Μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στην ιστοσελίδα gazzetta.gr ο επιθετικός του Άρη, Αλεξάντερ Κοκόριν.
Αναλυτικά:
Ο Αλεξάντρ Κοκόριν, ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες στη σύγχρονη ιστορία της Ρωσίας στο Gazzetta! Είναι ο παίκτης που έψαχναν οι Ρώσοι επενδυτές του Άρη Λεμεσού για να βάλει τη σφραγίδα του σ' ένα project που θα τραβήξει τα βλέμματα της Ευρώπης. Αυτό παραδέχεται κι ο ίδιος στη συνέντευξή μας. Ήδη μετράει με τη φανέλα της νυν ομάδας του 40 ματς, με 15 γκολ και 8 ασίστ. Και συνεχίζει...
Ο 32χρονος ηγέτης του Αρη Λεμεσού μίλησε για την παρουσία του στην Κύπρο, την ονειρεμένη περσινή σεζόν με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, δεν δίστασε να αποκαλύψει ότι σκέφτεται τον εαυτό του για ακόμα έναν χρόνο στα... πράσινα, ενώ αναφέρθηκε στο ελληνικό ενδιαφέρον που υπήρξε το καλοκαίρι από 2-3 ομάδες.
Ο κόσμος του ΠΑΟΚ που του έκανε εντύπωση το πόσοι πολλοί είχαν πάει να δουν την ομάδα τους σ' ένα απλό φιλικό, τα άδεια γήπεδα στην Κύπρο και η τρέλα των φανατικών οπαδών στην Ελλάδα.
Η Φιορεντίνα που δεν του έδωσε την ευκαιρία που περίμενε, οι πόλεμοι που δεν τον αφήνουν ανεπηρέαστο, η Μύκονος που δεν έχει επισκεφτεί και το «Αθήνα μου» του Κωνσταντίνου Αργυρού που είναι το αγαπημένο του τραγούδι.
Ήταν έκπληξη για τον κόσμο και το ότι πέρυσι ήρθες στον Άρη Λεμεσού αλλά και το ότι επέστρεψες στην ομάδα ύστερα από μια εξαιρετική σεζόν.
«Είμαι πολύ φίλος με τον ιδιοκτήτη του Άρη, τον προπονητή τους παίκτες και όλη την οικογένεια της ομάδας. Ο Άρης με περίμενε ως το τελευταίο λεπτό, διότι ήξεραν την κατάστασή μου στην Ιταλία και στη Φιορεντίνα. Δεν είχα την ευκαιρία να παίξω στη Φιορεντίνα και μου είπαν από την ομάδα: "Ελα πίσω, σε χρειαζόμαστε, είχαμε μια απίστευτη σεζόν πέρυσι μαζί, βγήκαμε στο Europa League". Είμαι πολύ χαρούμενος εδώ, έχω προσαρμοστεί και ήθελα να συνεχίσω στον Αρη για τις νέες προκλήσεις που είχαμε μπροστά μας, όπως το να παίζουμε στους ομίλους του Europa League. Είχα ξεχάσει πως είναι να παίζεις στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις».
Το να κατακτήσεις τρόπαια μ' αυτόν το σύλλογο αποτέλεσε κίνητρο;
«Πάντα έχω το κίνητρο μέσα μου για να πετυχαίνω όπου κι αν παίζω. Ήξερα το project που έχουν στον Άρη, πρόκειται για ένα πλάνο στο οποίο συμμετέχουν νεαρά άτομα χωρίς μεγάλη εμπειρία. Εγώ είμαι εδώ ως ο έμπειρος, με τη μεγάλη εμπειρία. Θέλω να βοηθήσω την ομάδα σε κάθε τομέα. Μιλάω για τον Άρη στα media κι ο κόσμος επίσης μιλάει για τον Αρη που παίζει στο Europa League, κάτι που ήταν μεγάλη έκπληξη. Ο Άρης και το project αυτό αποτελούν για εμένα το καλύτερο βήμα».
Ερχόμενος στον Άρη ένιωθες ότι είσαι ο σταρ όχι μόνο της ομάδας αλλά και του πρωταθλήματος;
«Δεν είμαι νέος πια, ερχόμενος στον Άρη άρχισα να παίζω κι αυτό είναι για μένα το πιο σημαντικό. Εδώ άρχισα να αγαπώ το ποδόσφαιρο και πάλι όπως παλιά».
Περίμενες ότι στην πρώτη σου σεζόν στην ομάδα θα καταφέρετε να κατακτήσετε το πρωτάθλημα;
«Μερικές φορές συμβαίνουν αυτά στη ζωή... Θυμάστε τι είχε πετύχει κι η Λέστερ στην Αγγλία! Είχαμε απίστευτη σεζόν, κερδίσαμε τα πάντα. Δουλέψαμε σκληρά αλλά είχαμε και την τύχη να επικεντρωνόμαστε σε μόλις ένα ματς την εβδομάδα. Ο ΑΠΟΕΛ ήταν μπροστά, εμείς ήμασταν πίσω στη βαθμολογία αλλά καταφέραμε να τερματίσουμε εμείς πρώτοι, βγήκε στο γήπεδο η καταπληκτική δουλειά που κάναμε».
Αυτό που σου έχει προκαλέσει εντύπωση στην Κύπρο τι είναι;
«Αυτό που βλέπω είναι ότι σε όλους αρέσει το ποδόσφαιρο, υποστηρίζουν το ποδόσφαρο ως άθλημα και το παρακολουθούν, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν γεμάτα στάδια. Αυτό για εμένα είναι πραγματικά περίεργο, επειδή σε όλους αρέσει το ποδόσφαιρο. Σε κάποιους αρέσει να πάνε σε μια ταβέρνα από το να έρθουν στο γήπεδο. Κάναμε απίστευτα ματς με Μπέτις, Σπάρτα Πράγας και Ρέιντζερς αλλά το γήπεδο δεν ήταν γεμάτο και αυτό για μένα είναι όντως περίεργο. Οκ, μπορεί να μην υποστηρίζει κάποιος τον Άρη Λεμεσού, αλλά μπορεί να έρθει στο γήπεδο και να απολαύσει καταπληκτικό ποδόσφαιρο και υπέροχες ομάδες. Δεν έρχονται κάθε χρόνο τόσο μεγάλες ομάδες στην Κύπρο. Όταν ήρθα προσαρμόστηκα πολύ γρήγορα. Η θερμοκρασία είναι καταπληκτική, κάνουμε προπονήσεις με καλή θερμοκρασία, έχουμε τα πάντα στην ομάδα και εδώ έχεις χρόνο για να δουλέψεις πολύ αλλά και για να απολαύσεις τη ζωή σου».
Στη Φιορεντίνα τι πήγε λάθος και δεν είχες την πορεία που και εσύ θα ήθελες;
«Όταν πήγα στη Φλωρεντία είχα μια κακή περίοδο με κάποιους τραυματισμούς και ήταν κατανοητό ότι δεν έπαιζα. Όταν επέστρεψα όμως από το δανεισμό στον Άρη, είχα μια εξαιρετική προετοιμασία, με τους πολύ καλούς συμπαίκτες μου με τους οποίους είχα τέλεια συνεργασία. Ήταν έκπληξη για εμένα που δεν έπαιζα. Δύο άλλοι στράικερ έφυγαν από την ομάδα για να κάνουν το παραπάνω βήμα στην καριέρα τους και παρόλα αυτά δεν πήρα την ευκαιρία να παίξω στην αρχή της σεζόν και μετά όλοι είδαμε τι συνέβη. Δεν ξέρω τι συνέβη και τι σκέφτονταν όμως δεν είμαι νέος πια και δεν έχω χρόνο για να περιμένω. Πραγματικά το να είμαι εδώ στον Άρη και να παίζω στην Ευρώπη μ' αυτήν την ομάδα ήταν για εμένα η πρώτη μου επιλογή».
Είχες πρόταση να έρθεις στην Ελλάδα;
«Όταν τελείωσε η σεζόν εδώ στην Κύπρο, μου τηλεφώνησε ένας ατζέντης και μου είπες ότι υπάρχουν 2-3 ομάδες από την Ελλάδα. Όμως, μετά κανένας δεν μου τηλεφώνησε και το ξέχασα γιατί ήθελα να επικεντρωθώ στην προετοιμασία με τη Φιορεντίνα. Πιστεύω ότι αν έκανα καλές προπονήσεις θα είχα την ευκαιρία μου, αλλά όπως είπαμε δεν συνέβη αυτό.
Ο Οζντόεφ ήταν στην Τουρκία και ήταν να έρθει εδώ στον Άρη Λεμεσού, αλλά δεν ξέρω τι συνέβη μετά και πήγε στην Ελλάδα. Παίζει καλά με τον ΠΑΟΚ, πετυχαίνει γκολ. Εχω μιλήσει με τον Βαλμπουενά και μου είπε ότι οι φίλαθλοι στην Ελλάδα οι φανατικοί οπαδοί είναι τρελοί και πως ακόμα και ισοπαλία να φέρεις θυμόμουν».
Υπάρχει κάποια ομάδα στην Ελλάδα που σου αρέσει περισσότερο;
«Ναι, ναι... Είχαμε ένα φιλικό με τον ΠΑΟΚ κάποτε. Για μένα ήταν έκπληξη η παρουσία του κόσμου για να δουν απλά ένα φιλικό. Αυτό που πραγματικά μου αρέσει στην Ελλάδα είναι ότι τα γήπεδα είναι γεμάτα όλη την ώρα, υπάρχει καλό επίπεδο. Επίσης, ο Ιβάν Σαββίδης είναι γνωστός επιχειρηματίας και στη Ρωσία».
Θα φανταζόσουν τον εαυτό σου να παίζεις στο ελληνικό πρωτάθλημα;
«Ναι... Θυμάμαι ότι έχω παίξει κόντρα στην Ελλάδα. σ' ένα φιλικό που ήρθε 1-1, στο γήπεδο του Ολυμπιακού. Η Ελλάδα μ' αρέσει πολύ, έχω επισκεφτεί αρκετές φορές την Αθήνα, έχω πάει στη Σαντορίνη, αλλά δεν έχω πάει ποτέ στη Μύκονο. Ίσως τα καταφέρω φέτος, επειδή η πτήση είναι πολύ μικρή, νομίζω μόλις 30 λεπτά. Μ' αρέσουν πολύ η ελληνική κουλτούρα, το ελληνικό φαγητό, τα ελληνικά τραγούδια... Ξεχωρίζω το "Αθήνα μου" του Αργυρού. Καμιά φορά το βάζουμε στο καραόκε. Όταν πήραμε το πρωτάθλημα στη φέστα ήρθε στο γήπεδο ένας μεγάλος σταρ από την Ελλάδα. Νομίζω ότι η Κύπρος με την Ελλάδα είναι μία χώρα. Αυτό νιώθω».
Ποια είναι τα όνειρά σου;
«Είμαι 32 ετών, βρίσομαι σ' έναν σύλλογο που όλοι με υποστηρίζουν και προσπαθώ να δίνω πάντα τον καλύτερό μου εαυτό. Είναι πολύ καλή η ζωή εδώ, υπάρχουν πολλοί Ρώσοι κι ο γιος μου πάει σχολείο εδώ, αλλά παίζει και στην Ακαδημία του Αρη Λεμεσού επίσης, κάτι που για μένα είναι απίστευτο. Ίσως μείνω άλλη μία σεζόν εδώ, θα είμαι συνολικά εδώ τρία χρόνια και για μένα αυτό είναι τέλειο».
Το να παίξεις και πάλι για την Εθνική Ρωσίας αποτελεί κίνητρο;
«Πάντα έχω το κίνητρο. Όταν έχω την υποστήριξη που χρειάζεται ένας ποδοσφαιριστής, είμαι καλά. Με την Εθνική ομάδα είναι κάτι το διαφορετικό, διότι εμείς δίνουμε τώρα μόνο φιλικά ματς και είναι περίεργο. Όταν παίζεις με την Εθνική σου ομάδα θες να τη βοηθήσεις απέναντι σε απίστευτες ομάδες. Τώρα αν θα πρέπει να πάω στη χώρα μου, θα έχω μπροστά μου μια 15ώρη πτήση και είναι περίεργο αυτό για μένα. Το ρωσικό πρωτάθλημα το ξέρω πολύ καλά, το ίδιο συμβαίνει και τώρα εδώ στην Κύπρο. Ο Αρης αποτελείται από ένα γκρουπ νεαρών παιδιών που θέλουν να ανέβουν επίπεδο».
Ως πατέρας και άνθρωπος επηρεάζεσαι από τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας - Ουκρανίας και Ισραήλ - Γάζας;
«Ναι, διαβάζω τα νέα όπως όλοι. Εχω φύγει από τη Ρωσία εδώ και τρία χρόνια και δεν ξέρω πώς είναι η κατάσταση εκεί και δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι συμβαίνει. Ερχοναι όμως φίλοι μου εδώ, είναι νευρικοί με την κατάσταση και φοβούνται με το τι μπορεί να συμβεί. Τα πράγματα στη Ρωσία δεν είναι όπως πριν τον πόλεμο. Το ίδιο συμβαίνει και στον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Γάζας. Ως πατέρας και άνθρωπος, το να βλέπω παιδιά να πεθαίνουν, αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είμαστε στο 2023 προς το 2024 και δεν μπορώ να καταλάβω αυτές τις καταστάσεις».
