Κωνσταντίνος Νικολάου
Στην όγδοη θέση έριξαν οι συνεχόμενες ήττες τον Απόλλωνα, ο οποίος πριν από ένα μήνα απολάμβανε τη μοναξιά της κορυφής. Εννοείται πως μετά και το διπλό της Ανόρθωσης στο «Αλφαμέγα» το κλίμα στη Λεμεσιανή ομάδα έχει χαλάσει ακόμη περισσότερο, με τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς να είναι εκείνος που καλείται να βρει τις λύσεις.
Mεταξύ άλλων θα μπορούσαμε να πούμε πως οι ήττες από Πάφο, Ομόνοια, ΑΕΚ και Ανόρθωση μοιάζουν με ντόμινο, όπου όταν ρίξεις μια πέτρα… ακολουθούν κι οι επόμενες. Το λέμε αυτό γιατί στα τρία πρώτα ματς οι «κυανόλευκοι» ήταν φανερά επηρεασμένοι από τις αποβολές των Βλάνταν Μιλόγεβιτς και Χάμπου Κυριάκου.
Βέβαια, δεν ήταν μόνο αυτοί οι λόγοι που έφεραν τις ήττες, αφού όπως αποδείχθηκε έπαιξαν κι άλλα πράγματα ρόλο. Ένα είναι το ψυχολογικό κομμάτι κι ένα άλλο ο τραυματισμός του Πειμπέρνς με την Ομόνοια. Ο Γάλλος στόπερ δεν έχει την ποιότητα του Ρομπέρζ (για παράδειγμα), αλλά σαφέστατα αποτελεί μια σημαντική μονάδα στο ρόστερ και η απουσία του ως ένα βαθμό έπαιξε αρκετό ρόλο στην αμυντική ολιγωρία που παρατηρήθηκε.
Όσον αφορά το ντέρμπι με την Ανόρθωση, η αλήθεια είναι πως ναι μεν ο αγώνας αυτός είχε απόσταση δύο βδομάδων, διάστημα στο οποίο μπορούσαν να γίνουν πολλά, ωστόσο τίποτα δεν άλλαξε. Με εξαίρεση τις επιστροφές προπονητή και αρχηγού δεν έγινε η οποιαδήποτε διαφοροποίηση στο πλάνο, το οποίο ήταν μια συνέχεια των προηγούμενων τριών αγώνων.
Η άμυνα συνέχισε να είναι επιρρεπής στα λάθη, ενώ δημιουργικά έλειψε εκ νέου η φαντασία και η ενέργεια με αποτέλεσμα σε 90 λεπτά να υπάρχουν μόλις πέντε τελικές εκ των οποίων η μια ήταν στο στόχο. Ναι μεν η ομάδα της Λεμεσού είχε κάποιες καλές στιγμές σε αυτόν το μήνα, αλλά εκείνες σε καμιά των περιπτώσεων δεν ήταν οι απαιτούμενες.
Δικαιολογίες ωστόσο δεν υπάρχουν, αφού είτε το θέμα είναι πλέον ψυχολογικό είτε θέλετε να σταθούμε στις απουσίες, είτε οπουδήποτε αλλού... η ουσία είναι πως το κλίμα πρέπει να αλλάξει άμεσα.
Πέραν απ’ την ανάλυση, απ’ το πιο πάνω ντόμινο προκύπτουν και σημαντικά συμπεράσματα, όπως για παράδειγμα η έλλειψη προσωπικότητας. Το συγκεκριμένο ζήτημα το υπερτόνισε ο Σέρβος προπονητής, θέλοντας να ταρακουνήσει τους παίκτες του και είναι γεγονός ότι κανείς δεν βγήκε μπροστά τον τελευταίο μήνα.
Δεν θεωρούμε πως ο Βαλμπουενά είναι ο μοναδικός που μπορεί να ηγηθεί, καθότι ναι μεν είναι με διαφορά η μεγαλύτερη προσωπικότητα στο Κολόσσι (κι όχι μόνο), αλλά αποδεδειγμένα υπάρχουν κι άλλοι παίκτες που μπορούν να ηγηθούν, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Χάμπο. Η απουσία του ήταν καθοριστική, αλλά τώρα που επέστρεψε καλείται επανέλθει στις εμφανίσεις που μας συνήθισε στα πρώτα στάδια της χρονιάς.
Το άλλο θέμα που υπάρχει είναι αναμφίβολα εκείνο της ποιότητας. Καινούργιο ρόστερ, πάνω από είκοσι προσθαφαιρέσεις και ήταν φυσιολογικό όλοι αυτοί να θέλουν το χρόνο τους για να δέσουν.
Μετά από δώδεκα αγώνες όμως είμαστε σε θέση να πούμε πως η ενίσχυση δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Δεν γίνεται δηλαδή να προκύπτει τόσο μεγάλο κενό όταν απουσιάζει ο Πειμπέρνς, την ίδια ώρα που ο Κρμέντσικ δεν έχει μπορέσει να βοηθήσει καθόλου στο σκοράρισμα. Επιπρόσθετα, όπως θα ανέμενε κανείς, στοίχισε και η καθυστέρηση πλαισιώσης σημαντικών θέσεων, όπως είναι τα φτερά της επίθεσης, με τον Βάργκα (τελευταίο απόκτημα) να υστερεί ακόμη σε φυσική κατάσταση.
Ευθύνες έχει αναμφίβολα και ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς, που μεταξύ άλλων επιμένει στους ίδιους, χωρίς να δίνει ευκαιρίες σε παίκτες που ίσως τις αξίζουν (αν δεν παίξουν δεν θα το μάθουμε). Ο Σιέλβικ αποκτήθηκε με μεγάλες περγαμηνές και αγωνίστηκε ελάχιστα (ο τραυματισμός ήρθε στην πορεία), ενώ όλη αυτή η συζήτηση που γίνεται για τον Ποντικό μόνο τυχαία δεν είναι. Εδώ κι ένα μήνα οι ακραίοι επιθετικοί αδυνατούν να κάνουν τη διαφορά κι ο εξελίξιμος παίκτης δεν πήρε ούτε ένα λεπτό συμμετοχής.
Μπορεί ακόμη να πειραματιστεί και στις θέσεις, αφού αποκτήθηκαν πολυθεσίτες ποδοσφαιριστές, όπως ο Αμπντουραχίμι. Προφανώς δεν του βγαίνει έως τώρα η χρησιμοποίηση του στο δεξί φτερό της επίθεσης και ίσως αν παίξει πίσω απ' τον φορ ή ακόμη κι ως κεντρικός επιθετικός να καταφέρει να δώσει περισσότερα πράγματα.
Εννοείται πως το αφεντικό είναι άλλος κι ότι εκείνος ξέρει καλύτερα, αλλά δεν τίθεται θέμα ότι χρειάζεται να γίνουν διαφοροποιήσεις για το καλό της ομάδας. Προοπτική για καλύτερες εμφανίσεις θεωρούμε ότι δεδομένα υπάρχει (δεν ξεχνάμε το ματς με τον Άρη), αλλά ακόμη κι έτσι καταλήγουμε πως παρότι ακόμη να μπει ο Δεκέμβριος το ντόμινο Πάφος, Ομόνοια, ΑΕΚ και Ανόρθωση μας «αναγκάζει» να σκεφτόμαστε τον εμβολιασμό του Γενάρη από τώρα.
