Σάββας Λαζανιάς
Νίκη στην έδρα των επίδοξων πρωταθλητών πήρε ο ΑΠΟΕΛ, η οποία ήρθε μάλιστα με μια καλή και ψυχωμένη εμφάνιση. Το αποτέλεσμα έφερε χαμόγελα (έστω και για λίγο) στον κόσμο μετά από αρκετό καιρό.
Η αλήθεια ότι κανείς δεν περίμενε ότι ο ΑΠΟΕΛ θα παρουσιάσει τέτοια καλή αγωνιστική εικόνα, ιδίως μετά τα όσα προηγήθηκαν μέσα στη βδομάδα. Αποχή παικτών από την προπόνηση, ναυάγιο στη διοικητική μετάβαση και ανακοινώσεις εκατέρωθεν που βάρυναν ακόμη περισσότερο το κλίμα. Παρ' όλα αυτά, ο ΑΠΟΕΛ παρουσιάστηκε μέσα στο γήπεδο σαν ΑΠΟΕΛ, αποδεικνύοντας πόσο βαριά φανέλα διαθέτει. Αυτή τη βαρύτητα της φανέλας την κατανοούν και οι πλείστοι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι παρότι έχουν να λαμβάνουν κάποια δεδουλευμένα, προσπαθούν να δίνουν το καλύτερο μέσα στο γήπεδο.
Αυτός ο μεγάλος σύλλογος με τη βαριά φανέλα και ιστορία διανύει την κρισιμότερη καμπή της μακρόχρονης πορείας του. Το μέλλον είναι αβέβαιο και δυσοίωνο, καθώς είναι τέτοια τα οικονομικά δεδομένα που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αισιοδοξία.
Είναι πολύ σκληρό όμως πλέον υπάρχει θέμα υπαρξιακό. Το πρώτο μέλημα θα πρέπει να είναι η σωτηρία του ΑΠΟΕΛ με κάθε κόστος και η εξασφάλιση ότι θα συνεχίσει να υπάρχει σαν οντότητα εις το διηνεκές. Οι τίτλοι, οι επιτυχίες και όλα τα υπόλοιπα… είναι αυτή τη στιγμή δευτερευούσης σημασίας.
Ο κόσμος περιμένει να δει μια ηλιαχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι όμως για την ώρα δεν διαφαίνεται κάτι στον ορίζοντα. Ζητείται ελπίς για τον μεγαλύτερο σύλλογο της Κύπρου.
