«Υπήρξε ενδιαφέρον από Ομόνοια και Ανόρθωση – Είχα πει στον Μουρίνιο ότι θα σκοράρω»

Ζωντανός θρύλος του ΑΠΟΕΛ! Ο «μάγος» Γκουστάβο Μαντούκα πάντα θα φέρνει ένα χαμόγελο στους φίλους των «Γαλαζοκίτρινων» καθώς έχει γράψει το όνομα με κεφαλαία γράμματα στην πιο ιστορική στιγμή του συλλόγου. Ο Βραζιλιάνος έμεινε στο νησί μας για πέντε χρόνια και ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας του 2012, σκοράροντας καθοριστικά τέρματα στην πορεία του ΑΠΟΕΛ, με αυτό κόντρα στην Λυών βέβαια να ξεχωρίζει. Ένα τέρμα που άνοιξε τον δρόμο για την πρόκριση στους «8» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. 

Ο Γκουστάβο Μαντούκα άνοιξε τα χαρτιά του στο 24sports, μιλώντας για τη φοβερή εκείνη ομάδα του 2012, τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, τον Ζοσέ Μουρίνιο, το φαβορί για το φετινό πρωτάθλημα, αλλά και ποιες ομάδες από την Κύπρο είχαν ενδιαφερθεί για την απόκτηση του.

Διαβάστε αναλυτικά την συνέντευξη: 

Πως είναι η ζωή μετά το ποδόσφαιρο;

«Η ζωή μετά το ποδόσφαιρο είναι διαφορετική. Πολλά πράγματα αλλάξαν, στην αρχή όλα ήταν καλά γιατί είχα αρκετό χρόνο με την οικογένεια μου, επειδή επέστρεψα πίσω στην Βραζιλία και έμενα μαζί τους. Ήμουν μακριά για αρκετό καιρό και αυτό επηρέασε. Στην συνέχεια όμως άρχισα να βαριέμαι γιατι στο ποδόσφαιρο έχουμε τόσα πολλά συναισθήματα και αποφάσισα να επιστρέψω πίσω σε αυτό που αγαπώ με ένα διαφορετικό ρόλο, αυτό του ατζέντη. Φυσικά μένω με την οικογένεια μου και συνεχίζω να αναμειγνύομαι και να κάνω αυτό που μου αρέσει και αγαπάω που είναι στο ποδόσφαιρο και να καθοδηγώ και να βοηθώ παίκτες να επιτύχουν τους στόχους και όνειρα τους».

Που βρίσκεσαι αυτήν την στιγμή:

«Είμαι στην Ιταλία και στο Τορίνο. Δουλεύω εδώ πλέον σε μία εταιρία ατζέντηδων, την Goal Club και είμαι FIFA agent» (Σε αυτήν την εταιρία ανήκει και ο ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΕΛ, Γιάννη Σατσιάς)

Παρακολουθείς το ΑΠΟΕΛ μέχρι σήμερα και την πορεία που κάνει στο πρωτάθλημα;

«Ναι, φυσικά και το ακολουθώ, παρακολούθησα αρκετά παιγνίδια και φέτος. Προσπαθώ να είμαι όσο πιο κοντά στην ομάδα και στα νέα για να μαθαίνω περισσότερα. Θεωρώ ότι το ΑΠΟΕΛ κάνει πολύ καλή σεζόν και παλεύουν για το πρωτάθλημα όπως συνήθως. Η ομάδα είναι καλή, με δυνατό προπονητή που κάνει πολύ καλή δουλειά. Ακολουθώ και το πρωτάθλημα και πιστεύω ότι είναι πολύ καλό και θα είναι μέχρι τέλους κάπως έτσι». 

Αν είχες μια ευκαιρία να επιστρέψεις στην Κύπρο μία μέρα, με διαφορετικό ρόλο, θα το σκεφτόσουν; 

«Ναι φυσικά, θα ήθελα να έρθω μία μέρα. Είμαι ακόμη νέος. Η οικογένεια μου πέρασε εξαιρετικά όταν ήμασταν εκεί. Τα παιδιά μου μεγάλωσαν όμως πλέον. Το μεγαλύτερο μου παιδί πάει πανεπιστήμιο, το δεύτερο που είναι ο μεσαίος θα πάει σε άλλο κλαμπ. Το πιο σημαντικό για να επιστρέψεις είναι να είσαι με τα σωστά άτομα και στην σωστή θέση». 

Πως προέκυψε το ΑΠΟΕΛ; Ποιος επικοινώνησε μαζί σου και σου μίλησε για να σε πείσει να πεις το ναι στον ΑΠΟΕΛ; 

«Όταν ήμουν στην ΑΕΚ Αθηνών, και έληγε το συμβόλαιο.. είχα προσφορές. Η μία που μου «έκαιγε» περισσότερο στη καρδία μου τότε ήταν αυτή του ΑΠΟΕΛ. Ο Θεόδωρος Κυριακίδης ήταν ο υπεύθυνος εκείνο τον χρόνο. Αυτός επικοινώνησε πρώτα. Στην αρχή με τον μάνατζερ μου και μετά με εμένα. Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος και μετά όταν μίλησα μαζί του, ένιωσα ότι ήταν σοβαροί άνθρωποι. Είχαν σοβαρό πρότζεκτ και με έκανε να νιώσω σίγουρος. Δεν ήταν δύσκολο να επιλέξω μετά να σου πω την αλήθεια. Μετά από μια εβδομάδα πήρα το αεροπλάνο, ήρθα στην Κύπρο πριν το τέλος της σεζόν στην Ελλάδα υπέγραψα και ναι.. ήταν φανταστικό».

Κατά την περίοδο σου στον ΑΠΟΕΛ, είχες κάποια άλλη προσφορά από άλλη ομάδα στην Κύπρο; 

«Ναι, είχα ενδιαφέρον από Ομόνοια και Ανόρθωση αλλά όταν μίλησα με τον Θεόδωρο, για το πρότζεκτ δεν είχα καμία αμφιβολία τι να επιλέξω. Με την οικογένεια μου επιλέξαμε τον ΑΠΟΕΛ που ήταν και η πρώτη μου επιλογή». 

Μπορείς να μας πεις λίγο για εκείνο το ιστορικό γκολ απέναντι στην Λυών;  

«Τι να σου πω τώρα (γέλια).. η ιστορία είναι εκεί, οι φωτογραφίες είναι εκεί. Γνωρίζεις τα πάντα, το μόνο που μπορώ να πω είναι πως μετά το πρώτο παιγνίδι με την Λυών ερχόμουν πίσω από ένα σοβαρό τραυματισμό και μία εγχείρηση που είχα αναγκαστεί να πάω στην Γερμανία. Επέστρεψα και δεν ήμουν τόσο καλός ειδικά σε θέμα αγωνιστικής κατάστασης αλλά μετά το παιγνίδι με την Λυών πήραμε περισσότερη αυτοπεποίθηση και όλοι η ομάδα ονειρευόμασταν και την συνέχεια την γνωρίζεις...».

Ποιο παιγνίδι θα είναι αξέχαστο για σένα, από την καριέρα σου;

«Το πιο σημαντικό ήταν αυτό με την Λυών. Επίσης μία ξεχωριστή στιγμή και δύσκολη ήταν αυτή με τον τραυματισμό μου. Μετά από αυτήν την σεζόν που κάναμε ονειρικά πράγματα, με το γκρουπ που κάναμε μας έδωσε την ευκαιρία να πάμε στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι ιστορικό, ξεχωριστό και πολύ δύσκολα θα ξαναγίνει από άλλη Κυπριακή ομάδα. Επιπλέον ακόμη ένα παιγνίδι που είναι χαραγμένο και θα είναι για πάντα ήταν το ΑΕΚ-Μίλαν όταν κερδίσαμε 1-0 στο ΟΑΚΑ και αυτή η ομάδα ήταν πολύ δυνατή. Κέρδισαν το πρωτάθλημα και το Τσάμπιονς λιγκ την ίδια σεζόν και είναι φανταστική ανάμνηση και εμπειρία που θα μείνει και αυτή στην μνήμη μου για πάντα».

Για την εμπειρία σου στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου και το γκολ που πέτυχες ήταν κάτι ξεχωριστό σωστά; 

«Αυτό το παιγνίδι… ήταν ας πούμε το κερασάκι στη τούρτα. Όταν η Ρεάλ Μαδρίτης είχε πέσει μαζί μας στην κλήρωση τότε εκεί καταλάβαμε πως η ιστορία μας κάπου εκεί θα σταματήσει. Εντελώς διαφορετικό επίπεδο, εξαιρετική ομάδα, ήταν μια στιγμή να απολαύσουμε και δεν είχαμε ψηλές προσδοκίες. Στο πρώτο μας παιγνίδι στο σπίτι μας χάσαμε 3-0 και κάπου εκεί χάσαμε και την πίστη μας για την συνέχεια και τις πιθανότητες μας για τον επόμενο γύρο, αλλά το περιμέναμε. Επίσης θυμάμαι τότε μια στιγμή στα αποδυτήρια.. στην Ισπανία με τον Μουρίνιο. Ήρθε μέσα και με είδε που έφτιαχνα τα παπούτσια μου που ήταν καινούργια. Μου τα είχε σπονσάρει η Adidas, τότε δεν χρησιμοποιήσαμε τα παπούτσια με τάπες αλουμινίου επειδή ποτέ δεν έβρεχε στην Κύπρο. Όταν μπήκε μέσα ο Μουρίνιο όλα τα συναισθήματα γέμισαν, όλα έγιναν τόσο.. γρήγορα. Ήρθε μέσα και με έβλεπε με τα παπούτσια και με αστίεψε.... «τι είσαι ερωτευμένος με τα παπούτσια;».. και του απάντησα.. «χάχα, γεια σας mr Μουρίνο πως είστε; Πάντα όταν χρησιμοποιώ νέα παπούτσια σκοράρω» και τότε άρχισε να γελά και μου λέει χαριτολογώντας.. «Έλα Μαντούκα, πάντα σκοράρεις σε σημαντικά παιγνίδια και τώρα ήρθες στο Μπερναμπέου να σκοράρεις;» Γελάσαμε, αγκαλιαστήκαμε, μιλήσαμε και όταν πήγαμε στο παιχνίδι, σκόραρα! Μετά τον αγώνα ήρθε ξανά στα αποδυτήρια με αγκάλιασε και μου είπε μπροστά σε όλους.. «Αυτός μου είπε εχθές ότι θα σκοράρει και το έκανε. Είναι όπως εμένα, μου αρέσει..» . Ήταν ωραία ιστορία ένιωσα ευλογημένος, μια ξεχωριστή στιγμή τόσο για εμένα αλλά και για όλους. Όλοι οι φίλοι τόσο του ΑΠΟΕΛ αλλά και γενικότερα του ποδοσφαίρου στην Κύπρο θα έχουν πάντα στο μυαλό τους αυτά τα παιγνίδια».

Είχες ποτέ μετανιώσει για κάτι στην καριέρα σου; 

«Το μόνο που μετανιώνω όχι ως ποδοσφαιριστής αλλά σαν άνθρωπος ήταν να δεχθώ την πρόταση που μου είχαν κάνει τότε στην καριέρα μου για να γινώ τεχνικός διευθυντής στον ΑΠΟΕΛ. Ήμουν με τους λάθος ανθρώπους που σκέφτονται διαφορετικά  από εμένα και δεν με βοήθησαν. Ήταν δύσκολο να κάνω συμφωνίες με τους συμπαίκτες μου που ήμασταν μαζί, πριν από λίγο καιρό και είχαμε οικογενειακή σχέση. Σαν τεχνικός διευθυντής έπρεπε να πάρω τις αποφάσεις μαζί με τον πρόεδρο και τον προπονητή για το ποιος θα φύγει και ποιος θα μείνει. Ήταν πολύ δύσκολο για εμένα αυτό και αν κάτι που μετανιώνω, είναι αυτό. Δεν έπρεπε να αποδεχθώ τότε αυτήν την προσφορά».

Η μεταγραφή σου από την ΑΕΚ στον ΑΠΟΕΛ ήταν υποβάθμιση για την καριέρα σου; 

«Όχι, δεν το είδα ποτέ έτσι. Οι άνθρωποι γύρω από το ποδόσφαιρο τότε δεν κατάλαβαν, τι ήταν το ΑΠΟΕΛ και τι ήταν η ΑΕΚ. Η ΑΕΚ ήταν σε δύσκολη οικονομική θέση και ήταν δύσκολο, να συνεχίσω εκεί αλλά από τότε είχα δει το ΑΠΟΕΛ ως κάτι διαφορετικό και με την ιστορία του, δείξαμε ότι κάναμε κάτι φανταστικό. Με τον ΑΠΟΕΛ έπαιξα 2 φορές Champions League,  2 φορές Europa League, κάτι έτσι.. αγωνιστήκαμε στα προημιτελικά. Κερδίσαμε πρωταθλήματα. Πόσα.. 5?.. 6? Πιστεύω πως ήταν σημαντικό βήμα στην καριέρα μου έστω και αν ήμουν 30 χρόνων.. όταν ήρθα στον ΑΠΟΕΛ το μυαλό μου και η νοοτροπία μου ήταν να γίνω νικητής εκεί».

Η σχέση σου με τους συμπαίκτες σου;.. Με ποιους ήσουν πιο κοντά και με ποιον μοιραζόσουν το δωμάτιο στο ξενοδοχείο;  

«Το πιο δυνατό σημείο που είχε αυτή η ομάδα ήταν η φιλιά που είχαμε μεταξύ μας. Κύπριοι, Έλληνες, Πορτογάλοι, Βραζιλιάνοι, όλοι σαν ένα. Όλοι ήμασταν σαν οικογένεια, τα αποδυτήρια το ίδιο, πολύ φιλικοί μεταξύ μας, ήταν πολύ υγιές το περιβάλλον εκεί. Ήμασταν ανταγωνιστικοί παίκτες και αυτό μας έδωσε έξτρα δύναμη. Από την αρχή που είχα έρθει ένιωσα σαν οικογένεια τόσο από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς όπως και για τον Θεόδωρο που ήταν διπλά μας συνεχώς. Ο Φοίβος όταν ήταν πρόεδρος ήταν πολύ σεβαστός και εξαιρετικός πρόεδρος και χαρακτήρας. Ο τρόπος που μας μιλούσε μας έκανε να θέλουμε περισσότερο, αυτό μας δημιούργησε μια δυνατή οικογένεια, αυτήν ήταν η δύναμη μας. Κάποιοι σίγουρα ήμασταν πιο κοντά. Καλύτερη σχέση είχα με τον Μοράις. Επίσης με τον Αίλτον, τον Μποναβεντούρα, στην αρχή με τον Πίντο αλλά μετά έφυγε, με τον Ζόρζε. Ειδικότερα με τους Βραζιλιάνους και τους Πορτογάλους. Στο δωμάτιο ήμουν στην αρχή με τον Αίλτον και μετά με τον Νούνο και έτσι είχα κάλους φίλους εκεί».

Πως ήταν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.. πες μου μια ιστορία που θυμάσαι;  

«Ο Ιβάν ήταν απίστευτος, ίσως ο καλύτερος προπονητής που είχα στην ζωή μου και στην καριέρα μου και όχι τόσο στη τακτική και στην προπόνηση αλλα στο τρόπο που μας οργάνωνε και μας συμπεριφερόταν. Ήταν πάντοτε σωστός, δίκαιος, δυνατός χαρακτήρας, πολλές συζητήσεις καβγάδες αλλά το ξέραμε ότι ο στόχος μας ήταν η νίκη και να είμαστε πιο δυνατοί. Είχαμε πολλές ιστορίες μαζί του.. αλλά δεν μπορώ να σου τις πω εδώ όλες.. (γέλια) αλλά προτιμώ να τις αφήσω εκεί τόσο για ότι κατακτήσαμε μαζί σαν ομάδα».

Μία στιγμή που ξεχωρίζεις από την καριέρα σου και από το ΑΠΟΕΛ; 

«Έχω τόσες πολλές στιγμές. Από την πρώτη μέρα στο νησί στην Κύπρο, αν ήταν μια στιγμή μπορεί να είναι αυτή όταν τραυματίστηκα. Ήμουν 34-35 χρονών στην μέση της σεζόν.. είχα ένα δυνατό πόνο στο δεξί πόδι που ένιωθα ότι ήταν σοβαρός και θα με ανάγκαζε να μείνω εκτός για μεγάλη διάρκεια για αποθεραπεία. Ήξερα ότι μπορούσε να αργήσω να επιστρέψω και να βοηθώ την ομάδα μου και είχα εκείνη την δύσκολη στιγμή που έπρεπε να αποφασίσω να σταματήσω την καριέρα μου. Είναι μια στιγμή που είναι χαραγμένη γιατί εκεί τελείωσε όλη μου η καριέρα.. και κάπως έτσι βρέθηκα να είμαι τεχνικός διευθυντής. Κερδίσαμε το πρωτάθλημα και ήμουν στον πάγκο, σαν προπονητής, σαν παίκτης πριν από μερικούς μήνες ήταν λίγο περίεργο, πολλά συναισθήματα. Στο τέλος μπορεί να είμαι το μόνο άτομο που κέρδισα στην ίδια σεζόν, τίτλο σαν ποδοσφαιριστής, τεχνικός διευθυντής και προπονητής. Τι χρονιά ήταν αυτή.. αρκετά περίεργη, ξεχωριστή και διαφορετική». 

Ποια θεωρείς είναι η μεγαλύτερη διαφορά της ομάδας του 2012 από τις άλλες ομάδες εκείνο τον καιρό;

«Η διαφορά αυτής της ομάδας ήταν πως ήμασταν όλοι σαν οικογένεια, ενωμένοι τα αποδυτήρια ήταν φανταστικά.  Η ατμόσφαιρα και η αύρα μεταξύ μας ήταν εξαιρετική. Βραζιλιάνοι, Πορτογάλοι, Ελλαδίτες, Κύπριοι και όλοι μαζί είχαμε σεβασμό μεταξύ μας ενώ όλοι ήταν ανταγωνιστικοί. Πίσω μας είχαμε φανταστικό κόουτς, πρόεδρο, άτομα αφοσιωμένα σε εμάς. Όλοι είχαμε τον ίδιο στόχο και νομίζω αυτό ήταν το κλειδί της επιτυχίας μας. Εκτός και της ποιότητας με τον στόχο και την καλή μας επικοινωνία πετύχαμε ότι πετύχαμε».

Πιστεύεις πως υπάρχει μεγάλη διαφορά στο επίπεδο των πρωταθλημάτων σε Ελλάδα και Κύπρο; 

«Υπάρχει κάποια διαφορά. Πρώτα απ’ όλα Η Ελλάδα είναι πιο μεγάλη σε πληθυσμό και πιο ιστορικά κλαμπ αλλά η Κύπρος σε έκανε να νιώσεις ότι ήταν πιο εύκολο το πρωτάθλημα της. Το πρωτάθλημα είναι καλό στην Κύπρο και η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ τους είναι οι διαφορές των μικρών ομάδων με των μεγάλων. Για παράδειγμα, τα μικρά σωματεία είναι πολύ πιο μικρά από αυτά στην Ελλάδα. Επίσης έχουν περισσότερη παράδοση, είναι πιο ισχυρά οικονομικά και αυτό κάνει το πρωτάθλημα πιο ανταγωνιστικό. Αλλά μεταξύ των πρώτων ομάδων ο ανταγωνισμός είναι υψηλός, το ίδιο και το επίπεδο. Το βλέπεις και από πέρσι, οι Κυπριακές ομάδες κάνουν καλές πορείες ενώ και στην Ελλάδα βλέπεις το τελευταίο καιρό κάποιες καλές εμφανίσεις. Αλλα γενικότερα πιστεύω πως το πρωτάθλημα στην Ελλάδα είναι λίγο πιο υψηλό από αυτό της Κύπρου».

Φτάνοντας το τέλος τη συνέντευξης μας Γκουστάβο, βλέπεις τα πρωταθλήματα μας είχες πει σε Ελλάδα και Κύπρο. Μπορείς να μας δώσεις προβλέψεις για τον πρωταθλητή και στις δύο και επίσης για το Τσάμπιονς Λιγκ; 

«Φυσικά ναι και τα δύο τα βλέπω. Είναι ενδιαφέρον και τα δυο. Το ΑΠΟΕΛ θεωρώ είναι το φαβορί για το πρωτάθλημα στην Κύπρο και επίσης θα είναι μεταξύ Άρη-ΑΠΟΕΛ και ΑΕΚ. Είναι πολλά τα παιχνίδια αλλά θεωρώ το ΑΠΟΕΛ ως το φαβορί. Στην Ελλάδα επίσης είναι ενδιαφέρον, θα βάλω ΑΕΚ φαβορί, κάνουν εξαιρετική δουλειά και είναι πολλοί οργανωμένοι. Με το νέο γήπεδο είναι πολύ δυνατή ομάδα.. αλλά δεν θα είναι εύκολο και θεωρώ θα πάει μέχρι το τέλος. Με τον ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκό αλλά και τον Ολυμπιακό θα πάει μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Όσον αφορά το Τσάμπιονς Λιγκ είναι πιο δύσκολο. Έχουμε ένα πιθανό «τελικό» τώρα στα προημιτελικά μεταξύ Ρεάλ και Σίτι. Θεωρώ πως μία εκ των δύο θα βρίσκεται στον τελικό αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ο τελικός είναι ένα παιχνίδι και όλα είναι πιθανά. Δεν μπορώ να πω η αλήθεια ποιος θα το κερδίσει είναι πολύ δύσκολο (γέλια). Αυτές οι διοργανώσεις είναι πολύ δύσκολες και το επίπεδο είναι υψηλό».