Κωνσταντίνος Νικολάου
Είπαμε ξανά ότι με τον τρόπο που χειρίζεται το ρόστερ του ο Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ έχει καταφέρει να βγάλει αρκετούς παίκτες απ’ την ναφθαλίνη, καθώς εκεί που μερικοί ήταν ακόμη και φευγάτοι, πλέον αποτελούν χρήσιμες έως και απαραίτητες μονάδες για την ομάδα του.
Τρανταχτό παράδειγμα είναι βεβαίως ο Φάνος Κατελάρης, ενώ ακολουθούν κι αρκετοί άλλοι… με τον Ανδρέα Παναγιώτου Φιλιώτη να βρίσκεται αναμφίβολα στην εν λόγω λίστα, αξίζοντας συγχαρητήρια για τη δουλειά που κάνει φέτος, αλλά και για τη βελτίωση που δείχνει.
Ο Κύπριος μπακ, αν και άρχισε τη σεζόν ως δεύτερη επιλογή στο δεξί άκρο της άμυνας, έχει μετρήσει μέχρι στιγμής 17 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις (14 ως βασικός), καλύπτοντας ουκ ολίγες φορές το κενό που άφηναν οι τραυματισμοί του Χάρη Μαυρία.
Μάλιστα, στην προηγουμένη αγωνιστική κλήθηκε να αγωνιστεί στο αριστερό άκρο της άμυνας, αφού απουσίαζαν όλοι οι καθαρόαιμοι αριστεροί οπισθοφύλακας… και παρότι δεν πρόκειται για τη φυσική του θέση, ο ίδιος έδωσε συνέχεια στις σταθερές εμφανίσεις.
Ο Φιλιώτης σαφώς και πιστώνεται τη σταθερότητα που υπάρχει στην αμυντική λειτουργία των «Κυανολεύκων», αφού όποτε κληθεί να αγωνιστεί τα πηγαίνει αρκετά καλά στα αμυντικά του καθήκοντα, την ίδια ώρα που προσπαθεί να βοηθήσει τους μεσοεπιθετικούς των «Κυανολεύκων» με μπαλιές αλλά και ανεβάσματα μέχρι το αντίπαλο τρίτο. Μπορεί μέχρι στιγμής να μην έχει σερβίρει κάποιο γκολ, ωστόσο τα πολλά τρεξίματα, όπως και το πρέσινγκ που ασκεί... δεν θα πρέπει να περνάνε απαρατήρητα.
Όλα αυτά κι ενώ αναφερόμαστε σε έναν παίκτη που η υποτίμηση που δέχθηκε τους προηγούμενους μήνες έφτασε στο όριο της υπερβολής κι οποίος όμως τη φετινή σεζόν φροντίζει να κλείνει στόματα με την αθόρυβη του δουλειά.
Βέβαια οι φετινές εμφανίσεις του 26χρονου μπακ... μεταξύ άλλων σου δίνουν την αίσθηση πως αξίζει να βρίσκεται στην επόμενη κλήση της εθνικής Κύπρου, ειδικά απ’ τη στιγμή που μιλάμε για μια «πονεμένη» θέση, όπως είναι αυτή του δεξιού μπακ για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, αφού μετά τον Τζέισον Δημητρίου, είτε λόγω τραυματισμών, είτε για λόγους φόρμας ή ποιότητας, κανείς δεν μπόρεσε να καθιερωθεί εκεί.
Με λίγα λόγια… η πορεία που καταγράφει μέχρι στιγμής ο Φιλιώτης είναι σίγουρα άξια χειροκροτήματος, ακόμη και υπόκλισης, με τον ίδιο να αποτελεί ακόμη ένα παράδειγμα πως η σκληρή δουλειά ανταμείβεται.
