Χρήστος Ζαβός
Η μεγαλοπρέπεια του χρίζει της ανάλογης έμπνευσης, μα μετά τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, πώς να την επικαλεστείς μήπως και σε βοηθήσει να γράψεις ένα κείμενο ανάλογα της ποδοσφαιρικής οντότητας που ακούει στο όνομα Ματιέ Βαλμπουενά;
Ταυτόχρονα, αναρωτιέσαι και σκοτίζεσαι μαζί, πόσο άδικο είναι για τον Απόλλωνα και όλους εμάς, που τούτος ο παίκτης δεν πλαισιώνεται από έστω και κατά το ήμισυ ή και λιγότερο αντάξιους συμπαίκτες; Πως αλήθεια θα ήταν εκείνη η φαντεζί ομάδα του 17-18 αν ο μικρός- μεγάλος μάγος, ερχόταν από τον πάγκο ως back up του Άλεξ Ντα Σίλβα;
Για το κύπελλο, κακά τα ψέματα αρκούν τα μαγικά του Βαλμπουενά, πολύ περισσότερο άμα δέσουν με τα όποια μαγικά του Ισπανού. Μακροπρόθεσμα όμως, τίποτα δεν γίνεται δια μαγείας!!!
Να μου πεις τελείωσαν οι γιορτές, που καιρός για φανταστικές ιστορίες, με μάγους και εξωτικά;
Σε τούτο το κείμενο χρησιμοποιούμε το όνομα του όχι για να υμνήσουμε την μεγαλειότητα του, μα για να περιγράψουμε τις δυνατότητες που διαθέτουν για φέτος οι μπλε της Λεμεσού.
Και δυστυχώς εξ όσων φάνηκε σ’ ένα ακόμη ματς, ο Απόλλωνας επιθετικά τουλάχιστον ξεκινά στον μεγάλο Βαλμπουενά και εξαντλείται στον μεγάλο Βαλμπουενά.
Κακά τα ψέματα, η ομάδα αλλάζοντας τρεις προπονητές μέσα σε τέσσερις μήνες και με ελαττωματικό προγραμματισμό έχει θέμα.
Θέμα στην ανάπτυξη, θέμα στις συνεργασίες, θέμα για το πώς θα φτάσει στην αντίπαλη περιοχή, θέμα να παίξει κάθετα ή και πλάγια, θέμα στην ποιότητα των παικτών... πως αλήθεια να σκοράρει χωρίς να χρειαστεί ο Γάλλος να τα κάνει όλα;
Φτάσαμε πια να τρέχει ο μικρός μάγος και νοιάζεσαι για τους σφυγμούς του. Ανησυχείς μήπως και πάθει κάτι ωσάν και είναι συγγενής ή άτομο που παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή σου.
Γνωρίζεις στην τελική, ότι άμα πάθει κάτι ο μικρός- μεγάλος αρτίστας, βάζεις γκολ μόνο άμα γίνει μαλακία. Και την κάνει από το πουθενά ο Μπέλετς!!!
Σκοράρει ο Κολ και η ζωή στον μπλε πλανήτη επιστρέφει. Στο καπάκι, το γέλιο και η χαρά μετατρέπονται σε έκσταση όταν η μπάλα από το πόδι του Βαλμπουενά πάει στο κεφάλι του Εκπολό και από κει στο δίχτυ.
Πώς όμως να εξηγήσεις ότι η έκσταση από το ξενέρωμα, διαχρονικά για τον Απόλλωνα ούτε καν χωρίζονται, σχεδόν συνυπάρχουν;
Στο Β’ ημίχρονο βγαίνουν στον αφρό, όλα τα κακά και άσχημα που κουβαλά τούτη η ομάδα τη φετινή χρονιά και την καθιστούν 12 βαθμούς μακριά από την κορυφή, 8 από την Ευρώπη και 2 από την εξάδα, με την ΑΕΚ να έχει αγώνα λιγότερο.
Ο καθένας μπορεί να το βλέπει όπως θέλει. Άλλοι θα σταθούν στο var και άλλοι στην κακοτυχία, μα δυστυχώς η πραγματικότητα μοιάζει κάπως αβάσταχτη για τη φετινή ομάδα.
Δεν είναι ικανή να διαχειριστεί το υπέρ της 2-0, δεν μπορεί να παίξει ξύλο με τον ΑΠΟΕΛ, δεν έχει τις προσωπικότητες να κουμαντάρουν, έχει αλλάξει τρόπο δουλειάς, τρείς φορές φέτος και πάει πια για την τέταρτη.
Επί τούτου, άμα η ομάδα ξεκινά και τελειώνει επιθετικά στο μάγο Βαλμπουενά, η ελπίδα για να ορθοποδήσει βασίζεται ολοκληρωτικά στον Ματσίν.
Φρέσκος, σπουδαίος και τρανός, με παχουλό κιόλας συμβόλαιο αλά Τσόρνιγκερ από την Πριμέρα στη Κούμας Λίγκ, η διοίκηση καλείται να στηρίξει την επένδυση της μήπως και βρει προκοπή η ομάδα.
Για το κύπελλο, κακά τα ψέματα αρκούν τα μαγικά του Βαλμπουενά, πολύ περισσότερο άμα δέσουν με τα όποια μαγικά του Ισπανού.
Μακροπρόθεσμα όμως, τίποτα δεν γίνεται δια μαγείας!!!
