωτηματικά στο μέλλον του. Υπάρχει μια ροή στη διοίκηση η οποία θεωρεί πως αν αυτή η ποινή δεν μειωθεί από το εφετείο τότε πρέπει να τεθεί θέμα αλλαγής τεχνικής ηγεσίας.
Στο καθαρά ωστόσο αγωνιστικό κομμάτι αναλύοντας κανείς την πορεία της ομάδας θα βρει τόσο θετικά όσο και αρνητικά στοιχεία.
Τερματοφύλακας
Ξεκινώντας απ’ τη θέση του τερματοφύλακα, δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν. Ο Βιντ Μπέλετς συνεχίζει τις υψηλές του πτήσεις και αποτελεί εγγύηση κάτω απ’ τα δοκάρια. Στο πρωτάθλημα δέχθηκε 5 τέρματα και έχει 3 clean sheet στα 7 παιχνίδια. Δεν τον λες κακό απολογισμό αλλά ούτε και εντυπωσιακό. Βέβαια αν υπολογίσει κανείς πως πέρσι είχε 15 clean sheet σε 32 αγώνες πρωταθλήματος, η αναλογία είναι στα ίδια επίπεδα.
Άμυνα
Όπως και πέρσι έτσι και φέτος η άμυνα του ΑΠΟΕΛ αποτελεί ένα απ’ τα δυνατά του σημεία. Με 5 τέρματα κατά έχει την 3η καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος και παρά το γεγονός πως έχει δρόμο το πρωτάθλημα, το δείγμα είναι θετικό. Ο Κρέσπο αποτελεί ηγέτη, κι όταν βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο προσφέρει ηρεμία και εγγύηση στην ομάδα, ενώ ο Ντβάλι συνεχίζει τις υψηλές πτήσεις. Τα ακραία μπακ δίνουν βοήθειες μπροστά, ενώ υπάρχει ικανοποιητική συνέπεια στα μετόπισθεν. Φυσικά κάθε ποδοσφαιριστής είναι διαφορετικός. Για παράδειγμα ο Σούσιτς είναι ο πιο σταθερός ακραίος μπακ του ΑΠΟΕΛ στα αμυντικά του καθήκοντα, ενώ ο Ζεφτέ δείχνει να έχει μπόλικες επιθετικές αρετές.
Στην κουβέντα πάντως για τους στόπερ μπαίνει ο Πέτροβιτς που όταν χρειαστεί γυρίζει στα μετόπισθεν ως κεντρικός αμυντικός και προσφέρει αρκετά. Φυσικά το γεγονός πως ο Καραμανώλης μέχρι στιγμής δεν έχει πείσει πως μπορεί να αποτελέσει τον 3ο κεντρικό αμυντικό της ομάδας και αντίθετα ο Πέτροβιτς, του οποίου φυσική θέση είναι ως αμυντικός χαφ, αναγκάζεται να γυρίσει πίσω, είναι κάτι που ίσως σε βάθος χρόνου δημιουργήσει πρόβλημα.
Κέντρο
Το πρόσημο είναι μάλλον θετικό αν και η ομάδα χρειάζεται βελτίωση στο δημιουργικό κομμάτι. Ο Κοσταντίνοφ που έχει το ρόλο του αμυντικού χαφ δείχνει σταθερός καθώς στα πλείστα παιχνίδια έχει καλή απόδοση, αν και είναι χαρακτηριστικό πως όταν δεν βρίσκεται σε καλή μέρα επηρεάζεται η απόδοση όλης της ομάδας. Υπάρχει βέβαια η επιλογή Πέτροβιτς που απ’ τις καλοκαιρινές μεταγραφές έχει προσφέρει τα περισσότερα, ενώ επίσης στο ρόστερ βρίσκονται Φαουάζ και ο Πολυκάρπου που ο χρόνος συμμετοχής τους είναι περιορισμένος.
Ο Ντάλσιο και φέτος αποτελεί σταθερή αξία, με τη θέση του στην ενδεκάδα να είναι μόνιμα καπαρωμένη, ενώ ο Σαρφό και ο Βιγιαφάνες παρά τις αρετές που διαθέτουν μπορούν να προσφέρουν περισσότερα. Οι δυο τους είναι οι ποδοσφαιριστές απ’ τους οποίους περιμένεις να δημιουργήσουν παιχνίδι και να ξεκλειδώσουν αντίπαλες άμυνες, κάτι που δεν έπραξαν στο βαθμό που θα περίμενε κανείς.
Για το κέντρο υπάρχει επίσης ο Σατσιάς ο οποίος θα μπορούσε να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ενώ ο 17χρονος Καττιρτζής πραγματοποίησε το ντεμπούτο του κόντρα στον Οθέλλο.
Εξτρέμ
Η συζήτηση στα εξτρέμ ξεκινά απ’ τον Εντογκαλά. Ο 32χρονος φέτος στην 4η του χρονιά στο ΑΠΟΕΛ μοιάζει αναγεννημένος. Δυο τέρματα και τρεις ασσίστ σε εφτά αγώνες πρωταθλήματος έχοντας 453 λεπτά στα πόδια είναι ασφαλώς μια πέρα για πέρα θετική επίδοση. Από εκεί και πέρα ο Μαρκίνιος έχει πετύχει 3 τέρματα, ωστόσο δεν είναι ο πλέον σταθερός ποδοσφαιριστής στην απόδοση του και πρέπει να το βελτιώσει. Στην κουβέντα μπαίνει ο Εφραίμ ο οποίος προσφέρει αυτά που αναμένει κανείς. Ερχόμενος κυρίως απ’ τον πάγκο έχει σκοράρει μια φορά και έδωσε μια ασίστ στο πρωτάθλημα, ενώ στην Ευρώπη είχε επίσης άλλα δυο τέρματα.
Από εκεί και πέρα ο Φετφατζίδης δεν πρόσφερε καθόλου και παρά το γεγονός πως στο ΑΠΟΕΛ περίμεναν αρκετά δεν έχει καταφέρει να ανταποκριθεί μέχρι στιγμής. Την ίδια ώρα ο Εντουάρντο είχε μοναδική έκλαμψη το τέρμα κόντρα στην Πάφο, με αυτά που ισχύουν για τον Φετφατζίδη να ισχύουν και γι’ αυτόν.
Ξεχωριστή η περίπτωση Δώνη ο οποίος ακόμη δεν επέστρεψε απ’ τον τραυματισμό του, ενώ ο Γαβριήλ μπορεί να προσφέρει αρκετά είτε ως εξτρέμ, είτε ως επιθετικός.
Επίθεση
Το μελανό σημείο του ΑΠΟΕΛ είναι οι επιθετικοί του. Ο Κβιλιτάια που λογίζεται ως ο πρώτος φορ, παλεύει, κατεβάζει μπάλες, μοιράζει σωστά, όμως δεν έχει το εύκολο τέρμα. Σκόραρε μια φορά στην Ευρώπη και μια στο πρωτάθλημα, αλλά απ’ τον βασικό φορ περιμένεις περισσότερα τέρματα.
Από εκεί και πέρα ο Τομάνε δεν έχει δείξει κάτι το ιδιαίτερο, ενώ για τον Γουίλσον που είναι στη θεωρεία η τρίτη επιλογή όπως σημειώσαμε πριν δεν έδειξε απολύτως τίποτα.
Όαση η απόδοση του Γαβριήλ κόντρα στον Εθνικό που εξ ανάγκης αγωνίστηκε ως επιθετικός, δείχνοντας πως αν δουλέψει ίσως μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή τη θέση.
Η δυστοκία των επιθετικών της ομάδας για την ώρα δεν στοιχίζει καθώς τα γκολ έρχονται από τους υπόλοιπους. Πέραν απ’ τα 2 τέρματα που πέτυχαν επιθετικοί (από ένα Κβίλι και Εντουάρντο), οι «γαλαζοκίτρινοι» βρίσκουν τον τρόπο να κερδίζουν τα παιχνίδια καθώς έχουν πολυφωνία στο σκοράρισμα. Άλλοι εφτά ποδοσφαιριστές βρήκαν δίχτυα κι έχουν χαρίσει πολύτιμους βαθμούς στην ομάδα. Όσο απαραίτητο είναι για μια ομάδα με πρωταγωνιστικούς στόχους να βρίσκει πολλά γκολ από τους φορ της, άλλο τόσο είναι και το στοιχείο της πολυφωνίας στο σκοράρισμα. Το ΑΠΟΕΛ αποδεικνύει ότι έχει αυτό το πλεονέκτημα και δεν βασίζεται στα πόδια μόνο μερικών ποδοσφαιριστών, ωστόσο θα πρέπει και οι επιθετικοί να πάρουν μπρος.
Γενικότερα στα θετικά του ΑΠΟΕΛ περνά και φέτος η καλή ανασταλτική εικόνα που παρουσιάζει και η πολυφωνία στο σκοράρισμα. Την ίδια ώρα όμως χρειάζεται βελτίωση στο επιθετικό κομμάτι, να πάρει τέρματα απ’ τους επιθετικούς αλλά και παίκτες όπως ο Σαρφό και ο Βιγιαφάνες να βοηθήσουν περισσότερο δημιουργικά.
