Ο προπονητής του Άρη, Αλεξέι Σπιλέφσκι παραχώρησε συνέντευξη στην γερμανική ιστοσελίδα Sport1.
Μεταξύ άλλων ο τεχνικός της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» αναφέρθηκε στο πρώτο πρωτάθλημα της ομάδας, στο Ευρωπαϊκό ταξίδι και στο όραμα που υπάρχει.
Αναλυτικά:
Για το παρθενικό πρωτάθλημα του λεμεσιανού συλλόγου: «Η κατάκτηση του τίτλου και η ανάδειξη σε κορυφαίο προπονητή της χρονιάς μ’ έκαναν φυσικά πολύ περήφανο, αλλά και ακόμη πιο πεινασμένο για περισσότερα. Ήταν μια μεγαλειώδης σεζόν με μια ομάδα κι ένα προπονητικό επιτελείο, που από την αρχή μέχρι το τέλος τα έδωσαν όλα».
Για το ρόλο των ΜΜΕ: «Και στη Λεμεσό γράφονται πολλά στα ΜΜΕ και υπάρχουν αρκετές εφημερίδες. Στη Γερμανία φυσικά είναι φυσικά ακόμη περισσότερα τα ρεπορτάζ. Ωστόσο η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης σε σκληραίνει και δεν επιτρέπει σε πολλά να σε αγγίζουν τόσο πολύ. Αυτό είναι επίσης σημαντικό, προκειμένου να εξελιχθείς σε αυτόν τον κλάδο»
Για τη θητεία του ως προπονητής στις ακαδημίες της Λειψίας: «Αυτή η ενιαία σκέψη, η ευαισθησία για τη λεπτομέρεια και το ξεκάθαρα DNA-αυτή είναι μια φιλοσοφία που προσπαθώ να φέρνω στη δουλειά μου καθημερινά. Ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο δεν εκπλήσσομαι καθόλου που πρώην προπονητές στη Λειψία είναι πλέον κορυφαίοι σε παγκόσμιο επίπεδο. Από το Α έως το Ω ο σύλλογος κάνει άριστη δουλειά»
Για την πρώτη επαφή με τον ιδιοκτήτη του Άρη: «Ήδη από τη θητεία μου στο Καζαχστάν, όπου από το 2019 έως το 2021 ήμουν προπονητής της Καϊράτ Αλμάτι, με είχε ρωτήσει, αν μου περνούσε από το μυαλό να οδηγήσω τον Άρη στην α’ κατηγορία του κυπριακού πρωταθλήματος. Τότε όμως αυτό δεν ήταν θέμα. Μόλις είχα αναδειχθεί πρωταθλητής με την Καϊράτ. Παρ’ όλα ήταν μια πολύ καλή συζήτηση»
Για τη μετακίνησή του στην Άουε: «Όταν πρωτομίλησα με το αφεντικό του συλλόγου ότι αυτή η προοπτική θα ήταν πολύ καλή για το μέλλον μου, ωστόσο ο σύλλογος με ήθελε άμεσα. Μια πρόταση από την Μπούντεσλιγκα ή από την Τσβάιτελιγκα ήταν πάντα το όνειρό μου, γι’ αυτό και την αποδέχτηκα. Για διάφορους λόγους τα πράγματα δεν κύλησαν τόσο καλά, όπως τα είχαμε σκεφτεί στην αρχή. Φυσικά δεν μετανιώνω για την απόφασή μου, έμαθα πάρα πολλά από εκείνη τη θητεία. Το όνειρο της Μπούντεσλιγκα παραμένει. Κάποια στιγμή θέλω οπωσδήποτε να πάω εκεί. Αλλά δεν επείγει. Ως προπονητής, που έζησε σχεδόν 30 χρόνια στη Γερμανία, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο της χώρας είναι το μέγιστο δέλεαρ. Επί του παρόντος όμως είμαι πολύ χαρούμενος στην Κύπρο. Όλοι μαζί έχουμε χτίσει κάτι, το οποίο δεν παρατάς με τη μία για την επόμενη καλύτερη προσφορά»
Για την έλευσή του στον Άρη: «Τον Ιανουάριο του 2022 ήλθα σε επαφή με τον ιδιοκτήτη του Άρη και τον συνάντησα κατ’ ιδίαν στην Κύπρο. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Το αρχικό πλάνο ήταν να αναλάβω το καλοκαίρι, ωστόσο η ομάδα δεν είχε νικήσει σε έξι διαδοχικά παιχνίδια, οπότε έπιασα άμεσα δουλειά. Βγήκαμε στα προκριματικά του Κόνφερενς Λιγκ και την επόμενη χρονιά στεφθήκαμε πρωταθλητές -για πρώτη φορά μετά από 94 χρόνια. Ήταν ένα πραγματικό παραμύθι, όπως ο φοίνικας που αναγεννάται από τις στάχτες. Λίγα χρόνια πριν ο σύλλογος ήταν σχεδόν νεκρός και το Νο3 στη Λεμεσό, οπότε αυτό το επίτευγμα έκανε πραγματικά μεγάλη αίσθηση»
Για την πορεία του Άρη στην Ευρώπη: «Η είσοδος στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ ήταν μια τεράστια επιτυχία για μας. Η εκτός έδρας ισοπαλία και η εντός έδρας νίκη με τους Ρέιντζερς ήταν τα χάιλαϊτς, έστω κι αν δεν ήταν αρκετά για την πρόκριση στον επόμενο γύρο. Ως μικρός κυπριακός σύλλογος, ωστόσο, σε όλα τα παιχνίδια κοιτάξαμε στα μάτια την ευρωπαϊκή ελίτ»
Για το όραμα στον Άρη: «Ο πρόεδρος θέλει να ανανεώσει καινοτόμα τον σύλλογο, περίπου στο στιλ της Λειψίας: να εξελίσσει νεαρούς ταλαντούχους παίκτες και μετά να τους πωλεί. Με τα έσοδα εκατομμυρίων από τις πωλήσεις γίνονται στον Άρη πολύ μεγάλες επενδύσεις σε επίπεδο υποδομών. Υπό κατασκευή ευρίσκονται ένα καινούργιο αποδυτήριο, ένα επαγγελματικό γυμναστήριο και ένας χώρος αποκατάστασης και αναζωογόνησης των παικτών. Σε ό,τι αφορά τις υποδομές, η επιτυχία ήλθε υπερβολικά γρήγορα για τον σύλλογο, όμως αυτή τη στιγμή αλλάζουν τα πάντα. Πραγματικά το απολαμβάνεις εδώ»
Για τον χαρακτήρα του: «Είμαι συναισθηματικός τύπος, θέλω να δίνω στους παίκτες και σε όλο τον κόσμο στο σύλλογο την αίσθηση ότι είμαι πάντα εκεί γι’ αυτούς. Θέλω να είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου και ένα πρότυπο. Θυσιάζομαι απόλυτα για τους άλλους, αλλά συνάμα είμαι απαιτητικός και επιχειρώ διαρκώς να παράγω ενέργεια. Θεωρώ πως το προπονητικό επιτελείο μου κι εγώ είμαστε υπεύθυνοι να βελτιώνουμε κάθε παίκτη και να δίνουμε στην ομάδα ιδέες για όλες τις φάσεις του παιχνιδιού»
